De kracht van het internet en vooral van blogs is, als je het mij vraagt, interactie. Je kunt bijvoorbeeld heel erg aangesproken zijn door een boek, maar alle The Fault In Our Stars-kenners zullen zich Peter Van Houten herinneren als voorbeeld dat dat niet per se betekent dat de maker erachter je ook aanspreekt. En dat maakt op zich niet uit, want de inhoud van het boek blijft nog steeds goed, maar toch zal het wat afdoen aan je leeservaring als je je opeens niet meer wil identificeren met de schrijver. En misschien nog vaker is het gewoon het geval dat je bij een boek, of bij muziek, niet eens wat weet van de persoon erachter. Niet iets wat ik per definitie slecht zou willen noemen, want vaak is het juist een keuze: er zijn genoeg ‘kunstenaars’ die graag iets voor anderen maken zonder hun persoonlijke situatie daarbij te betrekken, omdat ze willen dat jij hun verhaal of songtekst op je eigen manier interpreteert en vertaalt naar je eigen leven. Grote kans dat ze het wel vanuit hun eigen ervaringen doen, maar het is dan niet hun bedoeling dat je daardoor anders naar hun werk gaat kijken.
Bij de meeste blogs is vaak juist precies het tegenovergestelde het geval. Het internet is een medium voor de massa geworden, waar we allemaal iets op kunnen plaatsen zonder een contract bij een uitgeverij of platenmaatschappij te hebben. Een plek voor de ervaringen en meningen van ‘gewone mensen’. Ik denk dat dat het al snel heel persoonlijk maakt, naast het feit dat het vaak ook heel actueel en kleinschalig is: je kan een artikel schrijven terwijl je in je pyjama in bed zit en het publiceren met één muisklik in plaats van een gehele lancering. En dat persoonlijke, dat trekt mensen, want wees even eerlijk: neem jij ook niet sneller iets aan van iemand die je (vaag) kent dan van iemand waar je helemaal geen gezicht bij hebt? En waar raak jij meer geïnspireerd door: een heel normaal mens dat af en toe ook moe is, fouten maakt of krap bij kas zit maar ondanks dat tóch een leuk leven leidt, of een celebrity met een geweldige carrière?
Waarschijnlijk ging je twee keer voor de eerste optie. We zoeken nou eenmaal graag lotgenoten om ervaringen mee te delen en ons mee te identificeren, en dat gaat makkelijker als je wat over een persoon weet. Die persoon kan iedereen zijn, zoals ik bijvoorbeeld. Ik krijg niet voor niets af en toe de reactie van bezoeksters dat ze het idee hebben dat ze mij best goed kennen, terwijl ze me nog nooit in real life hebben gesproken: mijn blog staat vol met persoonlijke informatie.
Amuseren is dan ook allang niet meer mijn doel. Ik vind beautyblogs leuk, maar ik merk wel dat ik de laatste tijd een beetje afgekickt ben. Waarom? Omdat het dan alsnog over een lipstick gaat in plaats van écht over diegene. Je komt wel te weten wat diegene vindt over die lipstick, maar veel dieper ga je daar niet op in. Dat zijn leuke artikelen om vermaakt te worden, maar ik vind inspireren voor mezelf een beter doel. Ik wil graag gebruik maken van het internet door er persoonlijke aspecten op te delen waarmee ik anderen aan het denken kan zetten, kan helpen en herkenning kan laten vinden. Natuurlijk lukt het niet altijd, maar mijn doel is bereikt als jullie een artikel lezen of serie foto’s bekijken en daarbij denken: oh, zo had ik daar nog nooit over nagedacht, dat lijkt me nou echt wat voor mij, wat bijzonder dat ze dat zo aanpakt of voor mijn part maar daar ben ik het totaal niet mee eens. Zolang het je maar aan het nadenken (of voelen) zet.
Hier ben ik de laatste tijd steeds zekerder van geworden en ook over na gaan denken. Hoe krijg ik mijn blog inspirerend? Wat werkt dan wel, en wat niet? Het gaat uiteindelijk namelijk niet eens om het wie of wat, maar om het hoe. Dingen waar ik mensen waarschijnlijk het meest mee kan inspireren zijn mijn hersenspinsels. Die deel ik dan ook graag en dat is vaak gelijk al vrij persoonlijk, omdat het geen dingen zijn die op mijn voorhoofd geschreven staan. Maar alleen dat geeft nog niet echt een goed beeld van mij. Dingen waar ik niet over uitgepraat kan raken – zoals fotografie, dieren (Coco in het bijzonder), muziek, make-up, stiekem ook school, et cetera – verdienen dus ook een plekje op mijn blog. Ooit iemand over zien lopen van enthousiasme toen ‘ie over een bepaald onderwerp begon te praten? Dat inspireert.
Maar minstens net zo belangrijk: mijn dagelijks leven. Ik ben ervan overtuigd dat artikelen over mijn hersenspinsels en passies twee keer zoveel beter overkomen als jullie weten wat ik in het dagelijks leven doe, omdat je dan opeens het idee hebt me veel beter te kennen. Toch staat er juist nu voor de tweede keer geen Picture it online. Waarom? Omdat ik als eeuwige wereldverbeteraar op zoek ben naar, euh, verbetering. Of misschien: efficiënter werken. Een Picture it is nog vrij algemeen, maar wat als ik in elk artikel wat meer ‘mij’ stop met een foto van mezelf of mijn omgeving en af en toe een dag in details laat zien, in plaats van de hoofdlijnen van een week? En als ik een dag heel druk ben… Zet ik dan een vooruit geschreven artikel online, of laat ik mijn blog een dagje leeg zodat die ook afspiegelt dat ik het druk heb?
Genoeg om mee bezig te zijn dus. Gelukkig krijg ik in de tussentijd alsnog leuke reacties van onder andere oud-schoolgenoten die me vertellen dat ze het zo leuk vinden zich in me te herkennen en een kijkje in mijn leven te krijgen. Dat is dus precies waar ik het voor doe, mensen bereiken die me anders niet zo snel hadden gekend. Niet omdat ik mezelf zo graag bekend wil maken, maar wel omdat ik de interactie van het internet wil benutten.
En nu ga ik jullie reacties van de afgelopen tijd beantwoorden, haha. Hoe denken jullie over de interactie bij blogs en het hele ‘groot worden door klein te blijven’-principe?
Ook leuk om te lezen:
19 reacties op Let’s talk about… interaction
Geef een reactie
Er zijn tegenwoordig op diverse blogs tags waardoor men beter een blogger leert kennen en er wordt ook veel over persoonlijke dingen geschreven zoals, zwangerschappen, verhuizingen, woninginrichtingen etc……
Ik vindt dit een goed artikel.
Mooie foto.
Fijne dag Xoxo
Mooi artikel! Het doel van elke blog is natuurlijk anders. De ene wil informatief zijn de ander zoekt juist interactie en weer een andere is voornamelijk amuserend bedoeld. Zelf houd ik juist ook van die artikelen die je aan het denken zetten. De artikelen met een psychologisch tintje. Daarom lees ik jouw blog ook zo graag! Ik volg van alles en nog wat maar heb zo wel mijn favorieten :) .
Wat een goed en eerlijk artikel! Ik vind interactie in mijn vak (communicatie) ook heel erg belangrijk en ben er constant mee bezig. Als je ook geïnteresseerd bent hoe je je blog beter kunt maken en verder kijkt dan alleen de wat en hoe, maar ook vooral waarom is mijn stukje (waarom doe je wat je doet) wel heel interessant en is afgeleid van de inspirerende man Simon Sinek. Denk dat je dat wel heel tof gaat vinden!
Haha ik merkte al dat je reacties aan het beantwoorden was, leuk! Je hebt er nu weer een hoop terug ;)
Ik denk dat ik kleine(re) blogs ook wel leuker vind, die zijn vaak wat actiever met reageren/interactie op/met bezoekers en dat vind ik wel erg leuk om te zien, daardoor leer je elkaar ook beter kennen.
