Ergens ben ik best een zenuwachtig type. Het is niet zo dat ik ‘m helemaal knijp als ik een presentatie voor de klas moet geven, want ondanks dat ik dan niet weet waar ik moet kijken en alsnog een vervelende trilling in mijn stem heb in de eerste minuut, vind ik het absoluut niet vervelend om te doen. In plaats daarvan kan ik in het dagelijks leven mijn voeten nooit stil houden als ik op een stoel zit, kan ik niet rustig een digitale tekst lezen zonder ‘m te selecteren en deselecteren en gieren de zenuwen soms op de meest random momenten door mijn lijf.
Ik geef het toe: het is ergens vervelend als je daardoor het gevoel krijgt dat er zo meteen iets onwijs spannends bijzonders extravagants gaat gebeuren, terwijl je in werkelijkheid gewoon in een les Latijn zit en daarna bij wiskunde, et cetera. Soms is gewoon wat rust en ontspanning wel zo lekker namelijk. In die gevallen kan ik het gevoel meestal wel uit mijn lijf krijgen met een paar keer diep ademhalen en me ergens anders op focussen. Als het toch nergens op gebaseerd is, hoef je je verstand alleen maar even te vertellen dat er niets gaat gebeuren en meestal werkt dat wel. Soms echter niet, of ik doe er expres mijn best niet voor. Af en toe is dat tikje extra adrenaline in je aderen namelijk precies wat je nodig hebt op een verder niet bijzondere dag.
Die adrenaline geeft je namelijk het gevoel dat er iets staat te gebeuren wat superleuk is en wat je absoluut niet wil missen. Dat ‘iets’ is uiteindelijk dus helemaal niets specifieks, maar het houdt je wel alert en op de een of andere manier kijk je toch anders naar de wereld – en je leven – met zo’n (positief) onderbuikgevoel. Als ik opeens ‘zenuwachtig’ ben voor een doodnormale les of het terugkrijgen van een toets, dan lijkt dat opeens een hoogtepunt van de dag. En het is best leuk als je dag hoogtepunten heeft. Bovendien is het dus niet echt zenuwachtig zijn op een negatieve manier zoals het woord meestal gebruikt wordt, maar meer excited voor wat er komt.
Het leven heeft namelijk best leuke dingen in petto. Juist die ene opmerking waar je opeens hard om moet lachen, de nietszeggende gesprekjes met mensen die je nog niet zo goed kent, de ochtendmist als je ’s ochtends naar school fietst, een glimlach van iemand. Ik denk dat dat redenen genoeg zijn om elke dag op te staan met een licht kriebelend gevoel in je buik dat je eraan herinnert dat deze dag zoveel leuks kan brengen. Misschien komt het er ook wel door dat ik in de loop van de tijd, door al die leuke ervaringen, verwachtingen ben gaan stellen aan iets doodnormaals. Hoewel ik ook juist iemand van ‘geen verwachtingen’ ben, werkt het in dit geval wel als je ‘een ding’ maakt van de allerkleinste handelingen in je dagelijks leven. Zelfs het boodschappen doen in de supermarkt kan immers vol verrassingen zitten en is het waard om zin in te hebben.
Natuurlijk moet het je dagelijks leven niet zo degelijk beïnvloeden dat je af en toe trillend op je benen tussen de schappen van de cornflakes staat. Af en toe hang ik dan ook gewoon op de bank, of achter mijn bureau, zonder enige verwachtingen te hebben. Dan is het gewoon dat moment, zo rustig en uitgetekend als het is, met de mensen die ik ken en in de omgeving die ik ken. Die afwisseling lijkt me wel zo gezond, want je moet niet altijd op je tenen lopen voor alles wat er zou kunnen gebeuren en ook wel iets van vastigheid hebben. Op sommige momenten maak ik er echter wel gebruik van.
Dan zet ik een of ander panisch nummer van Jett Rebel of Daft Punk even keihard aan, doe ik iets maar gewoon ondanks dat ik het stiekem niet durf, laat ik mijn agenda iets teveel links liggen, voorzie ik mezelf in wat chocolade en zit ik achter mijn computer tot mijn wangen beginnen te gloeien, omdat ik zo druk bezig was. Niet dat ik altijd achter mijn computer zit, maar dit is wel één van de mogelijke situatieschetsen. En als ik er verder op door zou gaan zouden mensen ongetwijfeld de conclusie ‘verliefd’ trekken (er zijn immers maar weinig situaties waarin ik doodleuk nee zeg tegen een tweede stukje chocolade omdat ik ‘geen honger’ heb). Niet iets waar ik mee in zou stemmen, want uh ik zou zelf niet eens een specifiek slachtoffer kunnen bedenken. Toch zie ik in de gemoedstoestand ‘verliefd’ wel wat herkenningspunten; het zenuwachtige niet-weten-wat-er-komen-gaat en lachen om de kleinste dingen omdat je gewoon oprecht vrolijk bent.
Misschien ben ik wel een beetje verliefd op het leven.
Who’s with me?
Ook leuk om te lezen:
14 reacties op Verliefd op het leven
Geef een reactie
Soms is het leven 1 groot feest en meg men blij zijn dat men de dingen kan doen die men wil doen maar rust op zijn tijd is ook goed!
Lachen en blij zijn is goed!
Het zijn kleine dingen waar men vrolijk van kan worden.
Verliefd zijn op het leven is zoiets moois! Ik heb dat de laatste tijd ook heel erg, dat ik benieuwd ben voor wat er allemaal nog aan zit te komen en dat het op dit moment eigenlijk allemaal wel prima is, ook al ben ik werkloos en gaat alles misschien niet zo van gepland. Ik vind alsnog zoveel dingetjes in een dag leuk, ik ben productief op een andere manier dan op een ‘werk-manier’ en dat voelt soms als verliefdheid ja :)
Zo goed om te horen, en ook dat je het leven nog steeds tof vindt ook al loopt het niet zoals ‘gepland’! Maar ben je de hele dag bezig met hobby’s of ook andere projectjes ofzo? Het lijkt mij best lastig om je dag in te vullen als je geen vakantie hebt maar ook geen werk/verplichtingen eigenlijk…
Ik werk op dinsdag- en vrijdagochtend als postbezorger, dus op maandag- en donderdagmiddag sorteer ik dat en heb ik een paar uurtjes wat te doen.
Daarnaast lees ik veel boeken en kijk ik veel films – want daar heb ik nu tijd voor – en ik kleur heel veel haha. Verder probeer ik iedere dag wel even vacatures te zoeken en te solliciteren en daarnaast lees ik veel blogs, schrijf ik veel en probeer ik veel met vrienden af te spreken/ te kletsen omdat ik anders toch maar alleen zit :)
Het voelt inderdaad absoluut niet meer als vakantie!
Mooi stukje! Het geheim van het leven zit ‘m inderdaad wel in het houden van de kleine dingetjes. Ik heb altijd het idee dat het een soort vicieuze cirkel is: dat je meer op de details gaat letten als je blij bent en dat je daardoor nog blijer wordt, haha. Ik heb vooral van die buien waarin ik verliefd ben op het leven, en hoe vaker ze komen hoe blijer ik word. Dus eh, vooral verliefd blijven! :)
Wat een mooi artikel! Verliefd zijn op het leven is heel mooi, al ben ik dat niet echt op dit moment.. Maar goed, ik heb wel eens dat ik op random momenten opeens zenuwachtig word voor iets waarvan ik dan denk: Stel je niet aan! Haha..
X Emma
Hopelijk vind je je verliefdheid wel snel weer een beetje terug! Maar goed, bij mij is het ook laaang niet altijd het geval, soms heb je gewoon even wat minder of meer levenslust dan anders. En ik was altijd heel zenuwachtig voordat ik ging paardrijden, ook zoiets raars inderdaad want ik deed het al zeven jaar, haha!
Ja dat is heel herkenbaar, had ik vroeger altijd voordat ik naar zwemles ging terwijl ik het juist heel leuk vond.. Zo raar!
Hoi Hester!
Ik volg je blog stiekem al een tijdje zonder reacties bij je artikelen achter te laten (dat doe ik eigenlijk nooit, haha) maar wauw je schrijft zo goed!
Je kent me waarschijnlijk niet maar ik heb bij je op school gezeten en ik kwam via via via een keer toevallig op je blog terecht.
Maar ik wilde toch een keertje laten weten dat ik echt geniet van je artikelen. Ik herken ook echt heel veel karaktertrekjes van jou in mezelf, dat vind ik heel grappig.
Je bent ook echt al zo ontzettend volwassen voor een meisje van 15, daar verbaas ik me echt elke keer weer over!
Keep up the good work meid! (:
Oh ja ik ken je wel vaag, je zat vorig jaar in V6 toch? Superleuk dat je een reactie achterlaat! Het was ook perfect getimed, ik keek namelijk net naar mijn bezoekersaantallen en zag dat ze vergelen met een week of drie terug gehalveerd zijn (vooral omdat ik geen tijd meer heb/maak om andere blogs te lezen en daarop te reageren) en dat voelt eigenlijk best stom, haha. Des te leuker om dan toch nog zo’n enthousiaste reactie te krijgen :) Ik vind het vooral leuk als lezers zich in me herkennen omdat ik ook niet in alles het meest standaard meisje ben (niemand eigenlijk, maar toch). Dat ik volwassen ben hoor ik inderdaad wel vaker en zie ik altijd maar als een compliment, so thanks! En nog veel plezier met het lezen van m’n blog, haha!
Ja dat klopt, ik zat inderdaad vorig jaar in V6, wat grappig dat je dat weet. Ahw wat jammer! Goede timing dan inderdaad.
En ja, dat is zeker weten een compliment! Ik vind het ook altijd zo grappig om te lezen hoe jij dingen op school ervaart, de vakken, de leraren; gewoon omdat ik precies weet waar je het over hebt en ik het nu soms best wel eens mis, haha. En je bent zeker geen standaard meisje. Ik vind het echt super knap dat je elke dag een artikel online hebt staan, zeker omdat je gewoon nog naar school gaat, respect! Ook grappig om te lezen dat je naar ongeveer dezelfde studies bent gaan kijken in Utrecht als ik ongeveer twee jaar geleden. Heel veel succes met je blog en school!
Haha tja, als je bij elkaar op school hebt gezeten is het lastig om helemaal nooit in iemands Facebooktimeline voorbij te komen, dus ik herkende je naam wel :) En dat lijkt me inderdaad best raar, dat je toch nog een soort van verbonden bent met school, haha. Ook wel weer leuk. Wat ben jij uiteindelijk voor studie gaan doen als ik vragen mag?
Ik studeer nu uiteindelijk Nederlandse taal en cultuurin Leiden. Bevalt heel goed! En mijn vriend (geen idee of je die kent maar hij heet Niels) studeert nu IBCoM aan de Erasmus, die studie zag ik ook nog voorbij komen op je blog! (:
Fijn dat het bevalt! Ongetwijfeld ook Latijn gedaan? Nederlandse taal en cultuur zelf lijkt me niet helemaal wat voor mij, maar ik wil nog wel naar Nederlandse taal en cultuur: taal en communicatie op de UvA kijken eigenlijk. Ik ken je vriend ook wel inderdaad, zijn broertje Sven zit namelijk net zoals ik in V5 haha. En een blogvriendinnetje van me zit toevallig bij je vriend in de werkgroep – klein wereldje :P