Op Facebook en Twitter zie ik de zin ‘I’m shy at first, but once I get comfortable with you, get ready for some crazy shit’ maar al te vaak in mijn timeline voorbij komen doordat één van mijn vrienden de status geliked heeft. Dat heb ik waarschijnlijk ook wel eens gedaan, want ook ik herken me hierin, maar de laatste tijd krijg ik elke keer een wrang gevoel als ik iets in die trant weer eens voorbij zie komen. Want als je zoiets liked… Is dat dan stiekem niet ook om aan je Facebookvrienden – die jou niet allemaal goed kennen – te laten weten dat je echt niet zo verlegen en saai bent als ze denken, maar dat je bij je vrienden juist een hartstikke leuk persoon bent? En is het bovendien niet gewoon een manier om je te verontschuldigen voor je introversie?
Ik heb mezelf jarenlang omgeschreven als ‘rustig op het eerste gezicht, maar aanwezig als je me eenmaal goed kent’. Die beschrijving klopt nog steeds, maar tegenwoordig weet ik het simpel samen te vatten in één woord: introvert. Ik heb me altijd al goed kunnen vermaken in mijn eentje; vroeger was ik uren zoet met een boek, tegenwoordig kan ik de hele dag op mijn kamer zitten achter mijn laptop. Tijd voor of met mezelf vind ik simpelweg dan ook heel prettig en als ik een heel gezellig weekend heb gehad, ben ik daarna altijd weer blij als ik even een uurtje op mijn kamer kan zijn, zonder mensen om me heen. Dat komt doordat ik energie krijg van het verwerken van mijn ideeën, van het analyseren van mijn ervaringen, van verbanden leggen tussen gebeurtenissen en van dingen leren. Daarnaast zit mijn hoofd altijd vol gedachtes, kan ik me goed inleven, ben ik nieuwsgierig en word ik heel blij van goede gesprekken over diepere onderwerpen. Pas toen ik één keer het woord ‘introvert’ door Google haalde, wist ik het – verbaasd door de herkenning – zeker: ik ben een introvert persoon.
Over introverten bestaan helaas een aantal misverstanden. Extraverte personen zijn over het algemeen easygoing, mensen die je niet over het hoofd kan zien omdat ze altijd aanwezig zijn, de sfeer bepalen en opvallen door hun ondoordachte (maar daardoor soms juist heel lachwekkende of ware) acties en opmerkingen. Over het algemeen zijn populaire mensen altijd de extraverten, niet alleen doordat ze zo opvallen, maar ook omdat je het idee hebt dat je ze al vrij snel ‘kent’ en dus al snel naar ze op kijkt of bevriend met ze wil zijn, omdat hun persoonlijkheid je aanspreekt. Introverte mensen daarentegen trekken zich soms terug in hun eigen, vertrouwde groepje en vallen daardoor eigenlijk helemaal niet op. Zeker op school is dit enorm te merken, bijvoorbeeld als ik de opmerking ‘Wie is dat ook alweer? Ja, ik haal die twee altijd door elkaar’ weer eens van een mannelijke klasgenoot van me krijg, wanneer ik de naam van een vriendin van me laat vallen.
Introverte mensen vinden het vaak helemaal niet erg om niet zo op te vallen, maar wat we wél als heel erg vervelend ervaren is als mensen een verkeerd beeld van ons hebben. Nee, we zijn niet verlegen – we kunnen honderduit praten. We hebben wel een duidelijke mening – daar denken we alleen graag wat langer over na, zodat we ‘m kunnen onderbouwen met goede argumenten, en we vinden het niet altijd nodig om ‘m zomaar uit te spreken. We zijn niet saai – we hebben alleen vaak één of twee passies, hobby’s of interesses waar we dan helemaal induiken, en dat interesseert nou eenmaal niet iedereen. We zijn ook niet onzeker of bang om aandacht te krijgen – vaak staan we zelfs best sterk in onze schoenen, omdat alles wat we doen goed doordacht is, maar we vinden het vaak niet nodig overduidelijk aanwezig te zijn.
Ik zit zelf waarschijnlijk wel een beetje in de richting van extravert, want ik merk wel dat ik me in de ‘extreme’ versies van introversie niet herken en soms juist ook heel erg spontaan ben, energie krijg van mensen, of een prima gesprek over ditjes-en-datjes kan voeren. Het grootste deel van mij is echter wel introvert, dus ik zou mezelf eerder een introvert noemen die zich snel op haar gemak voelt (onder andere omdat ik vrij open ben). Want dat is het hele punt: als we mensen langer kennen, dan steken we opeens hele verhalen af, zijn we heel erg aanwezig, maken we leuke opmerkingen, en bovendien zijn we dan gewoon helemaal onszelf. Of in elk geval: voor mij geldt dat ik me dan het meest ‘Hester’ voel, want dan komt mijn ware aard pas naar boven. Aan de andere kant hoort mijn introverte kant net zo goed bij mij. Eigenlijk een beetje wat ik duidelijk heb geprobeerd te maken op bovenstaande foto: als ik bij mensen ben die ik minder ken (voor de kijker links), dan ben ik ook mezelf, maar gewoon wat minder uitgesproken. Aan de andere kant zie je veel meer van mijn ideeën, passies en gedachtes terug in mijn gedrag.
Introverten moet je vaak gewoon de tijd en ruimte geven om jou of de nieuwe situatie beter te leren kennen, en daarna zie je pas echt wie we zijn. Geloof me als ik zeg dat dat vaak heel erg verrassend is. Introverten gaan vaak met andere introverte personen om, omdat die elkaar sneller ‘vinden’ en elkaars gedrag beter begrijpen, maar introverte en extraverte mensen kunnen elkaar vaak juist heel erg aanvullen en zijn dus ook een goede combi. Overigens is dit ook één van de redenen waarom ik bijvoorbeeld heel graag gebruik maak van social media en mijn blog: daar ben ik op mijn gemak, ook als mensen meelezen waarbij ik me meestal wat rustiger houd. Want ja, ik merk dat ik het me toch wel een beetje aantrek als mensen een beeld van me in hun hoofd hebben van een rustig, saai, doorsnee meisje. Sorry hoor, maar ik ben zoveel meer dan dat!
Ondanks dat schaam ik me niet voor mijn introversie – en ik ben van mening dat niemand dat zou moeten doen. Er heeft wel eens iemand keihard tegen me gezegd dat diegene me alleen een leuk persoon vond bij mensen waar ik me echt op mijn gemak voelde en diezelfde persoon begreep ook niet dat ik na een paar ontmoetingen met mensen niet gelijk mijn spontane zelf was, maar ik vind introversie juist ook wel een fijne eigenschap, voor mezelf in elk geval. Er zijn genoeg mensen, plekken en manieren (onder andere ook kleding en make-up) waar ik mezelf wel kan laten zien, en voor de rest van de mensen die in eerste instantie een andere indruk van me hebben… What you see is NOT what you get.
Ben jij introvert of extravert? Hebben mensen wel eens een verkeerd beeld van jou, of heb jij wel eens een ander beeld van iemand?
17 reacties
Precies dit :) Ik word gewoon zelfs vaak over het hoofd gezien door docenten omdat ik zo stil ben haha
Ik ben zelf ook introvert. Niets mis mee, vind ik. :-)
Hier is niets mis mee…..
Mooi artikel!
Weet je wat ik het mooie vind aan introversie? Dat het ook een soort van geheimzinnige kant geeft. Een kant die je niet aan iedereen direct laat zien, maar uiteindelijk heel verrassend kan zijn voor anderen!
Ik heb het zelf wel geaccepteerd, maar helaas niet alle mensen om me heen. Ik merk het vooral bij dingen als werk, stages enzo, dat je ook vanzelf meer toetrekt naar de introverte mensen, die net zoals jij zijn.
Zo herkenbaar dit.. mooi geschreven! Zelf ben ik ook wel een introvert persoon en hebben mensen op het eerste gezicht ook vaak een ander of verkeerd beeld van mij. Mijn vriendin is extravert, we vullen elkaar wat dat betreft goed aan! :)
Heel herkenbaar dit! Mensen hebben zo gauw een verkeerd beeld bij je!
Heel goed artikel! Zelf ben ik ook introvert en die eigenschap heb ik nog wel eens ‘gehaat’, maar nu boeit het me eigenlijk niet echt. :)
Wat heb je dit goed beschreven en uitgedrukt met deze foto.
Ik herken dit wel bij een paar mensen in mijn omgeving.
Van mij heerst ook wel vaak een verkeerd beeld en het is moeilijk om daar vanaf te komen.
Voor de mensen die ik ken is het ook lastig.
Zelf heb ik ook weleens een verkeerd beeld van iemand maar naarmate ik ouder wordt merk ik dat ik dat steeds meer loslaat en gewoon opensta voor de persoon zonder vooraf te oordelen.
Want daar heeft het vaak mee te maken.
Ik ben ook introvert en ik merk wel dat mensen sneller denken dat gesloten mensen saai zijn of altijd alleen willen zijn. Dat is helemaal niet waar, wij weten gewoon soms beter dan een ander wanneer we onze mond moeten houden, haha. :-)
Ik ben juist best wel extravert, hoewel het de laatste jaren wat minder is geworden bij mensen die ik (nog) niet zo goed ken en/of waar ik me (nog) niet zo goed op mijn gemak voel. Introversie kan juist ook heel mooi zijn, je moet zo iemand juist leren kennen en als diegene dat wil, dan zie ik dat juist als een compliment dat je dan helemaal jezelf bent; lijkt mij een teken van vertrouwen.
Introvert, duidelijk! Heel de eerste alinea na de intro, ik zou het geschreven kunnen hebben. Ik zou weleens extravert(er) willen zijn, gewoon omdat het me zo makkelijk lijkt om een beetje outgoing te zijn, niet zo snel overprikkeld en gewoon minder de kat uit de boom kijk. Maarja, ik ben ik en ik kan er weinig aan veranderen, ben ik achter gekomen. Mooi artikel! :)
liked = liket ? Nederlandse vervoeging van engels ww enzo? Of heb ik het fout? X sis
Hmmm. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die zich erg herkennen in dit artikel, maar ik als extravert persoon heb nu het idee dat je extraverte personen ‘niet goed genoeg vindt’. Alsof die de diepgang van introverte mensen missen, alsof hun spontane buitenkant ook meteen de hele binnenkant laat zien. Nou sorry hoor, maar er zijn maar heel weinig mensen die weten hoe ik van binnen ben. Ik klets met iedereen, maak veel grapjes en ben behoorlijk bijdehand, maar ik voer ook zeker hele diepgaande gesprekken met mensen. Ik kan me ook prima inleven in anderen. Ik heb ook maar één grote passie waar ik ontzettend veel tijd en energie instop. En misschien denken mensen mij snel te kennen, maar ik denk dat er maar een paar mensen zijn die mij écht, diep van binnen, kennen.
Wat ik wil zeggen: je kunt niet iedereen over één kam scheren, en het is niet zo dat ‘de andere groep’ per se slechter is ofzo. Probeer hier een beetje voorzichtiger in te zijn.
Hé Tinka, zo was het uiteraard absoluut niet bedoeld! Ik heb dit geschreven vanuit mijn eigen ervaringen als introvert persoon en het is vooral gebaseerd op ‘extremen’. Over extraverte personen kan ik zelf wat minder zeggen, omdat ik dat zelf niet ben, dus ik heb geprobeerd het zoveel mogelijk over de introverte personen te hebben. Veel dingen in dit artikel die wel over extraverte personen gaan, heb ik o.a. van Wikipedia gehaald (http://nl.wikipedia.org/wiki/Introvert_en_extravert). Misschien geen ontzettend betrouwbare bron, maar de omschrijving van introversie klopte wel heel erg bij mij, dus vertrouwde ik erop dat de omschrijving van extroversie ook redelijk true to life was.
Om een duidelijk beeld te schetsen heb ik introvert en extravert als twee extremen neergezet, maar in werkelijkheid is dat natuurlijk nooit echt zo. Zoals jij zegt hebben extraverte mensen ook ‘introverte’ kenmerken en vice versa, zoals ik over mezelf zeg in de vijfde alinea. Dat had mijn punt alleen een stuk waziger gemaakt, dus deze keer heb ik dat wat minder meegenomen, in het echt denk ik er natuurlijk ook wat minder zwart-wit over. Daarnaast is het zo dat eigenschappen die bij introverte mensen voorkomen misschien ook herkend worden door extraverte mensen, maar dan gewoon in mindere mate, dus wat minder kenmerkend. Dat ik een eigenschap iets typisch introverts noem, sluit dus niet uit dat extraverte mensen die eigenschap ook hebben.
Uiteindelijk is het zo bij iedereen, introvert of extravert, dat er maar een paar mensen zijn die je écht kennen, puur omdat je niet met iedereen een goede band kan hebben. We hebben waarschijnlijk allemaal dus een kant voor mensen die ons echt goed kennen en een kant voor mensen die ons minder goed kennen, maar ik denk dat het verschil is dat introverte mensen gewoon minder aanwezig zijn met die laatste kant dan extraverte personen. Introverte personen komen dus al snel over als rustige personen, terwijl dat soms helemaal niet zo is. Dat bedoelde ik met het ‘verrassingseffect’, en niet dat extraverte personen heel simpel of oppervlakkig zijn (zie bijv. ook de zin ‘… maar ook omdat je het idee hebt dat je ze al vrij snel ‘kent’ …).
Ik hoop dat ik zo een paar dingen recht heb gezet naar jou toe! Voor de zekerheid heb ik ook nog wat zinnen aangepast in het artikel. Ik wil extraverte personen namelijk absoluut niet wegzetten als ‘slechter’, het is alleen vervelend dat er door het contrast tussen introvert en extravert vooroordelen over introverten bestaan. Maar ja, die ervaren extraverte personen waarschijnlijk net zo goed, alleen daar weet ik niets van (wat ik overigens best jammer vond, dus als je je geroepen voelt mij/mijn bezoeksters een keer in te lichten over vooroordelen over extraverte mensen hoor ik graag van je!). In het vervolg zal ik er nog wel wat meer op letten tijdens het schrijven van dit soort artikelen of eventueel een disclaimer toevoegen, want ik vind het altijd vervelend als de boodschap van mijn artikel niet goed overkomt en ik mensen daar ook nog eens onbedoeld mee kwets of frustreer. Bedankt voor je opbouwende kritiek in elk geval!
Dankjewel voor je reactie! En ik begrijp nu wel waarom je het op deze manier hebt neergezet, omdat het anders inderdaad wat vaag wordt allemaal. De realiteit is zoals je zegt een stuk minder zwart-wit dan wat wikipedia erover te zeggen heeft. Eigenlijk denk ik dat er niemand is die echt alleen maar introvert of extravert is, iedereen heeft wel wat van allebei. Zo heb ik hele introverte vriendinnen met wie ik al jaren bevriend ben maar met wie ik nog nooit een enigzins diepgaand gesprek heb gevoerd.
Iets waar je als extravert persoon wel mee te maken hebt is dat mensen je snel denken te kennen. Ze denken alles van je te weten omdat je erg open en spontaan bent en na een paar keer met je te hebben gekletst denken ze dat ze je ‘goed kennen’. Terwijl de interessante gesprekken worden gevoerd met mensen die je écht goed kent. Omdat je bij zulke mensen inmiddels weet wat je wel en niet kunt zeggen (in een reactie hierboven werd ook gezegd dat introverte mensen beter weten wanneer ze hun mond moeten houden; daar ben ik het dan ook absoluut niet mee eens).
In ieder geval, ik begrijp je punt nu beter.
Ik vind het trouwens wel grappig dat je reactie zo lang is dat je hem zelfs in alinea’s hebt ingedeeld. :)
Ik ben over het algemeen introvert maar neig soms wel naar extravert. Ik vind het altijd lastig om een beetje mijn draai te vinden zodra ik een nieuwe groep mensen leer kennen, Vooral op school ben ik niet echt aanwezig en mensen zien me dan al snel aan voor saai. Met concerten is dat wel anders, dan sta ik vaak tussen mensen die ik totaal niet ken en maak dan met gemak een praatje, puur omdat we er voor hetzelfde zijn: de muziek. Maar zoals je zelf ook zegt altijd als ik het leuk heb gehad met anderen vind ik het ook wel weer even fijn om alleen te zijn op mijn kamer en rustig dingetjes zitten doen op mijn laptop :)