Vrijheidskiekjes

Examens leren komt niet in mijn lijstje van favoriete bezigheden. No hard feelings, want het moest nou eenmaal een keer gebeuren en daarom heb ik het ook best braaf gedaan, maar na week één van mijn meivakantie/studieverlof kon ik echt even niet geloven hoe ongelooflijk saai je leven ervan wordt. Gelukkig brak er precies toen een opeenvolging van dagen aan die bijna niets met school te maken hadden, misschien zelfs een beetje te weinig, en toch was het het waard. De zon scheen en alles wat gepland was, werd aangevuld met spontane acties. In de week van 5 mei vierde ik de vrijheid in Rotterdam en Utrecht met festivals, Franse dinertjes, ondergaande zonnen en barbecues en ik denk dat het de moeite waard is de kiekjes op mijn telefoon te delen.

IMG_5647b

Park Transwijk, HAEVN. Samen met Hannah ging ik net zoals vorig jaar naar een bevrijdingsfestival, behalve dan dat we Den Haag voor Utrecht verruilden. In Groningen speelden The Lumineers maar hallo hé Groningen is ongeveer net zo ver reizen als Parijs en aangezien ik helemaal geen problemen heb met een extra bezoekje Utrecht en de line-up daar ook een van de betere was, stapte ik vroeg in de middag in de trein. Na een kerkdienstje overigens want het was ook nog Hemelvaart, rare gang van zaken. Allereerst zagen we The Brahms en hoewel ik me erover bleef verbazen hoe ‘normaal’ ze eruitzagen, niet in negatieve zin maar gewoon echt niet veel anders dan een gemiddelde jongen van die leeftijd, was hun muziek wel echt heel goed. Vanwege het vroege tijdstip moest het publiek nog een beetje inkomen qua sfeer maar terug op Utrecht Centraal recenseerden Han en ik de dag en waren we het er toch over eens dat dit ondanks alles het beste optreden was dat we hadden gezien (sorry for spoiling). Precies onze smaak vooral, denk ik. Anyhow: na dat optreden verplaatsten we ons naar een kleiner en heel intiem podium voor HAEVN, een beginnende band die we allebei al wel kenden. Het was wel vooral een luisteroptreden, omdat ze veel – voor het publiek – onbekende muziek zongen, maar het klonk goed en de zanger bleek allesbehalve vervelend om tegenaan te kijken.

IMG_5652b

Daarna liepen we ongeveer zes rondjes over het terrein dat echt mega bleek te zijn, waagden we ons aan de Dixi’s en haalden we patat waar we uiteindelijk niet eens voor betaalden. Er waren heel veel mensen maar het was niet vervelend druk, je kon gewoon gaan en staan waar je wilde dus was het vooral een heel gezellige boel met overal muziek. En nouja, de zon dus. Sehr schön.

Processed with VSCO with g3 preset

’s Avonds zagen we nog twee nummers van Jett Rebel (ik wist niet dat ‘ie een nieuw album had oeps maar Louise is altijd mee te zingen) en Lucas Hamming. Ik kende hem nog van dat seizoen De Beste Singer Songwriter, maar zijn muziek had ik eigenlijk alleen in de paar dagen aanloop geluisterd – en als je de nummers niet echt kent versta je er live ook niets van. Maar de muziek was verder wel goed, zeg maar. Dus hier waren Hannah en ik even heel leuk en lief in de zon aan het wachten op de laatste artiest die we wilden zien terwijl we outfits bekeken. Een bevrijdingsfestival is sowieso vaak al een beetje voor de vrijzinnige mensen (in elk geval veel minder mainstream dan Koningsdagfestivals qua muziek en dus ook publiek) maar ik had stiekem ook wel weer het idee dat het typisch Utrecht was et j’aime ça.

Processed with VSCO with g3 preset

De avond sloten we af met Gerson Main, die van Ik Weet Niet Hoe en Dorst (en ook van DBSSW). Ik kende zijn muziek niet heel goed, maar Dorst heb ik daarna heel vaak op repeat gehad.

IMG_5664b

Daarna was het pas half negen, maar de enige artiest die we nog zouden willen zien was Nielson om 22:00 en stiekem wilden we gewoon een beetje op tijd in ons bed kunnen liggen (ik vooral) en hadden we ook niet zoveel zin in de paar aangeschoten koppies van het andere geslacht die we af en toe al tegenkwamen. Dus we propten ons in de tram, misten de trein die we precies zouden halen omdat we ons toen we op het perron stonden bedachten dat we nog niet ingecheckt waren en nergens anders poortjes konden vinden dan bij de in- en uitgang van Utrecht Centraal en zoefden toen alsnog in een halfuurtje naar Rotterdam Alexander. Dat we zo relatief vroeg teruggingen was ook positief omdat ik dan nét niet te koud was aangekleed (ik had namelijk alleen een spijkerjasje mee, aangezien de hele dag met een sjaal lopen me ook zo stom leek) voor mijn fietstochtje naar huis.

Dat ik een beetje op tijd thuis wilde zijn was niet zonder reden, op vrijdag moest ik namelijk om 9:00 op school zijn voor een wiskundetraining die mijn leraar aan onze klas gaf. Ik ben helemaal niet slecht in wiskunde maar de €20 entree ging naar de Voedselbank en ik wist eigenlijk zeker dat ik er na die dag thuis niets meer aan hoefde te doen, dus dat leek me wel efficiënt. Terug op school zijn was stiekem best wel weer even leuk en het was ook gewoon nog steeds retelekker weer, zoals we merkten toen we tussen de hypothesetoetsen en logaritmes in even naar de bakker liepen. In plaats van naar huis fietste ik dan ook met Niels naar Kevin waar Marolise en Tom even later ook waren en we boodschappen deden, de hond uitlieten en barbecueden. Dat is inderdaad zo burgerlijk als het is maar gelukkig is iets nooit echt saai als je het in die formatie onderneemt.

Joe

Een aantal uur later was de zon allang onder maar het verder nog steeds ronduit warm. Een zomeravond in mei is elke keer weer een soort droom die uitkomt en ik ga er niet teveel woorden aan vuilmaken, behalve dat ik heel lekker ging die avond. Wanneer voel je je vrijer dan als je rond middernacht nog in een shirtje buiten rond kan lopen?

Die zaterdag moest ik helaas gewoon weer Latijn leren, maar dat deed ik wel in stijl. Toen ik de deur uitging voor een moederdagcadeautje scheen de zon niet volop maar het leek me onnodig om me helemaal om te kleden en dus waande ik me gewoon weer even op vakantie, waar ik 24/7 in jurkjes loop.

En aangezien mijn originele plan om de hele dag in de zon te liggen in bikini niet echt door was gegaan vanwege wolken voor de zon en bouwvakkers in de tuin van mijn buren, trok ik ’s avonds gewoon alsnog m’n bikini aan om in een verwarmd zwembad van een vriend te belanden terwijl die wolken voor een extreem mooie zonsondergang zorgden.

En ik houd ervan hoe ik rondom vijf mei, in die volgepropte dagen, ook echt de vrijheid heb ervaren. Vrijheid in de mensen met wie ik omga, de plaatsen waar ik ben, de dingen die ik leer, de muziek die ik luister, de onderwerpen die ik bespreek, überhaupt de manier waarop ik mijn tijd invul. De vrijheid om dat alles bovendien te kunnen vieren.

xxx

3 reacties

  1. Fijn hè, vrijheid. En vooral dat je dat hier kan invullen zoals je dat zelf wil :) Fijn dat je de kiekjes en verhalen nog even deelt ^^

  2. Mooie foto’s en een mooi artikel en ook nog leuk om nu, een paar weken later pas, te lezen! Fijn dat je tussen het leren door ook zulke vrije momenten hebt gehad! Volgens mij is het zonder ook bijna niet vol te houden…

  3. Mooi!! Oeh bevrijdingsfestivals, ik hou er echt heeel erg van. Vond het dan ook echt mega jammer dat ik dit jaar niet kon.. Maar nu kan ik door jouw leuke woorden en foto’s toch nog een beetje nagenieten! Dat sfeertje in Utrecht is echt fijn, hè? :)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *