Zijn persoonlijke blogs altijd kleine blogs?

Op dit artikel over interactie kreeg ik een paar reacties waarin stond dat persoonlijke, kleinere blogs favoriet waren bij diegene. Geen artikelen met productreviews of tips over het een of andere onderwerp, maar gewoon dingen over de persoon zelf. Ik vind het zelf nog steeds hartstikke interessant en leuk om af en toe over een make-upproduct te lezen of een outfit te bekijken, maar ook mijn voorkeur gaat uiteindelijk uit naar blogs waarbij je de persoon erachter ook leert kennen. Toch kan ik nog altijd geen super bekende blog noemen die écht persoonlijk is.

Sowieso is het natuurlijk lastig aan te geven wanneer een blog nou ‘écht persoonlijk’ is. Er zullen weinig bloggers zijn die in hun sidebar de tekst hebben staan ‘hoi, ik ben *naam* en ik blog hier over mezelf!’. Meestal blog je toch over een aantal vaste thema’s, bijvoorbeeld make-up, koken, psychologie en school, omdat die nou eenmaal steeds terugkeren in je leven. Dan blog je toch echt over jezelf, maar ik denk dat het verschilt waar de nadruk op ligt. Blog jij over make-up omdat jij er zo gepassioneerd over bent en er dus aan anderen over wil vertellen, of blog jij over ‘jouw’ make-up? Het onderscheid zal altijd een beetje vaag blijven, maar ik denk dat het kijken naar de onderwerpkeuze al veel zegt over de blog. Mascha mag bijvoorbeeld haar dagelijks leven dan wel vastleggen op camera, uiteindelijk heeft ze gewoon een beautyblog. Naast haar dagelijks leven licht ze namelijk eigenlijk alleen haar hobby make-up uit en daardoor geef je je dus niet ‘volledig’ bloot op je blog, en is ‘ie dus ook niet puur persoonlijk.

Maar goed, toen ik hier eenmaal over na ging denken vond ik het eigenlijk wel een interessant dingetje. ‘Persoonlijk’ en ‘klein’ lijken hand in hand te gaan – ik ken geen persoonlijke blogs met duizenden volgers – en ik vroeg me af waarom. Hieruit rolden drie theorieën voort:

1. Als persoonlijke blogs groter worden, worden ze vanzelf algemener, commerciëler en minder spontaan en dus minder persoonlijk.

Toen ik begon met bloggen, schreef ik elke dag – meestal ’s avonds, maar niet op een vast uur – over wat ik die dag gedaan had. Naarmate ik langer bezig was en ook wat meer bezoekers kreeg, ging ik meer over verschillende onderwerpen schrijven. Logisch, want: zoveel mensen zoveel wensen, en met zoveel mogelijk verschillende onderwerpen kun je iedereen wel een keer plezieren. Als je blog groter wordt, is het ergens dus een natuurlijk gevolg dat je wat algemener gaat schrijven, zodat er voor iedereen wat tussen zit. Daarnaast wil je het dan vaak ook wat serieuzer aanpakken: je lezers verwachten wat van je, dus zet je op vaste dagen en tijdstippen iets online en niet ‘zomaar’. Een beetje vooruit schrijven is dan ook wel zo handig, maar dan gaat het spontane er wel af. Bovendien wordt je blog naarmate je meer volgers krijgt een handig medium voor adverteerders, waardoor je blog iets commerciëler en misschien ook minder persoonlijk wordt.

Waar je natuurlijk ook rekening mee moet houden als je groter wordt, is je privacy. Bij 5 lezers kun je nog wel vertellen aan welke straat je woont, maar bij 5000 per dag is de kans veel groter dat er iemand tussen zit die kwaad in de wil heeft. Dat zou er natuurlijk ook voor kunnen zorgen dat je wat voorzichtiger wordt met het delen van heel persoonlijke dingen, of gewoon dingen zoals wanneer je op vakantie bent. Uiteindelijk staat het namelijk wel gewoon vast op het internet en dán heb je pas door hoeveel mensen het kunnen lezen.

Deze factoren zorgen ervoor dat je blog wel groot wordt, maar niet meer persoonlijk. De ‘oplossing’ bij deze theorie zou zijn: dicht bij jezelf blijven, je blog wel beter maar niet per se gestructureerder maken en je niet teveel laten beïnvloeden door je bezoekers.

2. Persoonlijke blogs zijn zo specifiek – omdat ze over een persoon gaan – dat ze maar bij een klein publiek aanslaan.

Maar dan komen we bij punt 2: als jij je niets aantrekt bij je bezoekers, heb je ze dan wel in grote getale? Bezoekers zijn er genoeg voor beautyblogs, onder andere omdat je soms echt ‘advies’ vindt op zo’n blog – soms zelfs naar aanleiding van een verzoekje van jou. Persoonlijke bloggers zijn wat dat betreft soms een beetje Einzelgängers die lekker hun eigen ding doen.

Hoewel je zou denken dat één specifiek onderwerp, bijvoorbeeld make-up, juist te ‘klein’ is om veel mensen mee te trekken, is het tegenovergestelde waar. Er zijn heel veel verschillende mensen die toch allemaal van make-up houden en ondanks dat ze zo verschillend zijn, vinden ze die ene beautyblog toch allemaal leuk, omdat het alleen maar over dat gaat. Misschien een beetje vaag, maar wat ik probeer te zeggen: een blog over een ‘mens’ is misschien wel te gecompliceerd om veel bezoekers te hebben. Van de honderden mensen in mijn omgeving ben ik ook niet met iedereen bevriend en je moet met zo’n persoonlijke blogger maar net een ‘klik’ hebben (en dus op meer punten overeenkomen dan die ene hobby). Lezen over iemand die je niet zo denkt te mogen, zul je namelijk niet zo snel doen.

Ergens is dit raar, want er zijn zóveel mensen in Nederland, dan zouden een aantal duizend volgers voor één persoonlijke blog best moeten lukken. Natuurlijk moet je er wel rekening mee houden dat er maar een klein deel blogs leest en persoonlijke blogs blijven dan toch minder populair, omdat mensen volgens mij liever over een bepaald onderwerp dan over ‘een persoon’ lezen. Daarnaast lijkt het bij een persoonlijke blog met duizenden volgers ook al snel alsof die persoon ‘aanbeden’ wordt (iedereen is geïnteresseerd in diegene), iets wat mensen misschien ook tegenhoudt. Maar hallo: Mascha wordt ook zonder problemen geadoreerd.

3. De interactie van persoonlijke blogs verdwijnt zodra een blog groter wordt, waardoor de blog minder persoonlijk wordt. 

Ik zei net nog dat persoonlijke bloggers de inhoud van hun blog meestal niet zo laten bepalen door hun bezoeksters, maar dat betekent niet dat er geen interactie is op zo’n blog. Bij een grote blog heb je als bezoekster vaak al snel het idee onderdeel van ‘de massa’ te zijn, terwijl je je bij een kleine blogger met een paar reacties per artikel veel meer ‘gezien’ voelt. Ik ben altijd een beetje slecht in het bijhouden van reacties beantwoorden, maar als ik het doe, dan heb ik soms ook wel eens echt een gesprekje met een bezoekster. Daarnaast weet ik ook wel wat van een paar meiden, gewoon omdat ze vaker reageren. Op die manier kun je toch een soort band opbouwen, wat de blog voor je gevoel nog persoonlijker maakt.

Bij bekendere bloggers is dit vaak onmogelijk omdat het dan gewoon veel te veel tijd gaat kosten, en daardoor wordt de blogger toch een stukje onbereikbaarder voor de meeste bezoeksters. Een simpele oplossing zou dus zijn: als blogger tóch heel actief in de comments blijven en enigszins betrokken bij je bezoeksters, bijvoorbeeld door mails en tweets te beantwoorden. Maar is dat ook echt mogelijk?

Toen ik bezig was met deze theorieën, die stuk voor stuk op zich goede verklaringen bieden, bedacht ik me ook een ander ding. Persoonlijke blogs zijn vaak een stuk minder commercieel en minder bezig met advertenties en geld verdienen en daar lopen ze ook een stuk bekendheid mee mis. Je bent niet het meisje dat van haar hobby haar baan heeft gemaakt en er bakken met geld mee verdient, en doordat je minder in de media komt, ben je dus ook kleiner en minder algemeen bekend. Jammer, maar zo werkt de wereld nou eenmaal. Op dat punt zit geen frustratie bij mij, maar toch hoop ik dat persoonlijke blogs ook eens de kans krijgen en écht groot kunnen worden – ondanks dat ze misschien niet altijd picture perfect zijn, maar dat maakt ze juist zo tof en echt. Ik ben namelijk al wel overtuigd van de awesomeness van persoonlijke blogs.

Hoe denk jij over persoonlijke blogs? Heb je zelf een reden waarom ze misschien nooit echt ‘groot’ worden, of een heel andere mening hierover? Ik ben super benieuwd!