You’re never fully dressed without a smile

Ik wilde eerst voor de bekende ‘A smile is the prettiest thing you can wear’-quote gaan, tot ik het nieuwste nummer van Sia tegenkwam (een remake van een nummer uit de oude Annie-film, zo bleek later). Een andere verwoording van dezelfde boodschap: het maakt niet uit wat voor geweldige outfit je aan hebt of hoe mooi je make-up zit, zonder glimlach op je gezicht zal het altijd ‘onaf’ blijven. Die spreekwoordelijke lach bestaat niet altijd uit een wijdopen mond of een schaterlach, maar ook uit de levenslust die zelfs in je ogen te zien is als je met iets bloedserieus’ bezig bent. Iets wat je niet expres doet en ook niet kan faken, maar je er wel opeens heel goed uit laat zien en positiviteit uit doet stralen.  

In de periode(s) dat ik minder goed in mijn vel zat, leek de spiegel opeens een stukje minder aardig voor me. Mijn make-up leek minder goed te zitten, mijn kleding complimenteerde mijn lichaam niet meer, mijn haar viel lijzig langs mijn gezicht en mijn mondhoeken hingen naar beneden. En dat terwijl ik gewoon hetzelfde droeg en deed als normaal! Op zulke momenten beland je bijna in een vicieuze cirkel van je niet fijn voelen, je niet mooi voelen, je nog minder fijn voelen et cetera. Tot ik op een gegeven moment weer in de spiegel keek en een glim van een glimlach op mijn gezicht opving. Ho, wacht – dat maakt een groot verschil. Pas toen had ik door dat ik al die tijd met een uitdrukkingsloos gezicht – het maakte me immers allemaal wat minder uit – in de spiegel had gekeken (en rond had gelopen) en dat dat véél meer verschil maakt dan ik in eerste instantie dacht.

Vanaf toen ben ik er op gaan letten en ik kwam erachter dat de mensen die ik het meest bewonder en die ik ‘mooie mensen’ vind niet eens per se de knapste mensen zijn. Knap is natuurlijk relatief, maar dit waren geen pictureperfectmensen. Wat ik mooi vind aan mensen is juist die lach op hun gezicht, die een uitnodigend gevoel geeft en positiviteit uitstraalt. Mensen waarbij – misschien ondanks alles wat ze hebben meegemaakt of meemaken – de levenslust nog steeds in hun ogen te zien is. Je ziet dat ze genieten, dat ze het leven mooi vinden en je ziet bovendien een stukje van hun persoonlijkheid terug in hun gezicht. Dat maakt iemand pas echt uniek en mooi op zijn of haar eigen manier.

Beauty komt dus écht van binnenuit. Leg een paar foto’s van mij naast elkaar en je ziet zo op welke ik niet goed in mijn vel zat en waar ik blij was met waar ik mee bezig was en wie ík was. Op die eerste ben ik misschien niet per definitie ‘lelijker’ dan anders, maar pas bij die tweede foto zou ik het snappen als iemand me echt inspirerend zou vinden. Zelfs als ik op die eerste foto een onwijs mooie make-uplook en mijn favoriete outfit zou dragen en op de tweede foto helemaal géen make-up en een vuilniszak, dan nog zou ik op die tweede foto nog altijd mooier zijn. Bij mij zijn het vooral mijn ogen waar je direct aan kan zien of ik gelukkig ben of niet omdat ze stralen of juist helemaal niet mee lachen. Best confronterend om te zien soms – vooral omdat je het vaak achteraf pas écht goed kan zien, als je het verschil kan meten met nu, en je dan opeens realiseert hoe ongelukkig je daar was.

Genoeg wijsheid om een conclusie uit te trekken. In mijn geval: laat iets of iemand nooit de glimlach van je gezicht of de levenslust uit je ogen halen. Je zal er niet altijd invloed op hebben en dus af en toe best eens (veel) verdriet hebben, iets wat je niet opeens hoeft te verbergen, maar laat als het even kan the light in your eyes nog steeds branden. Zit de rest van je leven even finaal tegen, dan zul je het van de kleine dingen moeten hebben. Cliché, maar waar: het hoeft maar één gezellige avond te zijn waardoor jij het leven weer iets meer de moeite waard vindt en het kunnen precies die zonsondergangen of zonnige dagen zijn waar jij voor leeft. Meer van dat soort kleine dingen deelde ik stiekem vrijdag al in dit artikel, omdat het gewoon zó goed is om er bij stil te staan.

Natuurlijk schrijf ik mindstyle-artikelen niet alleen voor mensen die in zware periodes zitten of over zware periodes. Daarvan leer je nou eenmaal het meest, maar dat is ook gewoon op je ‘normale’ leven toe te passen. Kijk vandaag eens in de spiegel: sprankelen je ogen nog? En hoe vaak loop jij met een glimlach op je gezicht in plaats van een verbeten, chagrijnige trek? Een open en positief gezicht doet behalve voor jezelf ook heel veel voor je omgeving. Mensen worden aangestoken door je vrolijkheid en levenslust. Daar hoef je niet eens een enorme optimist voor te zijn, maar als jij gewoon goed in je vel zit, dan is het de moeite waard om dat ook uit te stralen. De wereld wordt er een veel mooiere plek van als er mensen op rondlopen waaraan ook daadwerkelijk te zien is dat ze gelukkig zijn of dat ze, ondanks de kapotheid in hun eigen leven, toch inzien wat er wél goed is en daar nog voor willen vechten.

Veel meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen. Deze keer is het na 900 woorden eigenlijk wel heel duidelijk, al was het dat na de titel misschien al wel. No matter what, zorg dat er altijd nog iets waardoor je kunt blijven lachen ‘cuz you’re never fully dressed without a smile. 

Herken jij het dat je mensen met een ‘sparkle’ in hun ogen als vanzelf de mooiste mensen vindt? En, belangrijker… Heb jij die zelf? Of ben je je ervan bewust?