Sinds september heb ik geen boek meer aangeraakt, maar in de laatste twee weken vakantie heb ik er (tussen het fotograferen door) toch nog even een paginaatje of 1000 doorheen gejast – als het er niet meer waren. Ook over die boeken had ik uiteraard een mening en dan vind ik ze, nog afgezien van het feit dat ik sommige ook aan jullie aan zou willen raden, direct al het delen waard. Ik heb gemerkt dat ik makkelijker mijn mening vorm over een film dan over een boek, omdat je met een boek veel langer bezig bent. Tijd om uitgebreid te vertellen over The Circle en De laatste zomer dus!
The Circle – Dave Eggers (2013)
De naïeve twintiger Mae Holland krijgt een felbegeerde baan bij de Cirkel, het machtigste internetbedrijf ter wereld. Ze begint bij de klantenservice, waar de werkdruk steeds meer wordt opgevoerd. Intern is iedereen via een universeel besturingsprogramma aan elkaar gelinkt en men wordt geacht steeds online te zijn en via reacties aan het gemeenschapsgevoel bij te dragen. Mae bedenkt leuzen als ‘geheimen zijn leugens’, wordt een van de eerste ‘transparante personen’ (een openbaar privéleven) en komt steeds meer in de ban van de cultuur van het bedrijf. Hierdoor verpietert het contact met haar kritische ouders en ex-vriend Mercer.
Toen ik tegen dit boek aanliep in de bibliotheek, heb ik geen moment getwijfeld of ik ‘m mee zou nemen of niet. Ik had er al wat over gehoord (Cynthia/MissLipgloss heeft ‘m in het Nederlands gelezen en door haar blog kende ik ‘m dus al) en omdat ik zelf ook heel veel met social media et cetera bezig ben, was ik wel benieuwd naar een boek over de toekomst daarvan. Ik betwijfel of The Circle écht de toekomst is, maar met een paar dingen – zoals alles in één account en heel veel transparantie/alles op internet – zitten ze volgens mij wel in de richting. Hoewel ik dat nu best een goed idee zou vinden en zelf ook heel open ben op internet, had ik tijdens het lezen een enorme afkeer tegen The Circle. Alle medewerkers én landgenoten werden gewoon echt een soort van gehersenspoeld door de hele community die eromheen zat en omdat het steeds geleidelijk een stapje verder ging, had niemand meer echt door hoe belachelijk het was.
Behalve Mercer, en de ouders van Mae. Die twee/drie karakters vond ik misschien nog wel het sterkst, omdat ze een soort spreekbuis van de auteur waren. De hoofdpersoon zelf vond ik eigenlijk geen interessant personage. Tijdens het lezen merkte ik heel erg dat Eggers op de inhoud in wil gaan; op sommige momenten neigt het boek meer naar ‘studieboek’ dan naar roman. Belangrijke gebeurtenissen worden soms gewoon in één zin verteld of overgeslagen en naverteld, terwijl er op nieuwe ideeën van The Circle pagina’slang wordt ingegaan. Omdat ik Mae zo slecht ‘kende’, kon ik ook niet echt meekomen met haar pro-Circlemening. Op die manier had ik dus meer het idee dat ik de community door de ogen van Mercer dan door die van Mae bekeek en dat deed wel wat af aan de geloofwaardigheid van het boek. Als de auteur iets meer aan het romanaspect had gedaan, had hij nog meer uit het boek kunnen halen, als je het mij vraagt. Van mij had het boek ook iets bondiger gemogen: 400 in plaats van 500 pagina’s was niet erg geweest.
Het boek heeft me wel getriggerd en als je er eenmaal in zit blijf je ook lezen. Dit boek is een leuke manier om geconfronteerd te worden met alle ontwikkelingen van social media en er eens over na te denken, al ben ik dus van mening dat het boek nog beter kon. Het einde vond ik wel weer heel verrassend, al had dát dan weer uitgebreider gemogen van mij. Veel op- en aanmerkingen dus, maar als je veel met social media bezig bent is dit wel een aanrader om eens gelezen te hebben.
De laatste zomer – Ann Brashares (2007)
Riley (24) en haar zusje Alice (20) brengen iedere zomervakantie door op Fire Island. Na enige jaren afwezigheid voegt hun jeugdvriend Paul zich weer bij hen. Het valt niet te ontkennen dat er dingen veranderd zijn; alle drie gaan ze anders om met deze verschoven verhoudingen en proberen ze een balans te vinden tussen jeugdherinneringen en hun leven nu, en te vergeven, te vergeten en door te gaan. En net als ze denken dit op een rijtje te hebben, krijgt hun zomer een hoop meer diepgang en een totaal andere wending door het noodlot dat toeslaat en hen uit elkaar drijft.
Voor als ik jullie geheugens even moet opfrissen: Ann Brashares is de schrijfster van de The Sisterhood of the Traveling Pants-serie. Die boeken heb ik volgens mij allemaal al twee keer gelezen, want ik was een paar jaar terug echt volop fan. Na een paar pagina’s in dit boek te hebben gelezen wist ik ook gelijk weer waarom: de sfeer die zij in boeken neer kan zetten is echt geweldig. Hij doet je gelijk verlangen naar de zilte zomers zoals de personages ze hier beleven en ook naar de hechte vriendschappen en relaties die er onderling bestaan. Ik vind het persoonlijk erg prettig als een boek mij zo mee kan trekken in het leven van personages en me op een bepaalde manier ook kan inspireren, dus hiervoor krijgt De laatste zomer sowieso al pluspunten. Verder was de schrijfstijl trouwens wel een beetje woekerig: het boek was vrij chronologisch opgebouwd, maar eigenlijk bestond het voornamelijk uit loshangende situaties, herinneringen en filosofieën die belangrijk waren voor het verhaal en dus een voor een uitgewerkt werden. Volgens mij heb ik dat al eerder zo beschreven bij een boek, haha. Zelf vind ik het altijd wel weer verfrissend en eens wat anders en, allerbelangrijkst, het boek wordt er niet onduidelijk van.
Het plot vond ik origineel. Hoewel er toch echt wel wat in gebeurt, merk je trouwens wel dat het ook vooral heel erg om de relaties tussen de personages gaat. Het is niet voor niets een psychologische roman; je komt een aantal overpeinzingen en verklaringen tegen. Vond ik een enorm pluspunt aan het boek, omdat het net dat beetje meer diepgang geeft en ook herkenning biedt voor de lezer: ik kwam in elk geval wel een paar ‘quotes’ tegen en dat is meestal een goed teken. Toch is het niet alleen maar zware kost, er zit ook een chicklittintje aan. Dat maakt het boek misschien iets minder sterk, maar wel iets luchtiger. Ik vond ‘m erg prettig lezen en ik weet niet wat het is met mij en boeken de laatste tijd, maar ook hier kon ik wel een traantje om laten. Heel veel meer kan ik eigenlijk niet over het boek loslaten, want dan verklap ik het plot gelijk. Ik houd het er dus maar gewoon bij dat ik ‘m erg goed geschreven vond en ook zeker weten een aanrader als je wel wat zomer in je leven kan gebruiken en graag intens meeleeft met personages in je boek.
Heb jij The Circle al gelezen, en wat is jouw mening erover? Of zet je een van deze twee op je to read lijstje?
Ook leuk om te lezen:
6 reacties op Boekreviews #3 – The Circle & De laatste zomer
Laat een reactie achter op Hester Reactie annuleren
Leuke leestips ;-)
Ben erg benieuwd naar de cirkel!
Het duurde heel lang voordat ik door had dat er niet “pagina slang” (wat is een pagina slang??!) staat, maar pagina’s lang. Ook bij “romanaspect moest ik even twee keer knipperen. Laten we ’t houden op het feit dat ik net wakker ben. (gotta love fridays!) Leuke reviews, het lijken me allebei leuke boeken!
Liefs!
Of dat ik soms iets te enthousiast ben met woorden, haha ;)
Fijn artikel met goede recensies!
Ken ze niet, maar ga zeker eens in de bieb neuzen!