Een fotoshoot, kerstboom, leuke film en gezelligheid

In het weekend was ik natuurlijk echt niet alleen maar boos. Dat boos zijn bleek uiteindelijk alsnog ergens goed voor te zijn, want ik kreeg onwijs veel leuke reacties op dat stuk en merkte bovendien dat het schrijven ervan heel erg ‘mijn ding’ was, maar op het moment zelf was het niet echt het boegbeeld van een leuk weekend. Gelukkig was mijn zaterdag daarentegen wel onwijs leuk en daar heb ik nog helemaal niet over geschreven, maar dat wil ik nog wel even doen. Bij deze dus op donderdag nog een kleine throwback naar zaterdag, terwijl iedereen alweer uitkijkt naar het volgende weekend. Moet kunnen toch?

Afgelopen zaterdag ging mijn wekker in elk geval voor de 98273598327e keer op rij en ook al was het pas om 8:30, alles is relatief en ik vond het dus veel te vroeg. Een halfuur voordat ik weg moest lag ik eigenlijk dus nog in mijn bed, maar toen ik me bedacht dat ik iets leuks ging doen ben ik er toch maar uitgerold. Zwarte broek, shirtje, zwart jasje, make-up, klaar. Met mijn cameratas over mijn schouder en ontbijt in mijn hand stapte ik in de auto, eigenlijk op weg naar mijn werk. Want ja, ik ben dus zo’n mazzelaar die eerst een zakcentje verdiende met advertorials op haar blog en nu af en toe gevraagd wordt om een fotoshoot te doen. Dit was eigenlijk de eerste keer dat het betaald was, maar het is wel mijn idee dat vaker te gaan doen.

Vanaf 10:00 stond ik dus buiten in de tuin met mijn camera om mijn nek en vijf meiden van 9/10 jaar voor mijn neus. Een dochtertje van vrienden van mijn ouders hield een slaapfeestje en wat is er dan leuker dan op de foto gaan met vriendinnen? Ik denk dat ze op dat moment maar weinig hadden kunnen noemen, want ze waren super enthousiast, haha. Heel erg leuk om mee te werken (ze springen bijvoorbeeld zelf voor je camera in de ‘peace’-modellenhouding die ik ook vol overgave deed toen ik die leeftijd had), zeker als ze je op een gegeven moment aan gaan spreken met ‘u’, haha. Ik at nog een soesje mee en stond een uurtje later weer op de stoep bij mijn eigen huis.

Daar ging ik aan de slag met de foto’s, gezellig aan de keukentafel terwijl mijn vader met de verwarmingen bezig was (koooud!). Op een gegeven moment stapte mijn moeder de kamer ook binnen en besloten we de kerstboom samen op te tuigen. Ja, de familie Brugman heeft een kerstboom, voor het eerst in mijn hele leven. HOE DAN. We hebben er vorige week woensdag een gekocht (wel een neppe hoor) en ondertussen staat ‘ie in de hoek te shinen met gouden, zilveren en paarse ballen. En lampjes natuurlijk, en kerstkransjes, want hallo Hester en eten enzo. Ik was eigenlijk altijd degene die aandrong op een kerstboom dus ik ben nu best een beetje excited, haha.

De rest van de middag hing ik nog een beetje achter mijn laptop (foto’s, blogs, eigen blog) en daarna maakte ik me opnieuw klaar om weg te gaan, deze keer naar Dordrecht voor de kerstmarkt daar. Brenda ging ook gezellig mee en eigenlijk had ik er helemaal niets te zoeken (het was opnieuw mijn idee), maar ik ging dan ook voor de Braadworst en de gezelligheid. Ondanks dat het een beetje regende is dat gelukkig ook gelukt. Ik vind het sowieso lekker om even buiten te zijn, zeker als het al donker wordt en alleen maar lichtelijk koud is, heerlijk. De hele ophef eromheen vond ik misschien iets teveel van het goede (ik bedoel, die bussen zaten echt STAMPVOL!) en we waren dan ook vrij snel weer weg, maar ik probeer gewoon elk beetje kerst dat ik mee kan krijgen op te snuiven (bij gebrek aan een grote familie om uitgebreid kerst mee te vieren, hahaha).

’s Avonds belandden Brenda en ik op de bank… van de (over)buren. Zolang zij op vakantie zijn passen wij op het huis en de kat en om die laatste de nodige aandacht en liefde te geven, gingen wij er een avondje zitten. Helemaal niet erg als je je bedenkt dat ze een tv met Netflix hebben (die we mochten gebruiken). We keken What To Expect When You’re Expecting, een film die ik eerlijk gezegd heel erg leuk vond. Natuurlijk ben ik nu alweer half vergeten waar het over ging, maar ik werd er in elk geval heel erg blij van omdat ik er hard om kon lachen maar er ook wel een paar kippenvelmomentjes in zaten (ok, slowmotion en dramatische muziek doet een hoop, maar alsnog). Daarnaast kreeg ik een beetje kriebels in mijn buik bij de verhaallijn van Rosie en Marco (OMG Chace Crawford, ik herhaal, CHACE CRAWFORD!!! – maar niet alleen daarom hoor). En Cameron Diaz blijft een fijne vrouw.

Het fijne gevoel van de film werd versterkt door Kitkats, naturel chips, cola en een hoop boytalk. Sorry jongens (er lezen er wel een paar mee toch?), maar jullie blijven toch een soort van onderwerp van gesprek, of jullie het nou willen of niet. Vooral met een beste vriendin waarmee je wel wat tijd in te halen hebt – we zagen elkaar deze week opeens drie keer en dat was eigenlijk drie keer veel te gezellig. Veel gekletst en gelachen, onder andere om Sammie – de kat – die keihard spint, met alle liefde rondjes om zijn eigen staart heen rent en een keertje vet onhandig van z’n krabpaal afviel. Echt, wat een heerlijk beest is dat.

Daarna belandde ik in mijn bed en eigenlijk was ik wel een beetje gelukkig. Zaterdagen waarop je verschillende mensen ziet, verschillende dingen onderneemt en ziet en vooral heel veel kletst en lacht en positieve prikkels binnenkrijgt zijn zo absoluut heel erg de leukste zaterdagen.

Dus, dat wilde ik nog even vertellen. Hadden jullie ook een leuk weekend waar je graag nog even op terugblikt or nah?