Als een feestje

Remember dat feestje van afgelopen zaterdag waar ik het over had? Gezien de paar ongelooflijk fijne foto’s die ik heb gemaakt (ik vind altijd wel dat ik dat kan zeggen als de aankleding en het weer gewoon perfect waren en fotograferen dus helemaal niet zo’n zware taak was) vond ik het nog wel even de moeite waard om over te schrijven. Het landgoed waar het gegeven werd lag aan de dijk en ik heb een grote zwak voor de omgeving daar; het is een minuutje of tien fietsen voor mij en dan zit je opeens ergens tussen de IJssel en heel veel weilanden, dijkhuizen en boerderijen. Ik bedenk me elke keer weer dat het me een verschrikkelijk stuk lijkt om elke dag te moeten fietsen omdat het gewoon ruk is als er tegenwind is en het bovendien ook gewoon niet zo chill is als er telkens veel auto’s langs komen rijden, maar als ik er ben zit ik of achterop de motor of op een zonnige vrije dag op de fiets en dat is alleen maar fijn. In de zomer van 2014 begon ik volgens mij met doelloos fietsen in m’n eentje en toen kwam ik ook al snel in die buurt uit omdat het de enige plek is waar je niet constant bekenden tegenkomt en afslagen moet nemen, maar gewoon een eindeloos stuk rechtdoor kan fietsen met de nodige bochten. De laatste tijd kom ik er niet zo vaak meer alleen, alleen in augustus ben ik er nog een keer met mijn ouders geweest op een zaterdagavond en ik ben blijkbaar dus nog steeds niet afgekickt.

Afgelopen zaterdag was de eerste dag van eindelijk weer eens een zonnige week en voor foto’s is dat perfect. Terwijl de familie en vrienden langzaam binnendruppelden verdween ik steeds meer naar de achtergrond met mijn camera (die had ik overigens ook wel nodig want anders werd ik waarschijnlijk helemaal door iedereen voor Niels’ vriendin aangezien) en dat heb ik de drie uur daarna ook gedaan. Fotograferen op zulke dingen vind ik misschien nog wel het allerleukst omdat het zo lekker ongedwongen is. Natuurlijk vind ik fotoshoots ook wel leuk, maar dan moet je meer zelf het recht in handen nemen en je model neerzetten op een mooie locatie waar de lichtinval goed is en vervolgens ook nog zorgen dat hij/zij zich een beetje op z’n gemak voelt voor de camera, terwijl ik hier de sfeer alleen maar hoef te vangen. En het leuke is dat die sfeer op concerten en feestjes vaak van zichzelf al goed is, zeker bij deze familie waar een kwart van de genodigde vrouwen een ontzettend aanstekelijke lach had (Niels ook overigens dus ik weet nu eindelijk waar dat vandaan komt). Families zijn vaak zo’n leuke cultuur op zich omdat iedereen met elkaar opgegroeid is of in elk geval veel van elkaar weet, of je nou close bent of niet, en ik houd ervan.

Nog een pluspunt aan fotografie is dat je dingen zo goed kan observeren. Af en toe een praatje aanknopen is prima, anders voelen mensen zich ook alleen maar bekeken omdat ze geen idee hebben wie je bent en wat je precies komt doen, maar in principe sta je er wel enigszins ‘buiten’ en ik heb daar eigenlijk helemaal geen moeite mee. Ik doe m’n eigen ding en vang ondertussen wel de fijne vibe op van het gezelschap waar ik bij ben. Het is dan ook niet zo dat fotograferen helemaal geen concentratie vereist; qua techniek en instellingen is het soms niet echt meer een uitdaging, maar het is wel weer een andere locatie met andere mensen. Wat fotografie betreft vraag ik me soms wel eens af of ik nou ook echt nog veel verbeter, want het is natuurlijk hartstikke leuk dat ik dit kan, maar dan wil ik eigenlijk ook wel gewoon meer en betere foto’s. Ik volg een paar beroepsfotografen op Facebook en vooral de bruidsfotografe van mijn nicht – Else Schaddelee – vind ik zúlke geweldige reportages maken dat ik me echt afvraag hoe ze het doet, en vooral, hoe ze daar gekomen is.

Uiteindelijk is de key van (beroeps)fotografie volgens mij nog wel dat je gewoon een eigen stijl hebt. Die moet dan natuurlijk ook wel goed zijn, maar als je weet wat je doet gaat dat je, net zoals met bloggen, ook gewoon gelijk beter af. Dat betekent vooral heel veel doen en oefenen en dat vind ik helemaal geen vervelend ding, ook al schaar ik het voor mezelf in de categorie ‘werk’. Echt een stabiel inkomen levert het natuurlijk niet op, maar wat mij betreft is het wel precies zoals werk bedoeld is: je doet iets waar je goed in bent en waar je zelf energie uithaalt, als dienst voor een ander die het zelf niet kan. Kijk, er gaat natuurlijk gewoon een tijd komen dat ik doodleuk achter een kassa beland bij een supermarkt en ook dat lijkt me helemaal niet zo heel erg, maar het feit dat ik tot nu toe vooral geld verdiend heb met dingen waar mijn hart ook echt bij lag (bloggen en fotografie) spreekt me stiekem wel aan. Ik sta misschien niet helemaal achter ‘self made succes’ en ik wil van fotografie ook helemaal niet mijn baan maken, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik kleine opdrachtjes niet aanneem.

Toen de zon laag kwam te staan zette ik een heel aantal familieleden in verschillende formaties op de foto (nadat ik een plek had gevonden waar de zon niet voor vervelende schaduwen zorgde want dat was nog wel een dingetje) en ik werd ook nog even op de foto geforceerd door Niels’ nichtje, met Niels uiteraard. Altijd fijn om weer even duidelijk in beeld te krijgen dat ik echt ontzettend veel kleiner ben en verder word ik ook wel vrolijk van die foto (ik ben namelijk niet zo iemand die mijn telefoon vol selfies heeft met vrienden – maar zelfs al zou dat wel zo zijn, dan kan alsnog niets op tegen een foto met een 50mm, perfect licht en een oprechte lach).

Soms is ‘werken’ simpelweg een feestje en ik hoop eerlijk gezegd dat ik dat gevoel later ook vast kan blijven houden. Lijkt me heel fijn.

9 reacties

  1. Leuk om Niels eens een keer op een foto te zien, heb ik daar een beeld bij haha ;) Ik stel me altijd voor hoe mensen eruit zien (klopt overigens nooit hoor) haha. Mooie foto’s heb je weer gemaakt!

  2. Wat een fijne foto’s! Je hebt de sfeer goed vast weten te leggen. Dat zou ik ook het liefst doen: geld verdienen met iets wat ik echt leuk vind, zoals schrijven of fotograferen. Daar wil ik eigenlijk wel wat meer energie in gaan steken, want dingen als schoonmaken of vakkenvullen zijn echt niet voor me weggelegd… Het is trouwens wel fijn om nu een beeld bij Niels te hebben, haha.
    X Emma

  3. Vind het nog altijd leuk om te zien hoe je bent gegroeid! ^^ Je foto’s zijn echt heel erg mooi, foto’s maken op feestjes zijn natuurlijk erg leuk! -vooral op zo’n mooie locatie!- Moest twee keer foto’s maken voor mijn studievereniging, maar dat was iets wat awkward. Heb je ook gemerkt dat sommige mensen een beetje camerageil zijn. terwijl ze normaal gesproken heel anders zijn? Misschien komt het ook omdat ik op een studentenfeest foto’s aan het maken was :b.

  4. Prachtige foto’s heb je gemaakt! En ik vind het altijd heerlijk om foto’s te maken op feestjes, er valt zo veel te fotograferen :D . De foto’s van Elsa vind ik ook geweldig. Ik wist meteen dat ik haar wilde vragen voor het fotograferen van onze bruiloft. De sfeer die zij kan neerzetten op foto’s vind ik super!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *