March diary

Er was iets mis met maart, misschien. Dat wil zeggen: ik kan er in mijn hoofd niet echt een geheel van maken en dat ligt volgens mij een beetje aan maart (waarom was het de eerste twaalf dagen slecht weer terwijl februari zo goed eindigde?) en ook een hele hoop aan mezelf. Ik had voor sommige leuke dingen even geen tijd omdat ik bezig was met studeren en lesgeven maar het was vooral problematisch dat ik juist tijdens leuke momenten met mijn hoofd af en toe compleet ergens anders zat of ze gebruikte als kleine escape van mijn werkelijkheid. Ik twijfelde, kwam mezelf tegen en wankelde. Dat proces van mijn evenwicht terugvinden is eerlijk gezegd ook niet iets wat in april stopt en soms is dat ff heel vervelend maar gelukkig heeft het tot dusver ook juist wel tot goede gesprekken en inzichten geleid en durf ik er enigszins op te vertrouwen dat de rest zich in april vanzelf wijst. Voor nu dus nog even over maart!

Qua muziek moet ik toegeven dat ik met twaalf nummers ook een beetje achter ben gebleven. Je Kent Mij en Kings Highway heb ik vooral aan het begin van de maand grijsgedraaid, het nieuwe album van Logic vind ik verrassend fijn en Noah Kahan heeft af en toe gewoon gelijk. Net zoals Kanye West, althans, op Graduation, het album dat ik de laatste zondag van maart luisterde. Standaardnummers heb ik er niet echt ingezet (simpelweg omdat ik het vergat), dus wat dat betreft is het dan weer wel een fijn lijstje.

Aangezien maart niet echt een geheel was en ik gewoon weinig foto’s heb gemaakt die de moeite waard zijn, deze keer ook even geen chronologisch fotoboek. Wat wel leuk is voor het chronologische overzicht: het eerste weekend van maart hadden we een vrouwenweekend van mijn dispuut in Gouda. We waren gewoon bij iemand thuis dus dat was heel relaxed. Wel was het dus echt het hele weekend aan het regenen dus we hebben het bij een poging tot uitgaan, uitgebreid ontbijten, koffie drinken in de stad, bowlen, pizza eten in een knusse pizzeria en film kijken gehouden. Hierna zat ik overigens maximaal aan m’n Goudatax dus ik ben er ook de hele maand niet meer geweest haha.

In plaats daarvan was ik in Rotterdam en Utrecht (en oké, één keer in (een ander deel van) Gouda). Ik moet zeggen: ik heb in maart veel horecagelegenheden van binnen gezien. Iets teveel van binnen naar mijn smaak misschien, want van terrasjes kwam het niet echt door weer en gelegenheid, maar dit is ook wel eens leuk. Ik ontdekte Aloha (Rotterdam) en The Streetfood Club (Utrecht), haalde mijn hart op bij Kruim (in de bibliotheek in Gouda en ik heb nu eenmaal een zwak voor bibliotheken), zat voor het eerst op zo’n felbegeerde plek vol in de zon bij ’t Gras van de Buren (Utrecht) en speelde een avond spelletjes/pingpong met mijn dispuut bij De Ping Pong Club (Utrecht). De kroon spande ik op de middelste zaterdag van maart, toen ik me door Niels mee liet nemen naar ByJamusch voor een soort Amerikaanse alldaybreakfastervaring en daarna naar De Gele Kanarie voor wijn en bitterballen aan de bar en aansluitend met mijn zus at bij La Pizza.

Als ik nu niets vergeten ben, betekent dat dus dat ik alleen maar naar voor mij onbekende zaken ben geweest. Ik vind het sowieso altijd heel leuk om nieuwe plekken te ontdekken en buiten de deur te eten/drinken maar ik wil er eigenlijk wel bij zeggen dat het deze maand sterk varieerde van bliksembezoekjes met één kop koffie of één cocktail tot momenten waarop ik de tijd vergat. Dat zie je niet op foto’s, maar ja, it did.

Ook gewoon bij vrienden thuis in Utrecht was koffie en taart nog een thema. Er waren vergaderingen op maandagavonden, de ene keer met het kringleidersteam en de andere keer met Dennis (een commissie met z’n tweeën doen is oprecht top) en evengoed was er een heel leuk feestje, een uit de hand gelopen (als in: late) borrel en een uurtje of twee op een willekeurig huisfeest. Ik heb goede vrienden overgehouden aan de eerste zeventien jaar van mijn leven die ik in Capelle/Rotterdam spendeerde, maar tegelijkertijd heeft mijn vriendenkring in Utrecht zich ook echt onmisbaar bewezen. Het is zo fijn om mensen te hebben die snappen waar je mee bezig bent en je vrij laten in wat je doet maar ook genoeg om je geven om begaan te zijn met hoe het echt met je gaat.

Deze maand was het uiteraard niet alleen fun and games in Utrecht. Het schietincident maakte pas echt indruk op me toen ik de eerste keer van vele keren langs de bloemen fietste op mijn weg naar de stad, en toch beangstigde het me ondanks dat eigenlijk amper. Het maakt me vooral verdrietig, denk ik, maar ik vind het lastig er iets van te vinden (en dat hoeft gelukkig verder ook niet).

Verder was ik deze maand dus ook gewoon bezig met the usual. Hoewel deze foto’s allebei in Utrecht zijn genomen ben ik deze maand ook best vaak doordeweeks een nacht bij mijn ouders geweest omdat dat zo uitkwam door verplichtingen in Rotterdam ’s avonds en de volgende dag, maar dat compenseerde ik vervolgens wel door bijvoorbeeld pas op zaterdag naar huis te gaan. Ik vind het nog steeds chill om wekelijks thuis te komen bij mijn ouders maar toch heb ik vaak ook het idee dat ik in Utrecht beter tot mijn recht kom. Toen de zon eindelijk weer begon te schijnen deze maand heb ik mijn kamer een kleine upgrade gegeven (nog niet op de linkerfoto) en elke keer voelt het weer een beetje meer als mij. Ik ga er eigenlijk heel lekker op om op vrijdag niet bezig te zijn met ‘naar huis gaan’ maar gewoon lekker mijn eigen plan te trekken, iets wat me altijd beter lukt als het later donker wordt – nu dus. Afgelopen vrijdag at ik samen met Naomi en Fred op Freds balkon waarna we allemaal gewoon aan de slag gingen met ons eigen ding en ik nog serieus werkte aan een paper, iets wat ik al tijden niet meer heb hoeven doen maar stiekem het leukste van mijn opleiding vind, en ik voelde me zo gezegend met het gevoel op de juiste plek te zijn. Het is niet zo dat ik thuis op mijn kamer nooit pieker, maar toch is het mijn safe haven en vind ik er meestal juist heel veel rust. Ik kan er ademen en dat is zo onwijs chill.

In april wil ik eigenlijk heel graag wat meer naar mijn gut feeling gaan luisteren, hoewel dat voor mij echt veel makkelijker gezegd dan gedaan is. Verder ben ik een weekend weg en heb ik twee deadlines maar ook twee collegevrije weken, een 21-diner, een bruiloft, is het Pasen, begint de meivakantie én de dies van mijn vereniging en het laatste blok van dit collegejaar. Ben dus best benieuwd.

X,
Hester

PS: Voor iedereen die mijn inleiding las en het gevoel had dat ik iets aan jou had moeten laten weten: sommige dingen realiseer ik me eigenlijk ook pas als ik mezelf dwing om even stil te staan en op een maand terug te kijken. En sommige dingen deel ik eigenlijk gewoon pas als het echt niet meer anders kan, zoals ik pas beaamde bij Fleur.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *