Ik keek Kingsman: The Secret Service en las Split

Eigenlijk was ik in deze paar dagen van afwezigheid op mijn blog vooral bezig met school en de toetsweek, maar daarover later meer (al ben ik bang dat er ook nog wel meer dagen van afwezigheid komen). Wat ik namelijk ook deed was Kingsman: The Secret Service kijken, vorige week vrijdag toen het zo ontzettend heet was en ik met een aantal vrienden na een zonnige barbecue in de tuin op de bank in de huiskamer belandde, en toen ik me later die week realiseerde dat mijn acht biebboeken al bijna een maand geleden terug hadden gemoeten besloot ik Split van Swati Avasthi ook maar heel snel uit te lezen. Mijn strategie van een paar maanden geleden was ‘niet aan boeken beginnen, want je hebt toch geen tijd om ze te lezen’, tegenwoordig begin ik er gewoon aan en dan is de kans veel groter dat ik er uiteindelijk toch tijd voor vrijmaak. Dat is eigenlijk wel zo prettig, want ik ben geen persoon die zonder boeken zou moeten leven – iets dat Split ook weer even bewees. Voor Kingsman geldt ongeveer hetzelfde, want daarvan keek ik het laatste halfuurtje dat ik op die bewuste vrijdagavond nog niet had gezien alsnog terug op zondagavond en dus vind ik het tijd worden dat ik er hier wat meer over zeg.

Ik kijk regelmatig films met vrienden (als in: jongens) en dus ben ik in de afgelopen twee jaar al een heel aantal keer afgeweken van het standaard type romcom of chickflick. Van die films geniet ik nog steeds, maar ik wissel ze nu regelmatig af met films die echt een sterk verhaal vertellen (Boyhood, La Famille Bélier) en dit soort actiefilms. Of nouja, ‘dit soort’: Kingsman is eigenlijk wel vrij uniek. De film vertelt het verhaal van Gary, een Britse straatjongen wiens stiefvader zijn moeder mishandelt, die onder de vleugels van Harry Hart wordt genomen vanwege een ‘niet-ingeloste’ oude schuld (die overigens geen rol speelt in het verhaal, het is gewoon om de logica aan te duiden). Harry Hart is een agent bij een geheime organisatie en leidt Gary ook op tot geheim agent, precies in het tijdperk waarin de wereld wordt bedreigd door een IT-genie met kwaadaardige bedoelingen (die overigens gespeeld wordt door Samuel L. Jackson, natuurlijk).

Als je ondertussen de trailer al hebt gezien of Gary in je hoofd hebt uitgesproken: het is inderdaad Brits. En Harry Hart wordt inderdaad gespeeld door Colin Firth a.k.a. Mr Darcy (toch nog een beetje romcominvloeden!). Een Britse actiefilm is sowieso al een heel fijne combinatie en deze is dan ook nog eens echt góed. Het plot maakte regelmatig een uitstapje naar scifi/een grote fantasie en op het eind wordt het wel echt ongeloofwaardig, maar op zo’n originele manier dat het niet heel slecht is (en ik heb nu heel veel moeite om niet te gaan spoilen). Verder is de humor geweldig, zeker met dat Britse accent van Gary. De hoeveelheid actie was goed uitgebalanceerd en daarnaast vond ik de actie zelf ook goed: niet alleen het typische slaan/schoppen/uitmoorden, maar op zo’n manier dat het gewoon oprecht leuk is om te zien (yeah, I said that), omdat de scènes goed in elkaar zitten en er gebruik wordt gemaakt van allerlei leuke technische snufjes. Overigens wordt er ook een heel bijzondere manier van filmen gebruikt tijdens die scènes, wat een gaaf effect geeft.

Het is geen film waarbij je constant op zoek bent naar wie ‘slecht’ en wie ‘goed’ is; dat is na een halfuurtje wel duidelijk. Wat precies het plot is, wordt pas aan het eind van het film duidelijk, maar omdat het voor Gary ook allemaal nieuw is en er ook een soort pre-plot in de film zit, is dit niet hinderlijk. De film kijkt juist héél lekker weg – onder andere door de humor – zonder dat je afgeleid hoeft te raken; ook het spanningsniveau is goed in balans. Toen de aftiteling in beeld kwam, wist ik het zeker (de laatste scène is namelijk zeer on point), dit is écht een toffe film. Heel veel scènes zijn gewoon geniaal en ik vind echt dat je ‘m moet zien, of dat nou in je eentje of met anderen is – hardop lachen doe je toch wel.

split

Split is een totaal ander geval, met als enige overeenkomst de mishandelende vader. Jace wordt door zijn vader uit huis gezet op het moment dat hij zijn vader terugslaat en zodoende klopt Jace 20 uur later aan bij zijn broer Christian, die een aantal jaar terug is weggelopen van huis. De broers hebben elkaar sindsdien niet meer gezien en Christian is eigenlijk alleen maar blij dat hij in de afgelopen jaren een nieuw leven op heeft kunnen bouwen en het hoofdstuk mishandeling/jeugd af heeft kunnen sluiten, maar nu wordt hij er weer volop mee geconfronteerd. Jace probeert een nieuw leven op te bouwen en samen proberen ze de jeugd die ze samen hebben gedeeld half onbesproken te laten, half te delen. Bovendien maken ze zich allebei zorgen om hun moeder, die nu volop afgeranseld wordt door hun vader en beloofd heeft te komen, maar eigenlijk gevangen zit in een web.

Wat me vooral opviel nadat ik het boek uit had, was dat het eigenlijk geen ‘rond’ verhaal was. Het einde was een mooi moment om te stoppen en zeker geen dieptepunt voor de personages, maar het was overduidelijk dat hun leven nog verderging. Het was geen perfect uitgewerkt plot zoals bij een actieboek waarin de case gewoon opgelost is aan het eind, en eigenlijk boeide het boek me ook niet per se doordat ik zo benieuwd was naar hoe het af zou lopen. Ik las het omdat ik me betrokken voelde bij Jace, maar ook bij Christian, Mirriam (Christians vriendin en ook een soort vriendin/zus/moeder en buurvrouw van Jace), Dakota (die een crush heeft op Jace) en Lauren (Jaces ex). Split was vooral realistisch en liet zien hoeveel impact mishandeling heeft, op verschillende mensen en op verschillende manieren.

Het boek leest makkelijk weg, omdat het in principe ook deels over Jaces leven op high school afspeelt, maar mishandeling is wel het thema. Het is geen feel good boek waarin iedereen blij en gelukkig is en de zomer van z’n leven heeft en toch is het mooi om te zien hoe sommige mensen wél moeite doen voor elkaar ondanks alles. Split is vooral een psychologische roman die Swati Avasthi volgegooid heeft met emoties en gedachtes, maar wel op zo’n manier dat het je raakt. Een mooi en gek genoeg ook leerzaam boek – of in elk geval eentje die nieuwe inzichten geeft – over het leven nadat je je hebt losgemaakt van een mishandelende vader.

Dus, als je je verveelt: you now know what to do. Hebben jullie nog film- en boekentips?

9 reacties

  1. Wow dat boek klinkt wel vrij heftig en persoonlijk houd ik wel van een feelgood boek of een happy end. Maar wel leuk om de pluspunten van dit boek te lezen zoals jij het beschrijft. Het klinkt wel als een goed verhaal. En de film kingsman heb ik vorige week ook gekeken! Wat ontzettend grappig zeg! Ik vond hem ook erg goed. Mooi acteerwerk! .

    1. Klopt, dat vond ik ook wel een beetje absurd en ’te makkelijk’ (er werd namelijk helemaal geen aandacht besteed aan het feit dat er zoveel – in principe – onschuldige mensen vermoord werden), maar ik kon er ook wel weer om lachen eigenlijk. Het verhaal is sowieso al niet echt realistisch en blijkbaar hechtten ze daar ook geen waarde aan.

  2. Die film lijkt me leuk! Maar Split is denk ik niet iets waar ik van houd, van open eindes word ik sowieso een beetje gefrustreerd ofzo… Bah, ik lees de laatste tijd veel te weinig en dat voelt niet goed. Hopelijk wordt dat in de vakantie wat gecompenseerd! Fijn weekend nog!
    X Emma

    1. Het is niet per se open, maar gewoon realistisch en in een normaal leven is iets natuurlijk nooit helemaal ‘af’ of perfect naar wens opgelost (althans, zoiets niet). Ik ken het gevoel haha, hopelijk heb je in de vakantie meer tijd om te lezen!

  3. Dat boek klinkt wel interessant, maar ook wel erg heftig!
    Ik heb pas ‘het meisje in de trein’ gelezen, dat is echt een aanrader, heel apart geschreven boek vond ik maar wel een heel boeiend en spannend verhaal dat tot het eind toe interessant blijft :)

  4. Het boek klinkt erg boeiend – ik zal het binnenkort eens bij de bieb proberen te lenen. Ik merk wel dat ik de laatste tijd iets minder ‘zin’ heb in High School romans, misschien ben ik dat een beetje ontgroeid. Alhoewel, Perks of Being a Wallflower nog steeds een van mijn lievelingsboeken is. Één boek wat ik laatst las was “What Maisie Knew.” Nadat ik de film had gezien (aanrader!), wilde ik het boek lezen – maar het boek is al meer dan 100 jaar oud. Het verhaal is daardoor wat ouderwetser en het Engels is wat lastiger – toch blijft het een erg goed verhaal en erg mooi geschreven. En als het nog moet, dan kun je het op je lijst voor Engelse boeken zetten, haha.

    1. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt! Ik merk inderdaad ook wel dat ik het een beetje ontgroeid ben; op zich maakt het me niet uit als het een YA-boek is waarbij de personages een high school-leeftijd hebben, maar het moet niet het thema van het boek zijn. Perks of Being a Wallflower wil ik ook nog altijd een keer zien/lezen, maar ik weet nooit precies wat ik er nou van moet verwachten… What Maisie Knew heb ik even opgezocht, heftig – maar lijkt me ook wel mooi!

Laat een antwoord achter aan Hester Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *