In vogelvlucht en snapshots

Looong time no see! Ik breek mijn records van radiostiltes aan de lopende band maar, spoiler (hoewel de oplettende lezer dit wel wist), ik was de afgelopen drie weken in Zuid-Frankrijk en daar kwam het woord internet nog net in mijn woordenboek voor, maar laptop nou eenmaal totaal niet. Alleen het idee van een warm apparaat op mijn benen deed me al naar mijn zwembad rennen en het levenstempo was er verder ook niet naar om meer te doen dan zwemmen, lezen, eten, steden bezoeken, fotograferen, praten, slapen en supermarktshoppen.

Veel meer dan onderstaande zonsondergang met het bijschrift ‘new adventures’ en wat andere kiekjes op Twitter en Instagram (hoe goed is het dat ik dat laatste weer heb opgepikt? Exact) is er dan ook nog niets voorbijgekomen van mijn vakantie. Die drie weken rust vind ik een heerlijke gedachte maar dat betekent ook dat er nu heel veel te delen is. Heel veel foto’s, maar nog veel meer woorden om diezelfde herinneringen onder woorden te brengen zodat jij ze begrijpt, en ik ze niet vergeet. Starting off met de aanloop naar mijn vakantie, in vogelvlucht, voor zover dat aan mij besteed is.

4 juli 2016

Maandag was ik in Den Haag, om precies te zijn in het bezoekersgebouw van de Tweede Kamer, voor de prijsuitreiking van een profielwerkstukcontest die uitging van de vier scholen in Nederland met een christelijk gereformeerde identiteit. Even als achtergrondinformatie (omdat ik altijd nog een keer zou schrijven over mijn profielwerkstuk, maar dat – tot nog toe – nooit echt heb gedaan): ik heb een geluksdossier geschreven dat bestond uit een literatuurstudie, mijn eigen geluksmomenten met foto’s gedurende die acht maanden en een gedeelte persoonlijke verwerking, en in dat laatste deel zat ook een hoofdstuk ‘Geluk in je geloof’. Die informatie is relevant omdat de contest juist (alleen) voor profielwerkstukken was waarin iets van die christelijke identiteit te proeven was.

Mijn begeleidster was er toentertijd zo positief over dat ze me aanraadde ‘m in te sturen, ik dacht nou oké wie niet waagt wie niet wint en zodoende belandde ik dus op mijn eerste echte vakantiedag alsnog in een vergaderruimte. Met potverdorie ook nog échte zenuwen toen ik een korte presentatie moest geven. Ik vind dat normaal helemaal niet zo erg om te doen, niet dat ik er per se heel goed in ben maar over het algemeen vind ik presenteren gewoon altijd een leuke uitdaging. Deze keer daarentegen was echt een beetje rampzalig; ik heb nogal eens de neiging mijn eigen prestaties te onderschatten, vooral omdat schrijven voor mij eerder natuurlijk dan als een talent voelt, en de andere drie profielwerkstukken hadden allemaal zo’n andere insteek dan die van mij dat ik er gewoon niet echt vertrouwen in had dat ik wat ging bereiken. In drie minuten vertelde ik dus volledig achter adem en vol stopwoordjes iets over ‘It is a good life’ waarna ik eindelijk een beetje relaxter kon gaan zitten, ik hoefde immers niet meer op een prijs te hopen, zo vertelde ik mezelf.

the hague

Dat was een beetje verkeerd gedacht, want ik bleek opeens de eerste prijs te hebben gewonnen. Alsnog had ik maar drie concurrenten, maar ik werd hoe dan ook overladen met complimentjes van mensen die het gelezen hadden en ik was echt een beetje blown away. Dit waren mensen die het niet deden uit vriendelijkheid zoals je tegen een kind zegt dat ‘ie een mooie tekening heeft gemaakt, maar die het echt kritisch hadden gelezen en die echt vertrouwen in me hadden. En dan niet alleen voor het komende jaar of iets dergelijks, maar ook gewoon voor mijn verdere toekomst. Bijzonder, gek gevoel. Daarna kregen we nog een heel interessante rondleiding (ik ben een beetje verliefd geworden op de gebouwen van de Tweede Kamer en Den Haag zelf) en ik trakteerde mijn begeleidster en vader, die allebei mee waren, op een ijsje toen we naar buiten liepen. Dat mag ook wel als je een leuk bedragje wint en even niet weet hoe je mensen verder voor complimenten moet bedanken. Bij thuiskomst was ik gesloopt van de spanning en concentratie maar het was een zeer goede dag geweest, zo besloot ik.

5 juli 2016

Dinsdagochtend: ik werd naar mijn manuele therapeut gebracht, ging met de metro door naar de stad, ontmoette daar mijn zus om even diehard te shoppen en onder andere een bikini, zonnebril, telefoonhoesje, paar topjes en een shortje te kopen, trakteerde haar ook nog op een latte bij Coffee Company en werd daar voor de deur opgehaald door mijn rij-instructeur. Ik reed ongeveer twee uur omdat we nog even taxi moesten spelen, had thuis een kwartiertje om te eten en me om te kleden en sprong toen weer in de auto naar Rotterdam stad voor een uitvoerinkje van mijn zus die klarinet speelt.

6 juli 2016

hm

De volgende dag liet ik mijn wimpers verven en moest ik dingen regelen, naar de bibliotheek en natuurlijk inpakken voor mijn vakantie. ’s Avonds trok ik een jurkje aan voor de diploma-uitreiking, wat ook een heel goede avond bleek te zijn. Allereerst omdat ik zoveel lieve, leuke mensen eindelijk weer zag maar ook omdat er een algemeen gevoel van trots in de zaal en in de lokalen hing. Ik werd naar voren geroepen omdat ik de meilleure élève van het Frans was en kreeg een medaille en een enorm Frans-Frans woordenboek, mocht nog even blijven staan voor een nieuw applaus voor mijn PWS en liep later weer naar voren toen alle cumlaudegeslaagden even werden uitgelicht. Vervolgens werd ik in mijn favoriete lokaal, waar ik samen met Niels, Marolise en nog twee andere meiden die ik al heel lang ken zat, toegesproken door mijn Latijnleraar. Zulke lieve woorden. Ik voelde me die avond zo ontzettend gezegend op alle gebieden dat het niet meer in woorden was uit te drukken.

7 juli 2016

on our way

Donderdagochtend vertrokken we rond een uurtje of elf. Toen ik ’s ochtends de koelkast opentrok voor mijn ontbijt was ik dit overgebleven stuk pizza al tegengekomen en kreeg ik vreemde blikken toegeworpen terwijl ik er een paar happen van nam, maar blijkbaar had mijn moeder toch besloten dat weggooien ook zonde was. Zodoende genoot ik nog even van het laatste restant (ik denk dat dat een pleonasme is, maar toch) met uitzicht op een strakblauwe, verwelkomende lucht.

Heel veel tijd voor pitstops hadden we niet, want de overnachtingscamping die we in gedachten hadden ging om 21:00 dicht en dat zouden we nét halen. We zouden in eerste instantie eerder van huis vertrekken maar er moest ’s ochtends nog wat vervangen worden aan onze auto, een zeer geliefde Golf 2 GTI uit 1989 (dus dat mag dan ook wel), waarvan op deze foto het interieur te zien is. In ons gezin wordt ‘ie af en toe een ‘oud beesje’ genoemd en je hoeft niet te proberen om de radio aan te zetten want daar is het geluid van de auto zelf veel te overheersend voor, maar mijn vader heeft er airco in gebouwd en uiteindelijk is het de enige auto van ons wagenpark die de caravan mag en kan trekken dus een beetje respect is wel op z’n plaats.

We werden voorzien van een mooie zonsondergang en reden uiteindelijk op tijd de camping om en nabij Dijon binnen.

9 juli 2016

De volgende ochtend vroeg stapten we weer in richting Montélimar, waar we direct het eerste Franse zwembad uitprobeerden en zaterdag om half negen de camping alweer afreden. Als mijn zus en ik onze Quecha-tent nog niet waardeerden, dan deden we dat nu wel.

De reis duurde deze keer maar een uurtje of vier en leidde naar Saint-Jeannet waar we ons, na even zoeken en wachten, konden installeren op een heel mooi plekje mét eigen douche, toilet en wastafel. De tiende haalden we de vriend van mijn zus van het vliegveld van Nice, de rest lees je snel genoeg.

xxx

7 reacties

  1. Gefeliciteerd en zo dat jij de eerste prijs had gewonnen!
    Eindelijk heb jij je diploma.
    Wauw, dat je daar geweest was in Den Haag.
    Leuk dat je zo een fijne vakantie had gehad ;-)

    Xoxo

  2. Leuk dat je weer terug bent! Ik ben ook net weer terug van vakantie :)
    Wat gaaf dat je die prijs hebt gewonnen met je PWS! Ik hoop eigenlijk dat je er nog wat meer over gaat schrijven!

  3. Klinkt als een heerlijke tijd! En nog gefeliciteerd met je eerste prijs, je geslaagd zijn! en wat een heerlijke vakantie moet het zijn geweest.

  4. Wat ontzettend leuk om te lezen en wat ben je inderdaad gezegend met je leervermogen :) . Al die lof en complimenten die je kreeg.., ik kan me voorstellen dat je niet meer wist hoe deze in ontvangst te nemen! Maar het is je gegund en vind het super leuk voor je! En ik verheug me nu al op een blog(reeks) over je vakantie in Frankrijk, de verhalen en foto’s!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *