Een band hebben met auto’s

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met www.besteonderdelen.nl

Als kind sleet ik mijn dagen het liefst op zolder, omringd door barbies die ik samen met mijn zus om het uur voorzag van een nieuwe outfit, en ook nu besteed ik nog graag tijd aan een full face make-uplook. Toch hoor je me waarschijnlijk ‘V-snaar!’ roepen als er een piepende auto langsrijdt en komt de geur van smeer en olie me bekend voor. Meisje-meisje of niet, totaal atechnisch blijf je niet lang als je in mijn gezin opgroeit. Als ik nu uit mijn raam kijk, zie ik mijn vader namelijk buiten in zijn overall – samen met een paar losse onderdelen – onder de auto liggen en op zaterdag had ik eigenlijk ook geen ander beeld verwacht.

Laat ik bij het begin beginnen… Mijn vader en moeder hebben elkaar ontmoet op een motorvakantie. Dan weet je eigenlijk al genoeg, haha. Hoewel mijn moeder nu eigenlijk niet meer rijdt en sinds kort ook geen motor meer heeft (dat is een lang verhaal dat nog regelmatig voorbijkomt op familiegelegenheden, maar voor dit artikel laat ik het even buiten beschouwing ;-)) is ook zij er dus zelf mee bekend en zelfs ook mee opgegroeid, omdat haar vader en broer ook motor reden. Van mijn vader weet ik dat hij op zijn zestiende al op een brommer over de Veluwe reed en ik ken hem niet anders dan motor- en autorijdend, maar volgens mij hoorde dat ook voor zijn rijbewijzen al bij hem. Doe er nog een vrij technisch beroep bij (hoe kan het ook anders) en je hebt de perfecte basis voor een… Technisch gezin.

Dat uit zich in ons geval in vier auto’s, één motor en o ja, een caravan. Vier auto’s klinkt enorm overbodig, want hallo, waar heb je díe voor nodig? maar het punt is dus dat ze allemaal wel iets hebben. De ene is een lease-auto waarmee mijn vader naar zijn werkt gaat en die we ook privé gebruiken. De tweede een zilveren Volkswagen Golf 2 GTI met open dakje van meer dan 20 jaar oud die mijn vader ooit eens ‘van een oud vrouwtje’ heeft gekocht op Marktplaats. De derde een zilveren Mitsubishi Colt, ook 20+, die van mijn opa is geweest en naar ons is toegekomen toen mijn opa overleden was en mijn oom en tante hem eigenlijk niet gebruikten. De redenatie is dan al gauw dat we toch al zoveel auto’s hebben dat die ene er ook nog wel bij kan en nu gebruiken we hem dus als tweede auto en staat de Golf in de stalling – iets wat eigenlijk ook wel goed uitkwam, omdat het stiekem de trots van mijn vader is die hij graag netjes houdt.

De auto die ik stiekem het leukste vind, staat onder een doek in de garage. Een oude, zwarte Mini, zoals je ze voorbij ziet komen in Italian Job (de versie uit 1969 dan – die ik eigenlijk nog nooit gezien heb, bedenk ik me nu). Mijn moeder heeft vroeger twee of drie Mini’s gehad als normale auto; tegenwoordig worden ze niet eens meer gemaakt en zijn ze ook zodanig verouderd dat wij ‘m niet meer als enig vervoersmiddel gebruiken. Eigenlijk hebben we ‘m vooral ‘omdat het zonde is om ‘m weg te doen’ en ‘omdat we ‘m zo leuk vinden’. Dat zal op veel atechnische mensen raar overkomen, maar een auto is hier in huis nou eenmaal niet ‘alleen maar’ een ding om mee van punt A naar punt B te komen. Het is echt een soort hobby.

Zodoende hebben we dus een garage waar behalve een auto ook kasten vol met gereedschap, verf, spuitbussen, bouten en moertjes in staan. Zoals ik alles op mijn eigen kamer feilloos weet te vinden, zo staat mijn vader in zijn vrije tijd heel vaak achter zijn werkbank in de garage. Of hij zit op de bank met de tablet om naar auto-onderdelen te zoeken. Dat is nu meestal voor de Colt – zo reed hij pas op en neer naar Duitsland om een nieuwe motor over te kopen van iemand die zijn Colt niet meer gebruikte -, maar wie weet ooit wel voor een VW Polo als ik mijn eigen rijbewijs en ook een eigen autootje heb. Ik ben intussen zo gewend aan wat oudere auto’s dat ik er, zeker als ik nog niet zo’n groot budget zou hebben, waarschijnlijk niet eens aan zou denken een gloednieuwe te kopen. Bovendien vindt mijn vader het veel te leuk oude auto’s een beetje ‘op te lappen’; ik ben het dan ook niet gewend om naar een garage te gaan met een auto en vind het heel normaal dat je het eerst gewoon zelf probeert te maken als er iets stuk is bij een auto. In elk geval lekker goedkoop ;)

Auto’s en techniek spelen bij ons waarschijnlijk een grotere rol dan in het gemiddelde gezin en daar ben ik alleen maar blij om. Echt technisch ben ik zélf niet, maar ik vind het wel fijn dat ik met auto’s opgevoed ben en op dat gebied in elk geval geen dom blondje ben. Af en toe hoor ik hele verhalen aan over katalysators, bougies en remblokken en ik kan het ondertussen horen wanneer een optrekkende auto een Seat Ibiza is. We hebben het thuis heel casual over ‘de Colt’, ‘de Golf’ en ‘de Seat’ (die we overigens ook nog wel eens ‘knorretje’ noemen vanwege zijn typische geluid), ik kan samen met mijn vader enthousiast worden over een dure auto die we spotten en bovendien heel enthousiast van oude auto’s en als ik me op de fiets verveel ga ik automerken en -types raden. Waar je mee omgaat, word je mee besmet…

Heb jij iets met auto’s? En hoe gaan jullie er thuis mee om; ook een technische vader of valt dat mee?