Slovenia diaries: Luče hills & coffee

Luče, 7 juli 2017

Een slordige 1200 kilometer verder, inclusief een McDonald’s-snelwegdinertje, een nacht in een Duits hotel, Ronnie Flex’s Rémi, een puntzak schepsnoep, de film And So It Goes en ongemerkte dutjes, ontmoeten we onze Airbnb-host op een terras. Ik zou een blogpost kunnen wijden aan de reis maar eigenlijk liep alles zo soepel dat er weinig te vermelden valt. Zowel op de woensdag als de donderdag sla ik nog geen boek open, het is een tijd geleden dat we met z’n vieren waren en het kleine auto-universum wordt in eerste instantie vooral gebruikt om bij te praten. Ik zou uren kunnen zitten en het landschap gewoon aan me voorbij zien glijden, hoe er geleidelijk overal om je heen bergen oprijzen als een virtueel landschap dat nog geladen moest worden. De temperatuur loopt samen met de kilometers op en op een van de eerste stops in Rheinbach, Duitsland is mijn buitenlandgevoel al flink aangewakkerd.

Ook dit jaar spendeerde ik een dag aan drie aan zomervoorbereidingen. Niet alleen mijn tas moest ingepakt worden, ik plan vaak graag ook nog een korte shopsessie in voor zowel kleding als boeken (niets leuker dan dingen gratis mee naar huis nemen, bibliotheken will forever be my favourite). Ik zag mijn manuele therapeut en mijn kapster, overhandigde mijn oude camera aan Nienke voor haar vakantie, kocht lastminute nieuw zomerschoeisel en vergezelde mijn vader naar de dierenarts met de twee katten voor hun jaarlijkse check-up. Ik had onwijs veel zin in de vakantie omdat ik de bestemming dit jaar grotendeels zelf had uitgezocht en niet kon wachten om Slovenië te ontdekken. Bovendien was iedereen toch al redelijk weg of aan het werk en had ik na twee vrije weken wel behoefte aan avontuur. Alleen toen ik op dinsdagavond een soort afscheidsdinertje met Niels hield bedacht ik me dat ik die zelfstandigheid drie weken zou moeten gaan missen, maar dat gevoel ebte al snel weer weg.

Donderdag arriveren we rond een uurtje of 18:00 ’s avonds in het extreem gelikte appartement waar we verblijven, middenin een soort uit het niets opgetrokken appartementencomplexenwijk met de supermarkt op loopafstand. De airco werkt perfect en ons tuintje is mini maar groot genoeg om te eten en even op het gras te chillen. FYI, toen mijn ouders en ik boekten was het het idee dat we met z’n drieën gingen maar uiteindelijk sloten zowel mijn zus als haar vriend (die later met het vliegtuig kwam) ook nog aan waardoor er iets minder plek overblijft dan gedacht. Niet dat dat heel erg is want het past nog steeds prima en het is een extra motivatie om erop uit te trekken.

Op onze eerste volledige dag in Slovenië doen we dat door eerst naar Kamnik te rijden en na een kleine citytour (was niet veel te beleven want de hoofdstraat was opgebroken) verder omhoog te rijden. Overal waar je kijkt zijn bergen en ik vind het zo ongelofelijk mooi. Het groen, de huisjes, de bomen, die ene weg erdoorheen. Mijn vader draait een klein open plekje op en zet de auto stil bij wat een waterconstructie van de Slovenen blijkt te zijn, met water dat zo koud is dat het je zenuwen letterlijk prikkelt. Tegelijk is het zo helder en zijn alle kleuren zo puur natuur dat niemand de eerste twintig minuten aanstalten maakt weer in de auto te stappen.

Als we dat uiteindelijk toch doen hebben we gelukkig allesbehalve spijt. De hangbrug die over de rivier hangt die door heel omgeving Luče stroomt leidt naar een bos met de ultieme boslucht die ik af en toe zo mis in m’n leven. Op het kiezelstrandje bij de rivier liggen twee mensen, verder is het perfect rustig en wanen we ons tussen de Slovenen bij het boshutje tussen de bergen, de weg en de rivier in dat zich voordoet als horecagelegenheid. Iemand drinkt bier uit een pul op een bankje met een veel te hip kussentje, waar Louise en ik in onze uitgelopen fantasie het meisje dat onze ijsjes afrekent en koffie zet verantwoordelijk voor houden. Ik kon niet kiezen en wissel het drinken van mijn cappuccino af met het likken aan een limeCalippo. Leuk feitje: in Slovenië krijg je altijd water bij je koffie geserveerd. In dit geval is dat een karaf water met een takje lavendel en wat besjes erin. Een koffietentje van het kaliber waar ik in mijn eigen land al enthousiast van zou worden maar dan middenin de bergen in Slovenië voelt voor mij als zo’n voltreffer dat ik er al niet over uit kan hoe goed het voelt.

Dat ik er geen foto meer van terug kan vinden op mijn camera of telefoon is dan ook een beetje jammer, maar het kan iets te maken hebben gehad met het feit dat er ondertussen een kleine regenbui los was gebarsten. Google does the thing too luckily, hoewel dit voor de make-over was zo te zien. We rijden nog een stukje verder de bergen in maar terwijl het in Ljubljana zelf perfect droog (en warm) is doet Slovenië wat je waarschijnlijk verwacht als je van het land hoort: het plenst, regent belletjes, giet. Water voert een veldslag op ons panoramadak. In het onweer en de iets afgenomen regen rijden we uiteindelijk de bergen uit. Niets lijkt er minder mooi op te zijn geworden, alles is nog steeds een plaatje, een plaatje dat ik zelfs in de regen nog vast moet leggen. Hoe werkt het dat de schoonheid van een land zelfs in zulke regen overeind kan blijven?

Mijn eerste vakantiedagen waren goede. Ik leerde eens en voor altijd (althans, dat hoop ik) de les dat je altijd midden in een maand en nooit vlak voor een gebeurtenis je haar moet laten knippen, als je net zoals ik van jezelf weet dat je minimaal een week ongelukkig bent met een versgeknipt kapsel. Ik genoot net van een iets langere bob totdat mijn kapster het begrip ‘puntjes’ vrij breed definieerde, maar gelukkig is er dan altijd nog een portie geduld en een zonnebril die je als redmiddel in je haar kan schuiven. Ik kwam nog altijd niet onder het gevoel uit dat thuisblijven soms makkelijker is toen mijn dagelijkse leven thuis door draaide inclusief minder goede of minder makkelijke dingen en ik me even schuldig voelde dat ik zorgeloos vakantie aan het vieren was. Misschien is zorgeloos vakantie vieren sowieso een hoax. Zorgen zijn niet plaatsgebonden, die laat je niet achter op plek van vertrek, maar ze nemen wel een andere plek op het moment dat je je daginvulling drastisch omgooit. Een geformatteerd hoofd. Dromen van groen, helder, wit, een roze detail, blauw en knaloranje als je je ogen sluit.

X,
Hester

4 reacties

  1. Supertof dat jullie naar Slovenië op vakantie gaan! Het ziet er echt prachtig uit. Alhoewel ik net 2 weken terugben van mijn vakantie op Rhodos, wil ik hierdoor meteen weer – alleen dan naar Slovenië. Veel plezier nog!

    1. Ohhh Rhodos, daar heb ik ook heel goede herinneringen aan! Hoop dat je hebt genoten :) En ja serieus hoor, als je nog een reisbestemming zoekt – Slovenië is prachtig, ik heb ook redelijk wat backpackers zien lopen rond het station van Ljubljana. Het enige is dat het mij makkelijker lijkt om met een auto te zijn omdat je dan flexibeler bent om ergens heen te rijden en precies op die plek te stoppen, ik weet überhaupt niet echt of er een bus regelmatig door de berggebieden rijdt. Verder stroomt het niet over van de toeristen dus ik weet niet of je in een laagseizoen veel nieuwe mensen ontmoet maar misschien ook wel (en meer in Ljubljana zelf). Het is in elk geval wel een onwijs mooi land waarbij je echt het idee hebt dat je dingen ‘ontdekt’ in plaats van dingen te zien die iedereen al een keer heeft gezien. In de komende weken komen er zeker nog een paar blogjes van mij online en als je even wil wegzwijmelen leent het Instagramaccount @ifeelslovenia zich daar ook heel goed voor (instant heimwee als ik door m’n feed scroll haha).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *