I’m collecting sunlight
Sinds één van de vele Andreas Moe-sessies die ik afgelopen september twee dagen lang non-stop hield, hoef ik maar één keer de openingstune van Collecting Sunlight te horen of één van de twee woorden ergens tegen te komen en het nummer zit gegarandeerd in m’n hoofd. Heel veel problemen heb ik daar niet mee gelukkig (behalve dan dat mensen ‘zei je wat?’ vragen terwijl ik eigenlijk gewoon aan het neuriën was, bij gebrek aan zangtalent), want hoewel ik heel veel van zijn muziek fijn vind is dit een terechte favoriet en niet in de laatste plaats omdat het niet direct over de liefde gaat. Niet dat ik daar iets tegen heb, ik bedoel er zijn momenten geweest dat er geen dag voorbijging zonder dat ik The Script luisterde en dat was absoluut niet zonder reden, maar het is atm niet echt een hoofdonderwerp in mijn leven en dus word ik extra blij van originele teksten. Daar zit dan misschien nog steeds wel een ‘you’ in, maar ook een andere waarheid.
