Freedom + plans

Op het moment dat de telefoontjesregen voor de eindexamenklassers van dit jaar begon, reisde ik af naar de Uithof voor iets wat eveneens verlossend zou werken: mijn allerlaatste tentamen. Nienke en ik hadden een soort dinnerdate gepland maar in feite was dat niet eens nodig geweest, want de hele delegatie eerstejaars Nederlandsstudenten was aanwezig. Naast me laaiden de taalkundediscussies op terwijl ik aan een fruitsapje nipte en me aan mijn eigen gouden regel rondom tentamens hield: niet over de stof praten vlak voor of vlak na het tentamen, omdat je beter met weinig voorbereiding maar veel zelfvertrouwen een tentamen kan maken dan met veel voorbereiding en weinig vertrouwen in je eigen kunnen. Ik had in de voorafgaande uren galajurkjes gezocht in plaats van bomen te oefenen maar het ging het vorige tentamen ook goed, eigenlijk het hele jaar al, en daarmee was ik een prominent voorbeeld van de eerste categorie.

Er zinderde nog een klein beetje paniek door mijn aderen toen ik vraag één las en me realiseerde dat dit iets is waar je niet slap bij kunt lullen maar wat je alleen lukt als je het snapt, zoals wiskunde, en dat ik me dus echt even moest concentreren, maar who was I kidding… Ik had dit beetje taalkunde echt wel in de vingers na acht weken braaf opdrachten maken en samenvatten. Drie uur later voelden we ons als letterenstudenten nog even extra misplaatst omdat we midden door een borrel ter ere van het 150-jarig bestaan van de Bosatlas liepen, maar uiteindelijk stapte ik dan ook met mijn handen vol inkt in de trein en genoot ik vooral van het gevoel van vrijheid terwijl ik tussen de weilanden door zoefde. Een beetje ironisch misschien, want misschien wel voor het eerst sinds zes jaar had ik eigenlijk helemaal geen gevoel een ‘eindsprint’ te moeten maken. In de vijfde klas heb ik mijn ogen uit mijn hoofd geleerd voor de eerste cijfers voor mijn schoolexamen, in vwo zes voelde mijn laatste examen als een heerlijke bevrijding, maar dit blok was er eigenlijk precies zo één als de andere drie.

Sowieso heb ik mijn eerste jaar aan de uni nooit als heel beklemmend ervaren, voornamelijk omdat je nooit dertig uur per week aanwezig hoefde te zijn. Op de middelbare school werd dat op een gegeven moment wel leuk, je zat namelijk de hele dag met vrienden, maar ik zou er nu zwaar veel moeite mee hebben. Gemiddeld twee uurtjes college per dag vind ik zelf echt een hele verademing. Dat neemt niet weg dat ik drukke weken heb gehad, want het is absoluut geen mythe dat je veel moet lezen voor een studie Nederlands en soms is het alleen maar lastiger als je zoveel ‘vrije’ tijd hebt omdat je je studietijd bewust moet inplannen en vrijhouden, maar mijn studie voelde nooit als te hoog gegrepen. Er waren tentamens die makkelijker waren dan op mijn middelbare school en als het op onderzoeken en essays schrijven aankomt heb ik juist wel veel nieuwe vaardigheden opgedaan. Ik ben op een andere manier naar dingen gaan kijken en bovendien: ik heb nooit getwijfeld of ik inderdaad deze studie wel wilde doen. Dat is een lekker gevoel.

Inmiddels zijn al mijn tentamens nagekeken en kan ik officieel zeggen dat ik mijn P binnen heb met een slordige acht gemiddeld. Volgend jaar ga ik door met het verdiepingspakket literatuur – wat, net zoals mijn studie zelf, vooral een gevoelskeuze was. Ik wist niet dat ik op gevoel kon kiezen, aangezien ik een vrij nuchter persoon ben, maar het lijkt te werken. Aankomende week wordt ook het verenigingsjaar afgesloten met op donderdag de laatste dispuutsavond en een feestje en vrijdag ons dispuutsgala gevolgd door een brakke zeilzaterdag. Ik moet zeggen dat ik dat minder als afsluiten zie: ik weet nu al dat ik die mensen volgend jaar ook gewoon weer zie, bovendien zie ik ze deze zomer ook nog gewoon. In dat opzicht is het gewoon een veel meer officiële vriendengroep en verschuiven de verhoudingen misschien minder, maar vanaf september gaan er evengoed mensen weg en komen er nieuwe mensen bij onder een nieuw bestuur waardoor niets echt hetzelfde blijft.

Daarnaast wordt mijn tweede jaar er een van veel minder treinen en veel meer koken, fietsen, boodschappen doen en schoonmaken omdat ik dan ook daadwerkelijk in Utrecht ga wonen. Het was een bewuste keuze om dat niet zo snel mogelijk te doen, maar mijn tweede jaar wilde ik toch sowieso wel in Utrecht beginnen en ik ben heel blij dat dat ook daadwerkelijk gaat lukken. Mijn kamer is nog geen tien vierkante meter en middenin Kanaleneiland (daardoor overigens ook wel relatief goedkoop), dingen die ervoor zorgden dat ik af en toe nog wel eens twijfelde, maar ik ben tegelijk ook ontzettend blij dat ik ja heb gezegd omdat ik gewoon weet dat ik ik er heel erg goed aan doe.

De sleutel heb ik al even en intussen zijn zowel de muren als de kozijnen, plinten en deur weer vers wit, is mijn wasbak vervangen en staan mijn bed, kasten en zelfgemaakte tafel al, vergezeld door twee heel mooie stoeltjes. Alleen mijn rolgordijnen zijn nog een soort noodzakelijk kwaad en verder is er uiteraard een IKEA-bezoekje nodig voor een aantal accessoires om het wat meer aan te kleden. Ik deel heel graag foto’s en details maar dan wel pas als het helemaal af is en ik er echt woon, dus dat laat waarschijnlijk nog even op zich wachten. Na de eerste dag klussen bleef ik zelf in elk geval wel als een soort verliefde puber naar de foto’s van het tussenresultaat kijken, niet eens om hoe het eruitzag, maar wel omdat het ‘mijn’ plekje was.

Ik vind het proces dan ook heel leuk, hoewel ik me er nog niet precies een voorstelling van kan maken hoe mijn leven op kamers eruit gaat zien – volgens mij ook gewoon omdat dat best natuurlijk gaat verlopen. Na de ALV van mijn dispuut sliep ik al een eerste nachtje (of ochtendje eigenlijk, ik was half vijf thuis) in mijn kamer, nog zonder gordijnen en met een vrij aanwezige verflucht, maar ook toen ik de volgende morgen onze bruine badkamer binnenstapte voelde dat gelukkig helemaal niet zo vreemd. Ik hecht er vooral superveel waarde aan dat mijn kamer als een fijne plek voelt waar ik in principe uren zou kunnen chillen, met mijn eigen spullen en een inrichting die bij me past, omdat juist dat voor mij de basis is: een plek waar ik me zo thuisvoel dat ik kan opladen. Als ik reflecteer op een paar maanden geleden merk ik om de een of andere reden dat ik veel zelfverzekerder ben of beter weet wat ik wil en daarom denk ik dat de rest van mijn intensievere leven in Utrecht ook (bijna) vanzelf goedkomt als ik dat kan behouden.

Maar voor we te ver op de zaken vooruitlopen: over twee weken zit ik middenin Ljubljana voor tien dagen met mijn ouders, zus en de vriend van mijn zus en daarna nog tien dagen in Italië (richting Florence) met mijn ouders en zus. Dat wordt vooral heel veel zien, heel veel praten, heel veel fotograferen, heel veel uitrusten, heel veel opsnuiven, heel veel genieten. We zitten dit jaar in Airbnb’s na drie jaar kamperen, in landen waar we nog nooit geweest zijn, dus ik heb er nog niet echt een precies idee bij maar heb er wel heel veel zin in. Na een paar dagen thuis vertrek ik nog voor een ruime week naar Italië vlak bij Rome voor een vakantie met mijn dispuut en in augustus werk ik drie weken in de bedrijfskantine van het AD achter Rotterdam Centraal met genoeg ruimte voor zorgeloze zomeravonden.

Met andere woorden: ik ga weinig doen wat ik al eerder heb gedaan, maar veel van wat ik leuk vind.

xxx

11 reacties

  1. Dat klinkt als een hele fijne afsluiter van een goed schooljaar. Fijn dat je steeds weer bevestigd wordt in je keuze voor deze studie, dat het de juiste is :) En wat tof dat je op kamers gaat! Ik ben heel benieuwd hoe je kamertje (stiekem wilde ik een beetje ‘hokje’ typen, want het is wel erg klein – maar wel van jou en dat is het belangrijkste!) eruitziet straks! Je gaat het vast heel tof vinden om in Utrecht te wonen, ik houd heel veel van Utrecht en jij volgens mij ook. Prima stad om te studeren ;)

  2. Leuk om te lezen! Tof dat je op kamers gaat, misschien dat ik dat ook nog wel eens ga doen maar voorlopig nog niet aangezien Utrecht maar een half uurtje met de bus is. :) Gave vakantieplannen heb je, veel plezier! X

    1. Hahaha dat was meer omdat ik niet precies weet of het nou echt een acht was of net een 7,8 (ik heb het gemiddelde van mijn cijfers afgerond op halven berekend omdat ik te lui was om de precieze cijfers op te zoeken), was er zelf ook gewoon heel blij mee. Thanks!

  3. Oooh ja, enneh, veel plezier met het hele op kamers gaan proces. Ik vond het heel spannend maar ook ECHT heel leuk en ik zou echt mijn studententijd niet anders hebben willen spenderen dan in de stad wonend waar ik studeer. (Wat een zin).

  4. Gefeliciteerd met je P!
    Leuk dat je op kamers gaat. Het gaat ind heel natuurlijk, ik vond het 3 jaar terug super spnannend maar het ging allemaal erg vanzelf.
    Veel plezier alvast op vakantie!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *