Wie wil jij zijn?

Als er aan je gevraagd wordt om jezelf even voor te stellen, noem je vaak alleen de standaard feitjes op. Je naam, je leeftijd, je gezin, je leefsituatie, je opleiding of werk en een losse hobby. Het zijn dingen die je definiëren, maar eigenlijk heb je op veel van de dingen uit dat rijtje zelf niet eens invloed gehad. Je kiest het gezin waarin je geboren wordt immers niet zelf uit, net zomin als je naam, de plek waar je opgroeit, je uiterlijk of je IQ. Gelukkig zijn er ook nog een hoop andere dingen die jou onderscheiden van de rest waar je wel expressief voor kunt kiezen. Geen dingen die op je ID-kaart terecht zullen komen of die je opnoemt tijdens een kort voorstelrondje, maar wel dingen die jou uiteindelijk definiëren en ‘jou’ maken.

De verleiding is groot om gewoon op de automatische piloot te leven en aan te pakken wat op je pad komt. Stel je voor dat je ouders allebei helemaal gek zijn van hockey en je oudere zus hockeyt ook, dan is de kans groot dat jij diezelfde hobby overneemt. Of de muzieksmaak van de vrienden die je al vanaf de kleuterschool kent. Uiteindelijk is het het makkelijkst om gewoon ‘gemiddeld’ te zijn, erbij te horen en niet teveel op te vallen. Maar er zal ongetwijfeld ooit een moment in je leven komen waarbij je in een totaal andere omgeving komt, waar het opeens niet meer zo vanzelfsprekend is om fan van die ene artiest of christelijk te zijn. In plaats van iets normaals, is het dan een keuze. Iets wat iets zegt over jouw persoonlijkheid – en dan is het tijd om na te gaan denken waarom je het eigenlijk doet. Omdat het gewoon maar wel zo makkelijk is, of omdat het echt past bij de persoon die jij wilt zijn?

Natuurlijk word je hier het meeste mee geconfronteerd als je ongeveer mijn leeftijd hebt en erachter komt wat er nog meer voor mogelijkheden zijn naast alles wat je gewend was. Dat gaat natuurlijk samen met zelfstandiger worden: vroeger sleurde je moeder je de C&A binnen, nu kun je zelf een winkel kiezen en is het bijna volledig aan jou of jij je vrije tijd vult met series kijken, fotograferen, lezen, sporten of bloggen. Toch vind ik dat het niet alleen iets voor ‘tieners’ is om over na te denken. Ook als je ouder bent en misschien een iets meer steady levensinvulling hebt, verandert er nog genoeg om je heen. En ook dan verander je zelf nog, waardoor het opeens kan zijn dat je je baan verschrikkelijk saai vindt of je simpelweg afvraagt wat je nou eigenlijk wil en wie je nou eigenlijk bent. Veertigers vallen niet echt onder mijn doelgroep, dus ik zal niet uitgebreid gaan beginnen over midlifecrises (sowieso omdat ik er zelf geen ervaring mee heb natuurlijk), maar het is wel een mooi voorbeeld om te laten zien dat je niet op je achttiende kan zeggen ‘zo, dit zijn mijn doelen en waarden in dit leven en daar gaan we het mee doen’.

Dat betekent niet dat je er niet over moet nadenken. Want dat wil ik nou juist duidelijk maken met dit artikel: dat het hartstikke goed is om  te weten wie je wil zijn. Het gaat me er niet om dat je een uitgestippeld vijfjarenplan inclusief back-upplan hebt, maar wel dat je weet hoe je in het leven staat. Dat eerste kan opeens verstoord vallen en dan ben je niets meer, terwijl je met dat laatste – een goede levenshouding – juist beter met dat zulk nare situaties kunt dealen. Denk er dus eens over na: wat vind jij belangrijk, op welke waarden en normen baseer jij je keuzes? Wat voor persoon wil jij zijn voor de mensen om je heen? Hoe stel jij je prioriteiten? Als jij dan, bijvoorbeeld doordat je er opeens even doorheen zit, op gevoel niet meer de goede keuzes kan maken, dan is het handig om dit in je achterhoofd te houden zodat je rationeel een keuze kan maken die (waarschijnlijk) goed voor je is. Sluit het aan bij de persoon die ik wil zijn, of ga ik me alleen maar schuldig en ongelukkig voelen als ik dit toch doe?

Be the best version of you. Het lijkt me dat dat het gelukkigste leven oplevert: als je tevreden bent met jezelf en achter je eigen keuzes staat. Ik wil hier geen propaganda verspreiden om nu maar zo veel mogelijk te gaan lijken op dat ene model en jezelf dus helemaal af te trainen of de stijl van die ene klasgenoot klakkeloos over te nemen – hell no. Dat is misschien de beste versie van die persoon, maar niet die van jezelf. Maar hecht jij waarde aan een verzorgd uiterlijk terwijl dat bij jezelf misschien wel helemaal niet het geval is, dan is het misschien tijd om je garderobe eens een flinke make-over te geven en te beginnen met wat make-up. Kijk jij tegen super sociale mensen op en denk je ‘zo zou ik ook wel willen zijn’ als een vage bekende je zomaar aanspreekt? Ga je gang. Heb je genoeg van je ongezonde levensstijl of zou je eigenlijk veel meer voor God willen leven omdat je dat belangrijk vindt, maar er in praktijk amper wat mee doet? Zet andere dingen ervoor opzij en doe het.

Ik heb in de afgelopen maanden meer nagedacht over wat nou eigenlijk mijn ‘streef-ik’ is. Ik zou het met alle liefde in een artikel willen zetten, maar uiteindelijk vind ik dat de magie er dan teveel af is. Het is veel mooier als jullie het gewoon onbewust merken in mijn blogposts of in real life. Natuurlijk doe ik nog vaak genoeg dingen die eigenlijk niet in mijn ‘plaatje’ passen en dat is ook prima, maar feit is dat ik van sommige dingen gelukkiger word dan van andere en dat ‘snap’ ik nu ook wat beter van mezelf. Het hangt nog altijd samen met dat stukje zelfkennis, denk ik. Bovendien is het enorm fijn om in een situatie te denken hmm, hoe zou ik nu willen dat iemand reageert? of hoe kan ik reageren op een sociale/aardige/christelijke/assertieve manier? en vanuit die normen en waarden te handelen. Het geeft mij in mijn eigen leven meer voldoening en helpt me ook gelukkiger te zijn met mezelf.

Weet jij goed wie je wil zijn, of leef je vooral zonder plan? Ben je het met me eens dat het je waarschijnlijk gelukkiger maakt?

Ook leuk om te lezen:

• Niemand kent me zoals ik dat doe
• Karaktereigenschap: onafhankelijkheid
• Het luisterende oor
• Seneca en z’n massa
• Embrace yourself