Dordrecht days / lunches

img_8887-1

img_8893-1

img_8890-1
img_8888-1

img_8895-1

width="800"

img_8886-1

img_8898-1

Processed with VSCO with g3 preset

Kerst is in de regel voor het weerzien van familie, en dus is de kerstvakantie eromheen wat mij betreft ook de perfecte tijd om af te spreken met vriendinnen die je niet wekelijks ziet. Tussen kerst en oud en nieuw stond er dan ook een date met Hannah gepland die door een change of plans niet meer in Wageningen plaats zou vinden en daarom verplaatst werd naar Dordrecht. Rotterdam was zoals altijd ook een goede optie geweest maar aangezien ik meer behoefte had aan oude straatjes dan het iconische stadscentrum stapte ik deze keer in de trein en Hannah op de fiets. De laatste keer dat ik in Dordrecht was was in de zonnige zomer van 2015 maar mijn selectieve geheugen heeft een voorkeur voor steden, zeker als ik er een keer ben geweest met mijn camera in mijn hand, waardoor ik me het Statenplein nog herinnerde. Naast een ijsbaan bevond zich daar deze keer ook de lunchspot voor de dag, No.38, waar ik behalve Hannah ook Fleur nog even tegenkwam die het voorrecht had de hele dag tussen de cappu’s, broodjes en taarten te lopen.

Ik bestelde een broodje met onder andere geitenkaas, walnoten, dadels en rood fruit en ondertussen praatten Hannah en ik elkaar in grote lijnen bij over de afgelopen twee maanden. Ergens gaan lunchen is by far een van mijn favoriete manieren om met mensen af te spreken en niet eens per se om het eten zelf, I can make pretty good lunches myself, maar meer om het feit dat je op een logistiek praktische plek kan afspreken, dat het efficiënt is (je moet uiteindelijk toch lunchen), dat je de deur uitgaat als je verder niet zoveel gepland hebt op een dag, dat je je huis er niet voor op hoeft te ruimen, dat je nieuwe leuke hotspots kan ontdekken en dat het, mocht je het druk hebben, ook niet per se lang hoeft te duren. Als ik een geldboom in mijn tuin had staan zou ik per week het liefst een keer of vier buiten de deur ontbijten of lunchen maar helaas is dat niet het geval en is mijn financiële prioriteitenlijstje ook in 2017 niet opeens sterk veranderd, dus voor nu houd ik het nog even bij een iets rustiger tempo.

Na onze lunch doken we een platen-/cd-winkel in, verdwaalden we tussen de boeken in Pandora & Pandorus en slenterden we door het historische centrum. Ik moet zeggen dat Dordt me in dat opzicht verraste, ik had eerlijk gezegd geen idee dat er nog zoveel meer zat achter de winkelstraten met enigszins voorspelbare winkels die uitliepen op het plein. Naast de heel fijne huizen die uiteindelijk toch weer totaal anders zijn dan in Utrecht of Amsterdam deden ook de haven, het stadhuis en de kerk (hoewel die dicht was) Dordrecht in mijn achting stijgen. We eindigden op de Voorstraat waar nog meer leuke lunchtentjes zitten en de vintagewinkel Bluebirds in the Backyard. Op het moment dat we daarlangs liepen namen we net de tweede hap van onze Vietnamese loempia (wat, inderdaad, in contrast stond met het eten wat je op de foto ziet maar het was nu eenmaal december en dat is niet de meest warme maand van het jaar) maar we konden het niet laten daarna toch nog even binnen te lopen. Het was precies zo’n winkel waar ik niets zou kopen maar wel heel lang rond zou kunnen lopen, niet per se omdat het een vierkante meter of vijfhonderd besloeg, wel omdat de sfeer heel leuk was. Volgens mij is dat ook het idee want het is zowel een dagcafé als een ruimte voor kleinschalige acoustische sessies als een werkplek als een atelier. Mocht je je nog zwaar vervelen in de laatste dagen van de kerstvakantie en ontzettend enthousiast worden van dit soort settings zou ik je dus aanraden even een bezoekje te brengen.

Tegen vieren nam ik afscheid van Hannah en begaf ik me naar het station waar ik werd gedwongen om te kiezen tussen 24 minuten op een heel koud station wachten omdat mijn intercity was uitgevallen of over tien minuten in een sprinter stappen die elke drie minuten ergens stopte. Dat laatste won het en terwijl ik weer een beetje opwarmde bedacht ik me dat ik naast ergens gaan lunchen buiten zijn stiekem ook altijd heel prettig vind. Ik vind het heerlijk om een beetje bewegingsvrijheid te hebben en dingen te zien. Mijn favoriete feestjes uit 2016 waren ondanks winterse temperaturen eigenlijk ook altijd gedeeltelijk buiten en ik vind frisse lucht, een natuurlijke omgeving en geen dak boven je hoofd gewoon heel top (en ik vind het niet erg om in een jas en sjaal te lopen, scheelt immers ook weer outfitstress). Niet dat er iets mis is met sociale activiteiten die wel binnen plaatsvinden, dat doen ze namelijk nogal vaak, maar er zit wel degelijk een verschil in. Hetzelfde geldt overigens voor bij iemand thuis afspreken met vrienden en je schoenen aanhouden of uitschoppen, ook dat is nogal een geheime game changer.

Niet helemaal waar ik van plan was om over te schrijven, maar in het kader van een nieuw jaar is het wél altijd interessant om na te denken over in welke vorm je je vriendschappen en sociale contacten het liefst wil gieten. Daarnaast brengt het me bij het topic van NYE, een avond die ik in eerste instantie in Utrecht door zou brengen met dispuutsgenootjes op een klein huisfeestje. Dat was het plan tot ik ’s ochtends een wasrek stond uit te pakken op de studentenkamer van mijn zus en me eigenlijk echt niet goed voelde, ’s middags een Netflixaccount en de eerste aflevering van Gossip Girl zag, daarna besloot dat ik eigenlijk wel gewoon naar de kerkdienst van mijn kerk wilde en toen ik om kwart over acht thuiskwam het simpelweg echt niet op kon brengen om nog onder de douche te springen, spullen te pakken en naar Utrecht te gaan. Tot zover mijn wilde plannen. Ik herkeek Soof met mijn ouders en at nog een paar oliebollen maar was, ondanks het feit dat oud en nieuw vaak één van mijn favoriete events is, zo onenthousiast dat ik – ondertussen met een flinke portie hoofdpijn – zelfs niet van de bank kwam om mijn ouders gelukkig nieuwjaar te wensen of vuurwerk te bekijken.

Ik begon me zelf al een beetje zorgen te maken over mijn levenslust in 2017 tot mijn lichaam hintte dat het het niet alleen tijd voor een schone lei maar ook voor een lege maag vond. Niet mijn favoriete nacht, niet mijn favoriete manier om een nieuw jaar te beginnen, en ik moest mezelf er op 1 januari dan ook nog even van overtuigen dat de manier waarop je een jaar begint echt niet bepalend is voor de rest van het jaar (aangezien heel 2016 net zo fijn was als de eerste uurtjes van 2016) maar ik denk dat dat ondertussen wel gelukt is. 2017 wordt ongetwijfeld ook een jaar van fijne steden, boeken, fotografie, lunchdates, muziek, vriend(inn)en en blogposts zonder punt, en anders ga ik daar persoonlijk wel voor zorgen.

xxx

9 reacties

  1. Ik vind Dordt ook echt een verrassend mooie stad :) Er zitten meerdere fijne winkels waaronder inderdaad boekwinkels en platenhandels en kringloopwinkels mét platen, dus dan ben ik al snel blij. En de oude gebouwen vind ik zo mooi!

  2. Mooie foto’s! Volgens mij ben ik nog nooit in Dordrecht geweest. Mijn Oudejaarsavond liep ook anders dan gedacht, ik voelde me ook niet lekker… Maar inderdaad: de manier waarop je een jaar begint zegt niets over de rest van het jaar, gelukkig.

  3. Pas maar op, Gossip Girl kan verslavend werken. En Dordrecht is prachtig. Ik ben er in 2015 voor het eerst geweest en was echt verrast door de prachtige binnenstad.

Laat een antwoord achter aan Fleur Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *