Screenshots van lappen tekst die gedeeld worden door de weinige Amerikaanse quote-accounts die ik na al die tijd nog steeds volg op Twitter lees ik to be honest vaker wel dan niet, simpelweg omdat er heel vaak een goede kern van waarheid in zit. Niet voor niets dat een vriendin me een screenshot van zoiets stuurde een paar dagen nadat ik haar weer eens geïntroduceerd had in de wereld van Twitter, af en toe kom je gewoon heel fijne dingen tegen die je hart een sprongetje doen maken of gewoon een warm gevoel door je lichaam doen stromen.
Zo ook het geval met dit lijstje van honderd manieren om ‘ik hou van je’ te zeggen, honderd woordencombinaties waaruit liefde blijkt. Ik las er een paar en kon alleen maar glimlachen toen ik er een een heel aantal herkende, zowel van mijn ouders en andere familieleden als van goede vriendinnen en fijne vrienden, zowel door als tegen mij uitgesproken. En het is zo waar. Liefde blijkt niet alleen uit een simpel ‘ik hou van je’, maar ook uit zoveel andere dingen die je doet voor een ander of opmerkingen die je terloops maakt, en andersom. Ik werd zo blij van deze bevestiging dat er meer liefde is dan je soms denkt en dat liefde ook een breder begrip is dan een I love you dat ik mijn ongeschreven regel van ‘alleen zelfgecreëeerde content publiceren’ – de laatste keer dat ik een afbeelding van WeheartIt plukte zonder bronvermelding is ages ago, gelukkig – verbreek voor deze ene keer. Vakantie-updates kunnen jullie hierna verwachten, dit wilde ik gewoon eerst delen omdat het somehow meer prioriteit heeft – zeker voor een goeie zomer. May this be read and practised: one hundred ways to say ‘I love you’.
And…
De vakantie heeft mijn leven binnen no time omgetoverd in één grote chaos en eerlijk? Ik houd ervan. Geen verplichtingen, dus geen reden om op tijd te gaan slapen of overdag iets supernuttigs uit te voeren. Om te zorgen dat mijn dagen niet allemaal hetzelfde zijn en mijn zomer toch een soort van onvergetelijk wordt heb ik gewoon bijna elke dag vrienden gezien en een gruwelijk grote shopsessie gehouden (mooie alliteratie). En ik dacht, hey, misschien is het wel leuk jullie ook nog een soort van overzichtje te geven, zodat jullie weten wat ik wél doe als ik geen tijd maak om blogjes te typen. De tijd dat ik dit nog wekelijks deed ligt alweer ver achter me, dus ik heb lang niet overal een foto van omdat ik het gewoon vergat, maar ik klets er gewoon heel veel bij/omheen as usal. Starting with…
Zondag
De keren dat ik écht chagrijnig ben in een maand zijn volgens mij op één hand te tellen, maar ik geef eerlijk toe dat ik zondag niet de gezelligste was. Na twee nachten achter elkaar maar zes uur slaap en zaterdag van 8:00 tot 01:00 weg te zijn geweest zat ik zondagochtend namelijk gewoon weer in de kerk en daar was het HEET, vooral omdat ik de beamer moest doen en dus op het balkon zat (en warme lucht stijgt op). Toen mijn moeder tijdens de lunch over het opruimen van mijn kamer begon terwijl ik daar overduidelijk geen tijd voor had gehad was mijn humeur officieel geruïneerd, maar toen de Frankrijkkaarten op tafel werden getoverd nam dat alweer iets af. Bordeaux baby!
Er is iets wat me opvalt aan het leven. Na een jaar of zestien zou je zeggen dat je wel een beetje gewend bent aan hoe het er hier op aarde aan toegaat, maar ergens in mij zit nog een stukje kinderlijke verbazing en sowieso denk ik graag na over dingen, waardoor ik af en toe opeens tot misschien logische, maar ergens ook verrassende conclusies kom. Nu het zomer is en ik vakantie heb is er juist alle ruimte in mijn hoofd om na te denken – iets wat niet altijd even positief is, maar gelukkig heb ik ook genoeg tijd om leuke dingen te doen waardoor ik niet nadenk. Die leuke dingen onderneem ik most of the time met anderen en aangezien iedereen toch vrij is, kom ik ook weer meer mensen tegen die de rest van het jaar niet op school te vinden zijn. Een barbecue met vrienden die je maar heel af en toe ziet is opeens weer een strak plan en als je naar een vriend gaat kun je er net zo goed de hele dag zijn – nu je toch de tijd hebt – en toevallig de rest van zijn gezin ook tegen het lijf lopen. Opeens bedenk ik me dan weer dat het misschien goed is om een idee te hebben van hoe ik over wil komen op mensen; niet dat dat zo ontzettend verschilt van hoe ik echt ben, maar het is een van mijn favoriete onderwerpen om uit te denken omdat ik ervan overtuigd ben dat het ook echt nut kan hebben.
En toch kwam ik al snel tot de conclusie dat de ouders van een vriend me nooit gaan leren kennen zoals die vriend me zelf kent, hoe ik me ook opstel, simpelweg omdat de situatie er niet naar is. Nu heeft dat gelukkig ook niet zo’n prioriteit bij mij, maar zelfs de paar mensen met wie ik op een persoonlijk level close ben (en bijvoorbeeld dus ook over gevoelens vertel, in plaats van de oppervlakkige dingen) gaan me nooit volledig kennen zoals ik mezelf ken. Ook al ben ik vrij open, dan nog is er een heleboel wat je wederzijds (want dit geldt natuurlijk net zo goed voor die ander) niet van elkaar weet of begrijpt omdat je het gewoon niet allebei meegemaakt hebt. Hetzelfde geldt voor de vrienden die ik misschien wel veel zie en spreek in het dagelijks leven, maar waar de gespreksonderwerpen eigenlijk in een geringe selectie aan categorieën te plaatsen vallen. Niet dat daar iets mis mee is: vaak is het hartstikke gezellig en is dat nou eenmaal het gene wat je gelijk hebt en waar je dus over praat, maar ik bedoel maar, zelfs het feit dat je veel tijd met mensen spendeert betekent niet automatisch dat ze je doorgronden.
Ik weet dat het totaal niet de tijd is om over school te praten als je vijf avonden achter elkaar niet eens thuis bent geweest en je dus overduidelijk vakantie hebt, maar ik wil graag even een uitzondering maken. Vorig jaar schreef ik namelijk ook zo’n mooi recap-lijstje van mijn jaar vwo 4 en omdat het veel te leuk is om terug te lezen en mijn jaar in V5c ook minstens net zoveel aandacht verdient, besloot ik de highlights alsnog even met jullie te delen (en prepare: dat zijn er veel). Bij gebrek aan boeken om op de foto te zetten zien jullie hieronder bovendien een sneak peek van een Frans boekje over geluk dat ik van mijn ex-Frans docente en PWS-begeleidster kreeg, samen met een leeg blikje Coca Cola, dat net zoals het boekje afkomstig is uit Lille. (Kijk mam, het is dus écht wel nuttig om dat soort dingen te bewaren, hoe saai was die foto anders geweest?) Leggo!
– Als je al meer dan vier jaar op een school rondloopt worden docenten meer een soort goede bekenden. Het leeftijdsverschil wordt kleiner, de fase waarin het cool is om volledig op leraren te haten is allang voorbij en eerlijk is eerlijk, je hebt gewoon teveel van ze nodig om een extreem slechte band te hebben. Op een gegeven moment – zeker na de edureis – werd het dan ook een soort van normaal om leraren en leraressen gewoon bij hun voornaam te noemen, in elk geval onder ons als leerlingen zelf. WhatsApp en Twitter bleken ook opeens valide communicatiemiddelen en ik heb vaak genoeg een opmerking over mijn blog te horen gekregen, omdat docenten niet meer echt verhulden dat ze er van wisten en er soms wel eens op keken.
– Er zijn een aantal lessen geweest waarin mijn slaaptekort zo on point was (en de les zo verschrikkelijk saai en niet-interactief) dat ik heel veel moeite moest doen om wakker te blijven. Hoewel toegeven aan mijn moeheid op dat moment echt heerlijk zou zijn, vocht ik toch altijd tegen de slaap omdat wat er gezegd werd vaak nog wel van enige waarde was en het toch een soort van onrespectvol is om in slaap te vallen tijdens iemands verhaal. Helaas word je van die strijd om wakker te blijven alleen maar nóg moeier en ik was elke keer weer extreem opgelucht als de bel ging en ik even kon lopen, lachen, eten en praten – daarna was ik namelijk altijd gewoon weer wide awake. Zo flauw.
Het einde van juni was totaal aan mijn aandacht ontglipt. Pas toen ik me realiseerde dat ik eindelijk weer 3G/verse mb’tjes had (het was de 12e al op 80% en de 25e al op), bedacht ik me ook dat het tijd is voor een artikel waarin ik mijn juni-playlist deel. In mei sloeg ik dat over, maar ik heb deze maand heel veel fijne muziek geluisterd (behalve in de toetsweek dan, toen heb ik zo hard geleerd dat ik er zelfs m’n muziek voor uitzette) en die deel ik graag. Daarnaast is het aanmaken van een nieuwe maandplaylist ook altijd heel goed voor mijn tijdsbesef; op dit moment gebeuren er alleen maar leuke dingen, maar wel heel véél leuke dingen en de dagen gaan dus heel snel voorbij. Zo wil ik bijvoorbeeld ook nog heel veel dingen bespreken/delen/schrijven op mijn blog alleen ik ben zoveel weg (of het is zo warm) dat dat niet gebeurt. Misschien is het dus wel gewenst om weer een soort van Picture it in het leven te roepen tijdens sommige weken, dan weten jullie ook nog een béétje waar ik uithang (en in welke volgorde, want als ik het los vertel is het gewoon standaard warrig). Maar before all that: mijn muziek van juni 2015!
De laatste maand van het eerste halfjaar van 2015 stond vooral in het teken van school afronden, maar dat betekende absoluut niet dat ik niets leuks heb gedaan. Ik ging naar de EO-jongerendag (ook al vond ik dat niet echt een hoogtepunt, maar gezellig was het wel) en de volgende dag met een hele hoop vrienden naar de belijdenisdienst van een vriendin, ik ging uit eten met mijn ouders, zus en opa en oma voor het slagen van mijn zus, ik barbecuede met vrienden en zag Kingsman: The Secret Service en ik sprak af met een hoop vriendinnen. Daarna heb ik anderhalve week heel hard geleerd in de toetsweek, ik heb nog één donderdagavond gezwommen met mijn moeder, en na mijn laatste toetsen was er nog een barbecue van de kerk. De zaterdag erna lag ik dus met vriendinnen op het strand (daar had ik graag uitgebreid over verteld, maar ik had mijn camera niet mee en dan is het opeens lastig om er een artikel over te schrijven), op zondag was er een mooie jeugddienst georganiseerd door mijn kerk, maandag werkte ik aan mijn PWS dat sinds deze maand ook een bestaand iets is en ik sloot juni af in Lille. Juni was een maand vol continue positiviteitsvibes en het was zelfs een heel aantal keer te warm om met jas aan te fietsen, waardoor ik ook niet met muziek op kon fietsen omdat ik mijn telefoon dan nergens kwijt kon. Enige nadeel.
(meer…)
