Altijd en overal verbanden leggen

Bij het vak geschiedenis krijg je al snel de reactie ‘oh, lekker jaartallen stampen!’. Natuurlijk moet ik weten wanneer de Neurenbergerwetten zijn ingevoerd (en eigenlijk ook wanneer bijvoorbeeld de Franse revolutie plaatsvond, alleen dat ben ik dus alweer vergeten), maar met alleen jaartallen en gebeurtenissen ga je de geschiedenis niet snappen. Daarvoor moet je een verband leggen tussen die verschillende gebeurtenissen en bijbehorende begrippen. Dat wordt op de middelbare in elk geval volop gepropageerd en na 4,5 jaar leg ook ik dus altijd en overal verbanden tussen alles.

Ik moet zeggen dat dat inderdaad best handig is. In de tweede klas dacht ik daar nog anders over, toen mijn aardrijkskundeleraar steevast riep dat je bij het leren voor de toets begrippen met elkaar moest verbinden en ik me heel hard afvroeg wat je dáár nou mee opschoot, maar uiteindelijk wen je er vanzelf aan. Als ik nu twee begrippen tegenkom, zoekt mijn onderbewustzijn al onbewust naar de link daartussen. Wat zijn verschillen en wat zijn overeenkomsten? Is het één een oorzaak van het ander, of juist het gevolg? Die verbanden verrijken je kennis, omdat het ‘extra informatie’ is naast de begrippen/gebeurtenissen zelf waardoor je die weer makkelijker begrijpt. Daarnaast ga je ook patronen herkennen: als het één leidt tot het ander en de volgende keer gebeurt het één weer, dan kun jij het ander al zien aankomen (en voorkomen!).

Toch vind ik die denkwijze van verbanden leggen ook niet altijd even fijn. Het gaat soms zo vol automatisch dat ik ook tussen de meest onbelangrijke en simpele dingen een link zie. Vooral bij mijn outfits (en make-uplooks) en blog/social media. Als ik op woensdag denk ‘ik doe vandaag een sjaal om’, maar ik bedenk me opeens dat ik vorige week woensdag ook een sjaal om had, dan vind ik dat al een reden om het niet te doen. Gisteren en vandaag een outfit met een jasje probeer ik ook zoveel mogelijk te vermijden, en hoewel ik genoeg inspiratie heb, is het toch altijd lastig om de contentkalender van mijn blog weer helemaal naar mijn goedkeuring te vullen voor de volgende week.

Waarom? Omdat ik geen fotografieartikel wil publiceren op dinsdag als dat vorige week ook al zo was, niet twee keer in één week over hetzelfde onderwerp wil schrijven en er een hekel aan heb als er twee artikelen achter elkaar online komen die dezelfde opbouw hebben (bijvoorbeeld zeven alinea’s en twee foto’s, zoals deze). Wat dat betreft ben ik gewoon echt een zeur, want gaat de kwaliteit van mijn blog er nou echt op achteruit als ik in één week over make-up en muziek schrijf? In principe niet: het gaat namelijk om de artikelen zelf. Dat is ook wat mensen mij vertellen als ik soms mijn probleem met enige zelfspot uitleg, maar het is gewoon een rare hersenkronkel die telkens weer de kop op steekt en ik moeilijk kan negeren, omdat ik wél echt vind dat het erg is als ik twee keer achter elkaar een foto van mezelf in een artikel heb staan en dan weer vijf dagen niet. Of drie Engelse titels achter elkaar. Ik bedenk altijd wel iets waar ik me aan stoor.

Het zal ongetwijfeld niet voor iedereen gelden, maar voor mij heeft het altijd leggen van verbanden dus ook wel een soort keerzijde. Ergens is het best te verklaren, want als je iets met elkaar verbindt, dan is dat heel vaak iets uit het heden en iets uit het verleden (uit de toekomst heb je namelijk nog geen resultaten). Op die manier geniet je dus minder van de dingen die je nú doet, omdat je ook bezig bent met hoe het vroeger was en daar zelfs nog rekening mee houdt door – in mijn geval – je kleding erop af te stemmen. Een vervelend ticje dat ik graag kwijt wil, maar eigenlijk ook wel veilig voelt. Misschien is 2015 een mooi jaar om me er toch maar wat minder van aan te trekken, omdat het het leven wel een stuk makkelijker en spontaner maakt als je niet telkens bezig bent met ‘alles in het geheel zien’ en ‘alles in balans houden’.

Ergens is het natuurlijk ook best prettig dat er een soort rode draad is die door mijn leven heen loopt en zo alles toch nog met elkaar verbindt. Want dat is wel zo: uiteindelijk staat alles met elkaar in verbinding. Op mijn blog merk ik dat ook sterk, want als ik iets schrijf kan ik altijd wel een link leggen naar een eerder artikel dat ik heb geschreven, of naar een artikel dat ik nog wil gaan schrijven. Ik denk dat dat goed is, want dan worden al die losse artikelen ergens toch nog een geheel en als je bij het ene artikel een link kan leggen naar het andere artikel, vind ik dat wel toegevoegde waarde. Ook dingen die voorkomen in het dagelijks leven kun je veel beter verklaren als je bijvoorbeeld verbanden tussen het karakter en het gedrag van mensen kan leggen.

Of ik verbanden leggen dus iets positiefs vind? Ja, zeker. Het zorgt ervoor dat je dingen veel beter begrijpt en ook kan ’toepassen’. Ik ben mijn hersenen dan ook dankbaar dat ze dat na al die jaren automatisch doen, maar bij deze wil ik ze ook gelijk even vragen of ze misschien kunnen kappen met tussen zelfs de kleinste dingen verbanden zoeken en leggen. Volgens mij wordt neither of us daar beter van. Bij deze, bedankt.

Nu ben ik wel heel erg benieuwd: als je erover nadenkt, herken je je hier dan in? Verbind jij ook alles wat je tegenkomt met iets wat je al kent, of totaal niet?