Iedere blog heeft natuurlijk een ander doel, maar ik denk dat het persoonlijke achter jouw blog (om die nu toepasselijk als voorbeeld te nemen) en de manier waarop je nadenkt en je artikelen schrijft, heel onderscheidend is en dát zorgt ervoor dat mensen je blog lezen. Niet zozeer die ene review van die lipstick ;)
Ik denk sowieso dat persoonlijke blogs sneller onderscheidend zijn, je hoeft immers niet na te denken over hoe je die ene review anders/beter maakt dan die van je buurvrouw omdat jij gewoon sowieso al een ander persoon bent en een ander leven hebt. Dat maakt het bloggen weer ongecompliceerder, en dus spontaner, en dus persoonlijker. Maar wat me nu wel een soort van bezighoudt: waarom blijven die persoonlijke blogs altijd ‘klein’? Een blog zoals bijvoorbeeld de mijne met 5000 volgers kom je niet zo heel snel tegen. Is dat omdat het zo specifiek is dat er gewoon niet zoveel volgers voor zijn, of omdat zulke blogs vanzelf weer grootschaliger en minder persoonlijk worden zodra ze echt ‘bekend’ worden? En waarom is dat dan zo? Misschien wel weer interessant genoeg voor een artikel, haha.
Dat is waar! Ik weet ook niet zo goed hoe dat komt eigenlijk… Misschien inderdaad doordat het zó persoonlijk is dat niet iedereen dat leuk vind/aansluit op zijn/haar interesses. Maar ja, dat zou met grote beautyblogs dan ook zo moeten zijn, dat sluit ook niet aan op iedereens interesses…
Ik vind dat je het heel goed doet! Ik vind je “hersenspinsels” inderdaad vaak erg inspirerend. Heel veel van je artikelen zetten me wel echt aan het denken.
En je vroeg of ik nog steeds fotografeer, maar nee, ik vind het niet zo heel leuk. Ik vind het wel leuk dat ik er nu iets meer vanaf weet zodat ik jouw fotografie-taal ook begrijp, maar het is toch niet echt wat voor mij ;)
En ik ben nog steeds jaloers op jouw make-upskills, de look op de foto is echt heel mooi! Iedere keer neem ik me voor wat meer make-up te gaan dragen, maar het komt er nooit van :-/
Oja, fotografie niet zo leuk vinden kan natuurlijk ook nog, haha :) Ieder z’n ding! En het is inderdaad sowieso handig om het geprobeerd te hebben en de ‘grondbeginselen’ wel een beetje te kennen, kan altijd nog van pas komen.
Leuk dat je het opmerkt trouwens, want in mijn omgeving zijn er maar heeeel weinig meiden/vrouwen die ook full face make-up dragen en ik doe het dus meer voor mezelf, want mijn vriendinnen zouden nooit zeggen ‘wat zit je make-up mooi’ – omdat ze er gewoon niet echt op letten aangezien ze er zelf niet mee bezig zijn. Wel grapig: ik had pas mijn fiets naar de fietsenmaker gebracht en mijn moeder had ‘m weer opgehaald, en toen ze thuiskwam zei ze nog ‘ja, de fietsenmaker zei nog dat ‘ie je zo mooi opgemaakt vond, geen plamuur maar gewoon mooi’. Jouw comment was iets daarna binnengekomen en ik vond het zo leuk om te merken dat er dus wel mensen zijn die ernaar kijken en die het leuk vinden, haha! Ik steek er de laatste tijd wel weer iets meer tijd in en vind het toch wel echt leuk, ondanks dat die passie niet echt gedeeld wordt met veel meiden in mijn omgeving. Dus, toch gewoon doen zou ik zeggen ;)
Haha, wat leuk van je fietsenmaker! En ik heb donderdag een concert met orkest en koor en dan hoef ik pas om 2 uur op school te zijn, dus ik denk dat ik dan maar even een ooglook ga maken. Maar mijn bril is ook een beetje een issue, ik heb het idee dat je de make-up daardoor amper ziet… Maar misschien moet ik gewoon niet zo moeilijk doen en gewoon lekker ooglooks dragen, haha :)
Hmm, dat snap ik wel hoor. Ik weet niet of je een heel opvallend montuur hebt of niet, maar als je een bril op zet valt het toch altijd iets meer weg. Daardoor is het ook juist wel weer de moeite waard je ogen extra aan te zetten, want anders vallen je ogen ook ‘weg’ en dat is zonde, lijkt me. Maar ik heb geen ervaring met brillen :P Uiteindelijk nog wel een ooglook kunnen fabriceren of niet?
Ik zag de reactie van je oud-schoolgenootje, zo leuk! Inderdaad, ieder blog heeft een ander doel voor ogen. Op jouw blog vind ik vooral de mindstyle- en fotografie artikelen interessant<3 Eigenlijk alles wel, maar jouw hersenspinsels zetten me altijd aan het denken, wat ik mis bij andere blogs!
X Emma
Ik heb duidelijk een voorkeur voor de kleinere, persoonlijke blogs. Blogs over producten e.d. sla ik liever over, ik ben geïnteresseerd in de blogger zelf.
Dat is dus ook de omslag bij mij in de afgelopen maanden. Ik vind producten af en toe wel interessant omdat ik make-up bijvoorbeeld nog steeds leuk vind, maar dan zie ik eigenlijk toch weer liever een make-uplook, waar nog wat eigen inbreng van de blogger in zit. Is gewoon veel interessanter, vind ik.
Goed geschreven! Ik vind jouw blog al inspirerend hoor, je laat mensen toch over dingen nadenken. En het is inderdaad geweldig om iemand over z’n passie te zien praten! Daarom vind ik interviewen de laatste tijd ook zo leuk. :) Toch vind ik het lastig hoor, echt interactie. Tuurlijk, ik schrijf ook veel persoonlijke dingen, maar een gesprek achterlaten in de comments blijft toch vrij moeilijk. Op Twitter vind ik het wel heel leuk!
Groot worden door klein te blijven, ik hou ervan.
Denk dat ik daarom jouw blog ook zo leuk vind. Je geeft mij in elk geval stof tot nadenken en vaak een hele andere kijk op de zaak.
Goed om te horen!
Ik vind het prima dat je hier niets post als je niets te zeggen hebt. Graag zelfs. Al die blogs die dan maar even een quoteje online zetten zodat ze kunnen claimen dat ze dagelijks bloggen, daar heb ik niets mee. Sterker nog, jouw stukken zijn best langere teksten, dus ik kan me goed voorstellen dat het er dan niet dagelijks van komt. Je hebt ook tijd nodig om dit soort onderwerpen uit te denken. En volgens mij ben jij allang geen klein blog meer, maar juist een succesvol blog. En dat door niet andere succesvolle bloggers te kopiëren, maar gewoon door jezelf te blijven. En interactie, dat maakt een blog (voor mij) echt leuker.
Fijne comment! Gisteren had ik bijvoorbeeld ook niet echt zin om iets ‘leuks’ te delen, maar toen heb ik gewoon een artikel geschreven over iets minder vrolijks en dat voelt eigenlijk veel beter. Dat mijn blog niet eenzijdig is en alleen maar gaat over alles wat ik leuk vind, maar af en toe ook over hoe ik me voel als ik even niet vrolijk ben. Ik probeer de laatste tijd veel oprechter te schrijven (en daardoor komen er ook nog wel wat meer veranderingen in de komende tijd), en dat bevalt me eigenlijk veel beter.
Mijn artikelen zijn inderdaad lang, dat is ook gewoon omdat ik lang van stof ben, maar er zit toch altijd wat tijd in ja haha. Daarom vind ik het eigenlijk ook wel prima af en toe niets online te zetten, ik wil jullie ook niet teveel ‘overspoelen’ :)
Maak je geen zorgen: je overspoelt mij in ieder geval niet. Je stukjes zijn dan langer, maar je neemt mij mee in de wijze waarop je (al denkend) tot een bepaald standpunt komt. Dat vind ik altijd prettig lezen. En qua de minder fijne dingen, ook die mogen er zijn. Ik schrijf soms ook over de minder leuke dingen!