The Hague/Scheveningen: beach vibes

Wat doe je als je zus al een tijdje uit huis is, je vader elk Hemelvaartsweekend op motorvakantie gaat met vrienden en je alleen thuis overblijft met je moeder? Die vraag is inderdaad een strikvraag, het antwoord is vrij simpel: een weekendje strand en stad. De laatste anderhalve dag sleten we op het strand.

Ik pak mijn rugzak, mijn moeder de strandlakens. Met onze bikini’s al aan fietsen we de straat uit en de winkelstraat door tot we de zebra oversteken en onze fietsen op de pier neer kunnen zetten. Het is het einde van de middag en het waait zodanig dat we af en toe wat gefrustreerde geluiden maken als het zand opwaait maar de temperatuur nog perfect is. Ik probeer een analyse los te laten op het nieuwe album van Lil’ Kleine dat ik voor het eerst luister, maar val ondertussen ook in slaap en doe mijn tweede dutje van die middag.

Als je je afvraagt waarom bovenstaande foto’s niet per se op chronologische volgorde staan dan is dat gedeeltelijk omdat ik het strand op mijn homepage wilde hebben, maar ook omdat het kenmerkend is aan stranddagen: dat alles in elkaar overloopt. Om zes uur hebben we beiden nog geen honger want ik heb net een zak chips op, we hebben uitgebreid geluncht en het is warm, dus blijven we gewoon nog even liggen. Terwijl iedereen z’n spullen pakt en weggaat draai ik me nog een keer om en het is uiteindelijk half acht als we de Keizerstraat inlopen en bij Alan & Pim’s een barbecue kip van het spit en een vegetarische ceasar salad bestellen. Beide gerechten delen we en het is weer precies waar we behoefte aan hebben, een vullende maar toch lichte en lekkere maaltijd. Ik kan enorm genieten van buiten de deur eten maar dit weekend hebben we het ook nog eens getroffen met wáar we aten, want het was eigenlijk allemaal goed. Yay for that.

Na ons dinertje lopen we de winkelstraat op en neer en lees ik een pagina of dertig op een bankje voor de kerk in het boek dat ik braaf mee heb genomen. De basis voor mijn studiekeuze is ongetwijfeld de hoeveelheid boeken die ik heb verslonden in mijn jeugd maar ik heb er nu soms zoveel moeite mee alles met prikkels weg te leggen en gewoon te gaan lezen dat ik soms gewoon weer even jong wil zijn maar tegelijkertijd extra geniet als ik wél lees. Het is zo rustig, zo chill. Na een halfuurtje sla ik mijn boek dicht en lopen we omhoog, de zon tegemoet. Ik besluit dat het tijd wordt mezelf voor de camera te zetten en met een tiental aanwijzingen waar mijn moeder zich strikt aan moet houden rollen er ook daadwerkelijk wat foto’s uit die weerspiegelen hoe ik me voel. Ze is een schatje en dat lijkt het langslopende publiek ook te vinden, maar we kennen niemand, dus het maakt niets uit. Ik kan eindelijk weer met mijn zonnebril in mijn haar lopen in een crop top in een uitgesproken kleur rood temidden van de zomerdrukte van de pier en het voelt perfect zorgeloos. En hoe lekker het ook is om geen spullen bij je te hebben, ik word nog altijd heel gelukkig van mijn Herschel op mijn rug en het idee dat ik eigenlijk alles bij me heb en kan gaan en staan waar ik wil.

Mijn moeder lijkt de fun van fotografie opeens in te zien en op het compleet rustige strand schiet ze nog wat meer plaatjes van me (en ik van haar) tot we ons bedenken dat we ons ook nog even op de zon en de lucht moeten richten. Nog mooier dan gisteren zakt de zon omgeven door oranje in de zee. We wachten tot de lucht bijna leeg is, fietsen door Scheveningen, douchen het zand van ons af, vallen in slaap.

Zaterdag, de laatste dag. Even afscheid nemen van dit uitzichtje hoor.

Na een pitstop bij de Albert Heijn ontbijten we op een heel vredig strand met yoghurt, een pralinécroissant en een appelflap. Ik ben net weer bezig in mijn boek en wil eigenlijk niet weg als mijn moeder voorstelt toch nog iets meer van omgeving strand te gaan zien. Het fietspad langs het strand loopt een beetje dood / de stad in dus na een klein stukje duin te hebben gezien en even de pier op en neer te zijn geweest kopen we lunch bij de HEMA en gaan we terug het strand op. Status van het zand: absoluut te heet om op te lopen, status van het water: heel lekker om in pootje te baden maar absoluut te koud om in te zwemmen. Het is heet en we zijn er eigenlijk op het warmst van de dag maar we willen gewoon nog even niet weg.

Uiteindelijk gebeurt dat wel tegen 15:00; na onze spullen opgehaald te hebben fietsen we naar het station en rollen we de metro in. Aldoende leert men, dus met een fiets in de metro staan gaat me al beter af. Desondanks is mijn lichaamstemperatuur nog steeds niet op orde en kan ik niet ontkennen dat ik af en toe bij dode stations als Berkel en Rodenrijs en Pijnacker de metrodeur even opendoe zonder daadwerkelijk uit te stappen. Ik heb m’n frisse lucht gewoon erg nodig en vind dit erg slim bedacht al zeg ik het zelf.

Na een reisje van anderhalf uur fietsen we onze straat weer in. Ook mijn vader is weer thuis en mijn zus voorziet ons in een perfecte salade met soep na een weekend op ons huis gepast te hebben. ’s Avonds neem ik een extra lange douche en check ik mijn tanlines waarvan de randjes net iets roder uitgevallen zijn dan gehoopt maar vooral goed te zien is dat er veel zon is gepakt dit weekend. Het was ongelooflijk fijn, een soort vakantie in eigen land als zomervoorbereiding. Ik geniet elke keer nog even na als ik merk dat mijn armen toch echt wel bruiner zijn dan vorige maand en nu ook van deze blogposts. Als je ooit naar Den Haag gaat: doe het, en als je ooit een weekendje weg gaat met je moeder: doe het zeker.

X,
Hester

9 reacties

  1. Wat een mooie foto’s! Je staat er prachtig op. De kleur rood staat je goed :)
    Zonsondergangen blijven prachtig en de zee heeft altijd iets magisch hè… Ik word helemaal rustig van het lezen van dit artikel, zo’n relaxte vibe straalt het uit. Ik ga meestal ook ieder jaar wel een paar dagen weg met mijn moeder en dat is altijd zo fijn!

  2. Wat een prachtige foto’s heeft je moeder gemaakt, talentje hoor! ;) Heerlijk zo even er tussenuit, en als het dan ook nog eens lekker weer is kan het niet anders dan dat je heel veel geniet!

  3. Ook ik heb genoten van deze paar dagen weg met jou lieve dochter! Je had het mooi uitgezocht en we hebben geboft met het weer. En elkaar ;)

  4. Ah wat een mooie foto’s zeg! Het klinkt zo chill allemaal. Wow, nog drie weken en ik ga ook eindelijk weer naar het strand (voor een weekje, zo erg aan toe). Die rode top staat je trouwens leuk!

  5. Wat een fijne omschrijving van jullie tijd in Scheveningen. Net een klein boek wat ik lees. Even heb ik het gevoel dat ik ook op het strand ben ;-). Foto’s zijn prachtig, maar de foto’s van het eten vind ik vooral erg mooi! Rood vind ik je goed staan trouwens!

  6. Ok even een toevoeging aan (op?) mijn vorige reactie op je stuk ‘Bundel je herinneringen’. Ik zie dus dat je niet uitstapt bij het dode station Berkel en Rodenrijs dús waarschijnlijk woon je dan ook niet in Bleiswijk #stalker ;)

Laat een antwoord achter aan Niki Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *