Notes du Paris

Kerst is voorbij (en ik weigerde om een simpele ‘fijne kerst’-blogpost online te zetten maar ik hoop uiteraard wel dat jullie het naar je zin hebben gehad), mijn tweede vakantieweek is alweer ingegaan en dat betekent in mijn ogen dat het hoog tijd is voor wat Parijs-sharings. Aangezien ik het gevoel had een beetje met de deur in huis te vallen als ik na drie dagen opeens met een verslagje van dag één zou komen besloot ik dat ik allereerst wel even een blogpost kon wijden aan zogenaamde notes du Paris: gedachtes en dingen die ik ook wel zou kunnen verwerken in de drie blogposts die nog online komen, maar die eigenlijk veel leuker zijn om even ‘los’ te delen (wat ik waarschijnlijk sowieso ook op Twitter had gedaan, als ik niet in het buitenland had gezeten zonder 3G). En bovendien voorkomt dit ook een beetje dat mijn volgende blogposts hele boeken op zich zijn, want dat gevaar loop ik alleen al met mijn inleidingen. Here you are: Parijs in algemeenheden en anekdotes.

IMG_1469b

– Ik kreeg het voor elkaar om al in het eerste uur in Parijs, tijdens de tocht van Gare du Nord naar het huis waar we sliepen, een bijnaam over me af te roepen en wel die van een nat patatje. Het zat zeg maar zo dat ik een heel fijne rolkoffer van mijn opa mocht lenen waar alleen het handvat net iets te kort van was, waardoor ‘ie nogal eens tegen mijn voet aankwam en volledig uit balans raakte. Op een gegeven moment had ik een houding gevonden waarin het op de oneffen stukjes na best goed ging, maar ik kreeg het toch nog voor elkaar om m’n koffer twee keer gewoon volledig te laten vallen op een zebrapad midden in een druk Parijs. Dat was dus vooral omdat ik ‘m zo ver mogelijk van me af wilde houden, maar het werd vooral geïnterpreteerd als een teken van slapte. Net zoals een nat patatje. Love you guys.

– 15 graden in de laatste dagen van december is niet helemaal normaal, maar dat betekent niet dat we er niet van konden genieten. Mijn winterjas was in sommige gevallen bijna te warm en dus kon ik gewoon de deur uit met alleen een shirtje eronder en een sjaal om, zelfs als het ’s avonds wat afkoelde. Op dinsdag scheen de zon zelfs zo heftig dat ik met een open jas liep en we een fotosessie zonder jas hielden bij de kerstbomen op Place Vendôme.

– Wat aan me knaagde was de leegheid toen ik bij het peperdure Le Meurice naar binnen keek op zaterdagavond. Niels heeft een soort obsessie met dure dingen en natuurlijk vind ik dat soort hotels vol met lichtjes en kroonluchters en Maserati’s voor de deur ook mooi, maar als ik naar binnen kijk bedenk ik me alleen maar hoe leeg het op me overkomt. Misschien dat die mensen zich er wel echt relaxed bij voelen om altijd perfect voor de dag te komen met hun haar en make-up gedaan, een geweldige jurk en hoge hakken aan, maar ik had daarbij toch vooral het gevoel dat je jezelf continu voor de gek houdt. Een luxe feestje af en toe is tof, maar ik zou me niet in een wereldje willen begeven waar alles om geld, connecties en etiquette draait in plaats van om je oprecht thuis voelen en jezelf zijn. Dat kunnen natuurlijk ook gewoon vooroordelen van mijn kant zijn maar ik vond het in elk geval een mooie realisatie dat veel geld me dus echt niet per se gelukkig(er) zou maken.

– Gamen is en blijft een hele kunst op zich. Bij gebrek aan een broer doe ik het maar heel zelden maar vanwege het kleine gedeelte nerd in mijn hart bood ik me toch weer eens aan, deze keer voor een rondje Call of Duty. Het idee achter schietspelletjes is me nog altijd een beetje onbekend (ik bedoel, verzin wat leukers), maar ondanks dat word ik er toch altijd lichtelijk fanatiek van, ook al kan ik er niet heel veel van en valt dat dus niet echt serieus te nemen. Als het toch een keer lijkt te lukken word ik er stiekem ook nog blij van, wat vooral het geval was toen ik zelf ‘maar’ negen keer gesneuveld was en Tom vier keer had laten sneuvelen. Ik bedoel maar.

– Ik ben nog steeds geen ochtendmens en al helemaal niet na een veel te kort nachtje van krap zeven uur, maar uit bed komen gaat me eigenlijk best goed af. Zodra ik weet dat ik op tijd moet komen, en zeker als anderen afhankelijk van me zijn of ik van hen, heb ik toch altijd de zelfdiscipline om mijn deken precies laat genoeg van me af te slaan en me uit bed te laten glijden. Vond ik eigenlijk een heel positieve ontdekking; er wordt dan wel vaak genoeg over me beweerd dat ik vaak laat kom, maar als ik in een andere omgeving ben, neem ik het risico van te laat komen niet en ben ik juist keurig op tijd.

– Crepes proeven in eerste instantie als een soort uitgedroogd kniepertje, zeker als ‘ie niet net voor je ogen gemaakt is, maar de laatste hap vol met roomboter en suiker is goddelijk.

– Ik ken officieel niemand met een uitgebreider netwerk en een groter talent voor socializen dan Marolise. Dat wist ik al wel ongeveer, maar in die paar dagen is me pas echt opgevallen hoe ze werkelijk iedereen kent (en ook nog alle connecties onderhoudt) en hoe enorm makkelijk en veel ze praat, zonder dat het oninteressant wordt. Het is niet dat ik zelf anti-sociaal ben, maar zij tilt het hele idee van sociaal zijn gewoon naar een geheel nieuw level en dat kan ik alleen maar bewonderen.

– Eerste keer Starbucks. Eerste keer KFC. Eerste keer Ladurée. Bij de eerste was de velvet cake helaas op, maar de Frappucino die ik met Mar deelde alsnog heel lekker en de kip inclusief zes verschillende sauzen is ook goedgekeurd. Ladurée werd door het hele reisgezelschap als ontzettend awkward beschouwd maar ik wilde er gewoon heel graag eens wat van proeven en dus kocht ik vier kleine macarons voor €8, variërend van groene thee tot cassis met gember tot roos. Ze blijven bijzonder, maar wel enorm lekker.

– En mocht je het je afvragen: ik heb inderdaad héél veel gegeten want gewoon alles was lekker. Niels had nog nooit een suikerspin op, de lunch of het diner vond met gemak plaats bij een fastfoodketen en als we thuis aten was dat óok heel erg lekker, er was chips en chocola, we moesten crêpes proeven en soms stonden we gewoon om 23:00 bij de Mac voor een McFlurry. Just a little shame in my game (maar ik bestelde ook gewoon een keer sla in plaats van patat als side dish dus ik was echt niet helemaal m’n verstand verloren).

– Slapen doe je niet voor twee à drie uur als je tot middernacht zit te kletsen met vrienden en de rest van een fijn gezin en daarna nog een hele kelder aan vrijheid hebt om in te chillen en weet je, ik vond het totaal niet erg. Het geeft zo’n lekker vrijheidsgevoel en bovendien sliep mijn bed heel lekker, dus elke keer als ik er ’s avonds in plofte was ik ook echt gelijk weg.

– De MacDonalds zou een heel aantal plekken gedaald zijn in mijn ranglijst toen ik, na een halfuur in de rij gewacht te hebben, opgepropt op een bank zat naast twee anderen achter een eenpersoonstafeltje en het kindje naast ons zijn of haar volledige menu uitkotste over de tafel, zij het niet dat het zaterdagavond was en ik heel. graag. wilde eten (dat was al de hele middag niet meer gebeurd). M’n cola heb ik toch maar buiten opgedronken.

8 reacties

  1. Wat leuk! Ik was afgelopen week ook voor 3 dagen in Parijs en dronk ook mijn eerste Starbucks haha. Een Ladurée heb ik niet gevonden wat ik wel jammer vond.

  2. Hahaha dit belooft veel goeds voor je gedetailleerde Parijs-verslagen! :) Met vrienden beleef je het allemaal toch weer heel anders dan bijvoorbeeld met familie.

  3. Ik wil toch nog heel graag een keer een macaron bij Ladurée proeven, haha. Ik heb nu wel ontzettend veel zin in kip (van KFC, mjam) trouwens ;’) ‘k Ben benieuwd naar je Parijsverslagen!

  4. Mooi hoe je je gevoel beschrijft toen je bij het Le Meurice naar binnen keek.Toen ik in Frankrijk was en ik van alles wilde bezichtigen en daarom comfortabele (lees: bergschoenen) aan had in Parijs, voelde ik me ronduit een boerin (niet dat daar wat mis mee is, maar in hartje Parijs wel wat ongebruikelijk) tussen alle ‘perfecte’ dames op de meest hoge hakken. Iedereen zag er mode bewust en picture perfect uit. Maar het kwam ook wat leeg op me over. Al die luxe is voor even leuk om te zien maar ik zou daar ook niet gelukkig van worden.

Laat een antwoord achter aan femke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *