La vie de France: Monaco

IMG_6304b IMG_6370b

13 juli 2016

Ik heb Niels in de jaren dat ik ‘m ken al heel vaak enthousiast meegemaakt, maar over weinig dingen zo enthousiast als over Monaco. Dat maakte dat ik zowel een beetje bevooroordeeld als extra kritisch naar de stad keek toen we woensdagochtend, opnieuw tegen tienen, de parkeergarage uitliepen, maar ik moet eerlijk bekennen dat dat eerste al vrij snel de overhand nam toen we het hotel L’Hermitage naderden. Pal voor de deur stond namelijk een Porsche 918 geparkeerd, de hypercar waar ik een stiekeme voorliefde voor heb. Na mijn korte momentje van amazement aten we een stokbroodje temidden van flinke bouwwerkzaamheden (die zijn nogal standaard in Monaco), Rolls-Royces, Ferrari’s, Mercedessen en Bentleys en werd ik vooral heel erg benieuwd naar de rest van de stad.

Die bestond allereerst vooral uit veel mooie gebouwen, nog veel meer boten, en veel uitzichten over diezelfde haven en de aangrenzende rots waar de stad op/naast gebouwd is. Na een stukje langs de haven te hebben gelopen besloten we al snel om omhoog te lopen, richting het paleis (dat ik wel in z’n geheel op de foto heb maar hé je moet keuzes maken en ik vond het geheel even niet zo indrukwekkend). Het is het nog steeds elke keer waard, maar ook altijd weer warm en vermoeiend en dus was ik heel erg pleased met het bestaan van bankjes in een soort groen miniparadijsje.

Boven troffen we de oude stad aan, inclusief wisseling van de wacht om 12:00 waar we toevalligerwijs precies op tijd voor waren. Vieux Monaco heeft daarnaast vooral de meest schattige straatjes: niet alleen de smalle straatjes vol toeristenwinkels, maar ook die langs de rand met huizen in allerlei verschillende tinten roze. Heb ik dus nog altijd een zwak voor. Ik was m’n overzicht verder wel een beetje kwijt, als in: ik heb geen idee hoe groot het nou eigenlijk was, maar ik denk dat ik nog best wat meer foto’s had kunnen schieten als we die dag niet meer te zien hadden. Een stukje verderop liepen we het park in, opnieuw met heel fijn zee-uitzicht en daarnaast niet alleen palmen en bloemen maar ook cacti.

Misschien moet ik trouwens toch nog even een opmerking maken over die rode plekken op mijn benen, al wil ik ze het liefst zo snel mogelijk weer vergeten: dat waren dus ‘gewoon’ muggenbulten. Vorige zomer had ik er in Nederland al heel veel last van op m’n armen, deze keer waren vooral mijn benen helemaal lekgeprikt op de eerste avond toen ik nog onwetend was en met blote benen buitenzat. Ik heb werkelijk geen idee wat voor gif die muggen in zich hadden maar ik kan in elk geval wel zeggen dat ik niet geamuseerd was dat ze het ook in mij achterlieten, want het jeukte enorm en zelfs als ik er netjes vanaf bleef was het nog zo erg als op de foto. Mijn knieën zaten ook nog helemaal vol, dus op het hoogtepunt waren het er bijna twintig en het was vreselijk maar gelukkig wel zo onschadelijk dat ik er om kon lachen. Tot zover de toelichting (en het jurkje is van H&M, vorig jaar).

Omdat dezelfde weg terug ook zo binnen de lijntjes is namen we de roltrap naar beneden die eigenlijk bij een parkeergarage hoorde, maar waar we uiteindelijk ook gewoon uit konden lopen zodat we weer bijna op zeeniveau stonden. In plaats van azuurblauw en vol met boten was deze zee diepgroen en schuimwit en ik vond het, ja sorry maar opnieuw, een heel leuk stukje Monaco. Een stukje verderop was een soort functioneel zwemplateau aangelegd, maar verder kwamen de op de rotsen beukende golven op mij vooral over als een mooi stukje natuur.

Ok, next up… Het casino. Dat was nog wel een stukje lopen en in de laatste tweehonderd meter liepen we zowel omhoog als tegen de wind (die er opeens was) in waardoor mijn hoofd précies zo voelde als de zeldzame keren dat ik langer dan een kwartier hardloop, niet heel charmant, maar ik was zelf gelukkig alweer vrij snel op iets anders gefocust. Naast dat het casino en Hotel de Paris zelf al heel mooi zijn was het inderdaad een gekkenhuis aan auto’s, van G-klasses en GT3RS’en tot een Aventador, een Ferrari F12 en 612 Scaglietti (die laatste specificatie moest ik even raadplegen bij Niels want ik had ‘m nog nooit gezien en kon alleen maar aan een zwaardvis denken). De extraordinariteit per saldo viel mee maar het hele zooitje bij elkaar is toch wel een tikje bizar, moet ik zeggen.

Intussen was het half drie en liep het aantal indrukken samen met de temperatuur aardig op. We reden terug naar onze camping, iets waar ik het toen (gelukkig) gewoon volledig mee eens was, maar tijdens het editten van de foto’s bedacht ik me wel dat ik eigenlijk best een tweede bezoekje aan de stadstaat zou willen brengen. De veelzijdigheid van haven, oude stad, zee, park en mooie gebouwen in combinatie met de kick van altijd en overal de bijzonderste auto kunnen zien maakt het interessant en mede daardoor heb ik ook nog lang niet het idee alles gezien te hebben. En dat is een goed teken, in mijn ogen.

xxx

5 reacties

  1. Long time no see, Monaco… Ik ben er jaren geleden een keer geweest – als ik het me goed herinner in 1999, bizar – en vond het heel mooi en indrukwekkend. De wisseling van de wacht hebben wij toen ook gezien.
    Zowel logisch als bijzonder tegelijk om te zien dat het nog steeds zo’n enorme luxe (bijna teveel) is… Wel heel mooi.

  2. Mooie foto’s weer! En het beeld wat ik van Monaco heb klopt wel aardig als ik jouw foto’s zo bekijk! Het ziet er prachtig uit, lijkt me een leuke stad om eens te bezoeken! En die muggenbulten zijn echt huge! Vroeger had ik daar ook heel erg last van tegenwoordig niet meer zo erg gelukkig.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *