What about week 23?

Omdat ik het zo sneu vind voor weeknummers en bijbehorende sites als welkeweekishet.nl (of weeknummer.nl, weeknummer.info of dezeweeknummer.nl – ik ben blijkbaar niet de enige die moeite heeft met dat soort dingen), vond ik het wel eens tijd voor een weekverslagje. Goed, dat is natuurlijk niet waar, maar ik wilde wel gewoon graag over week 23 schrijven omdat ik ‘m als heel prettig heb ervaren. En dat ik geen Picture its meer schrijf, betekent niet dat weken totaal geen aandacht meer krijgen. Ik moet toegeven dat dinsdag te laat is om over de afgelopen week te lezen – maandag is namelijk ook gewoon iets te laat om er nog over te schrijven -, maar ik heb dit weekend letterlijk maar twee uur met mijn laptop doorgebracht en dat was toen ook nog eens voor een Engels presentatie, dus ik maak gewoon een uitzondering voor week 23.

Grappig is dat dat weekend niet eens het hoogtepunt van mijn week was, behalve qua drukte dan. Maandag tot en met vrijdag waren eigenlijk heel rustige dagen en vooral het aantal uren school dat ik had was beschamend weinig: woensdag begon ik om 13:00 (tot 16:20), donderdag zou ik vier uur en een pauze op gym moeten wachten totdat mijn roostermaker besloot dat dat de moeite absoluut niet waard was (great minds think alike) en ik het huis om 12:30 alweer binnenstapte en vrijdag kon ik het weekend ook al inluiden om 13:50. De tijd die ik overhield kon ik eindelijk weer eens in mijn blog stoppen en dat voelde héel erg lekker, om aan het einde van je dag gewoon nog tijd over te hebben om iets te schrijven en ’s morgens blij te worden van een nieuw artikel met fijne foto’s op je homepage. Als lezer merk je er misschien niet heel erg veel van, behalve dat er een misschien een artikeltje meer online komt voor je gevoel, maar voor mij verschilt het heel erg of ik mijn blog op een dag gewoon nul keer check of helemaal niet open heb staan op mijn laptop of dat ik er wél mee bezig ben. Op de dagen dat ik meer tijd thuis doorbreng is dat laatste vaak het geval en dan realiseer ik me ook opeens weer hoeveel ik eigenlijk nog wil schrijven, wat ik wil verbeteren en hoe fijn mijn blog eigenlijk is als uitlaatklep. Waar mijn echte ambities liggen.

hmm

Zodoende liep ik woensdagavond een rondje door de buurt met twee briefjes in de zak van mijn vest, mijn telefoon in mijn kontzak, oortjes in mijn oren en camera om mijn nek om onder andere wat foto’s te schieten voor dit artikel. Ondertussen huppelde Coco ook nog om me heen (dat doet ‘ie namelijk altijd als je buiten rondloopt) én scheen de zon door de planten heen en ik geniet altijd heel erg van zulke momentjes, gewoon even niet aan alles om je heen denken. Heel veel concentratie had ik op dat moment toch niet, want toen ik die middag thuiskwam zag ik onder de Instagramfoto van het Ziggodome waarin ze het concert van Maroon 5 die avond aankondigden een reactie van een meisje die twee kaarten weg wilde doen omdat ze zelf op het laatste moment niet kon. Staanplaatsen, een prima prijs (zeker aangezien ik de enige met interesse was en prima kon afdingen naar €25 per stuk) en bovendien voor de band waar ik de afgelopen drie dagen per toeval non stop naar had geluisterd, dus ik ging direct op zoek naar een partner in crime. Helaas was mijn lieftallige zus op examenreis en hadden mijn vriendinnen al wat anders of hielden ze niet van Maroon 5 (hoe dan?) en toen we klaar waren met eten en ik nog steeds niemand had, moest ik mijn plan toch maar laten varen. Met heel veel pijn in mijn hart wel, want veel mooiers dan een spontaan en spotgoedkoop avondje Maroon 5 kon ik niet echt bedenken.

Opvallend was dat ik ook redelijk veel en vooral vrijwillig aan school deed. Dingen als economie en wiskunde natuurlijk niet, maar geschiedenis en maatschappijwetenschappen samenvatten is vrij hersenloos werk dat wel een gevoel van voldoening oplevert. Bovendien was het precies zo’n week waarin de toetsweek nog ver weg genoeg is om géén stress te krijgen, maar er wel een zeer ruim aanbod aan schoolwerk is, mocht je motivatie/tijd overhebben. Het lekkerste aan dit soort huiswerk vind ik dat het gewoon altijd goed is; als je even niet weet wat je moet doen, voel je je hierna standaard voldaan en als je even niet zo lekker in je vel zit is het een perfecte afleiding.

Dat het een fijne week was betekent namelijk niet dat ik me ook telkens on top voelde. Vrijdag genoot ik overdag van het zomerse weer en droeg ik zelfs een zwart-wit gestreept jurkje, maar toen het weer aan het eind van de middag omsloeg voelde ik me een beetje lost gecombineerd met hoofdpijn – een gevoel dat ik sowieso vaker heb op vrijdagen, als ik eigenlijk niets meer hoef maar het nog te vroeg is om bij te slapen. Ik zou gaan barbecueën met vrienden, maar uiteindelijk las ik een boek terwijl ik met Coco op mijn ouders’ bed lag en de ramen trilden van het onweer en was ik ’s avonds bij een vriendin van mijn zus waar mijn zus mee op vakantie was geweest om de verhalen van beide te horen. (Anders moesten ze het twee keer vertellen en dat is vervelend, dus dit was beter geregeld.)

Mijn weekend was vervolgens leuk, maar eigenlijk te druk. Zaterdag was ik met vriendinnen op de EO-jongerendag, een soort van christelijk indoor-festival, vooral omdat ik vond dat ik er gewoon een keer geweest moest zijn. Mijn verwachtingen kwamen wel uit: de gemiddelde leeftijd exclusief ouders was 14 jaar en ik had zelf iets meer behoefte aan diepgang en stilte in plaats van alleen maar praise. Als ik aan het zingen en dansen ben lukt het me niet om ook nog echt over de boodschap na te denken, waardoor het me eigenlijk niet echt raakt. Het lijkt logisch dat dat het wel doet als je met 25 000 mensen hetzelfde zingt, maar ik ontdekte dat ik God véél meer ervaar in stilte/rust. Eenzelfde nummer komt dus veel meer binnen bij mij als ik ‘m gewoon in m’n eentje luister in bed in plaats van in een stadion. Dat maakt verder niet uit, want het was een gezellige dag en ik genoot heel erg van de prachtige zonsondergang die ik van begin tot einde meemaakte door mijn autoraampje. Het was namelijk in het Gelredome in Arnhem en zodoende was ik pas om 23:00 thuis (en dus twaalf uur weggeweest).

Helaas had die dag me uiteindelijk meer energie gekost dan gegeven en dus zag ik de zondag eigenlijk echt niet zitten. Met een schop onder m’n kont zat ik gelukkig toch om 9:30 in de kerk een paar dorpen verderop met een stuk of vijftien vrienden uit VWO 5 aangezien een klasgenoot/vriendin van ons belijdenis deed. Mooie, gezellige dienst (en opnieuw heel veel zingen, dus mijn stem wilde niet meer en ik had ook nog eens hakken aangetrokken na een avondje springen) en daarna waren we nog uitgenodigd bij haar thuis voor een gezellige lunch. Ik was om 15:00 thuis, lag een uurtje op het gras wat mijn favoriete chill- en vooral slaapplek van deze zomer is, ging weer naar de kerk, at buiten van de barbecue en spendeerde mijn hele avond aan een Engelspresentatie over Wuthering Heights. Die film zag ik ook nog donderdagavond, trouwens.

Het was een week met regen, extreme zon, weinig les, veel huiswerk, ultiem geluk, zorgen. Daarnaast vulde ik mijn Juni 2015-playlist alvast met heel veel fijne nummers, kwam de kapper nog, zag ik Brenda weer eens per semi-toeval en werd ik gedwongen na te denken over mijn PWS. Ik kon het vooral waarderen dat ik weer eens écht tijd had (of althans, doordeweeks); tijd om vrienden, bloggen en school gewoon met elkaar te combineren in plaats van te moeten kiezen, tijd om het leven heerlijk simpel te leven. Tijd om weer eens echt te zijn zonder te hoeven rennen, springen en vliegen, maar ook zonder me te hoeven vervelen.

Ik zeg: dat doen we gewoon nog een keer deze week. (en dan nog net iets gelukkiger)

4 reacties

  1. Zooo inderdaad een lekker volle week! Altijd leuk om over te lezen :) Jammer dat je uiteindelijk toch niet naar Maroon 5 kon! Ik heb vorige week kaartjes gekocht voor een concert van Herman van Veen in oktober, fijnnn.
    Ik ging vroeger ook vaak naar de EOJD, ben iets van 5 keer geweest maar ik vind mezelf nu te oud hahaha. Ik vond het toen heel leuk maar ik herken nu wel wat jij zegt dat het in stilte/op jezelf beter werkt dan wanneer je met heel veel mensen bent en alleen maar staat te dansen en te zingen; vooral heel gezellig ja ;)

  2. Jammer dat niemand meer mee wilde naar Maroon 5; vijfentwintig euro voor een kaartje is echt niks! Week 23 was voor mij ook een leuke, drukke week met als hoogtepunt het Indian Summer festival op zaterdag. Ben er nog steeds moe van, maar dat maakt me niet uit, want het was geweldig!

  3. Klinkt inderdaad als een fijne week, wel balen van die kaartjes zeg! Deze week is inmiddels al bijna op de helft en dan nog maar 3 weekjes school! :)

Laat een antwoord achter aan Madelon Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *