When love dies
Liefde is iets bijzonders. Dat is misschien een beetje een open deur om in te trappen aan het begin van een artikel, maar het is wel één van de belangrijkste dingen die ik wil benadrukken. Liefde bestaat in veel vormen; niet alleen in die ene hopeloze verliefdheid, maar ook in de band die je met vrienden hebt, met goede bekenden en mensen die je vaak en veel om je heen hebt en waarbij je – zonder het ooit uitgesproken te hebben – weet dat je voor elkaar op zou komen, dat je elkaar niet zomaar zou laten vallen, dat je altijd welkom bent. Ik denk dat de warme sfeer tussen personen die ervoor zorgt dat je je schoenen uit schopt en je benen onder je trekt in zekere zin ook liefde is, en dat diezelfde liefde ervoor zorgt dat je ogen gaan stralen. Liefde is wat mensen, hoe verschillend soms ook, onderling toch verbindt, door een bepaalde genegenheid of gedeelde herinneringen.
Vaak genoeg is liefde niet alleen iets veiligs, maar ook iets intiems en persoonlijks. Je stelt je open voor en bloot aan iemand op een manier die je in het dagelijks leven niet altijd gebruikt. Liefde laat harten sneller slaan, maakt blind en doet vluchten, maar is bovenal vaak heel puur. En intens. Maar ondanks dat – of misschien juist daardoor – is liefde tussen mensen ook heel vaak niet voor altijd. De magische momenten die je een gevoel geven van een toekomst zonder einde en vooral zonder ‘zonder’ in het algemeen zijn uiteindelijk vaak maar momenten, kleine stukjes van je leven die zich in je geheugen hebben genesteld maar hun verdere uitwerking gemist blijken te hebben. De vriendin met wie je je hele middebareschoolcarrière twee handen op één buik was weet nu niets meer van je, behalve de dingen die je op Facebook zet. Op de bodem van je prullenbak liggen de snippers van een foto van jou en je ex, en hoewel je elke keer bij het legen van je prullenbak per ongeluk expres probeert om een paar snippers te behouden, raken ze nu toch langzaam op. Herinneringen, personen en momenten zijn samen met de liefde die je toen voor ze voelde ingelijst en prijken aan de muren van je bestaan, maar wat voor nut dienen ze eigenlijk nog? Where does love go when it dies?
