Als je stopt jezelf te vergelijken

Ik ben niet onzeker. Ik heb m’n momentjes wel hoor; dan zou ik liever verdwijnen, mijn fiets pakken, opgaan in de mensenmassa, me verstoppen onder mijn dekens, gewoon om even niets onder ogen te komen. Dan wil ik niet geconfronteerd worden met vragen waar ik zelf ook geen antwoord op heb en me het liefste afsluiten van de buitenwereld die dingen van me verwacht die ik misschien wel helemaal niet waar kan maken. Meestal ben ik op zo’n moment vooral ontevreden over wat ik maak, hoe ik me gedraag of hoe ik eruit zie en raak ik daardoor gefrustreerd. Ik word boos omdat mij niets lijkt te lukken en ik al het vertrouwen verloren ben dat dat ooit nog gaat veranderen.

Als ik er een paar uur later op terugkijk, ben ik er vaak allang weer overheen. De momenten waarop ik onzeker en boos ben zijn vaak een opeenstapeling van dingen, een combinatie van factoren, en dat ene lullige ding waarom het leek te gaan was dan uiteindelijk alleen maar een vonkje dat de boel deed ontvlammen. Bovendien zijn de keren dat ik me totaal ontevreden voel vaak op zo’n moment dat ik eigenlijk helemaal niet de tijd heb om er heel lang bij stil te staan: ik moet me concentreren op een les, kom opeens iemand tegen die – tegen wil en dank in – voor afleiding zorgt of neem zélf het heft in handen en relativeer alles zoveel mogelijk met een momentje rust en goede muziek. Ik weet wat het is om onzeker te zijn, natuurlijk, heel goed zelfs. Echt vaak gebeurt het me alleen niet: op bijna elk moment van de week kan ik mezelf recht in de spiegel kijken en you go girl denken.

Dat is fijn, maar ook vreemd. Het is namelijk niet zo dat ik het allerknapste meisje ben, uitblink in fotograferen en bloggen, altijd aardig ben, alles altijd netjes op orde heb en ondertussen al mijn vriendschappen perfect onderhoud. Ik weet van mezelf dat ik heel veel dingen beter kan (en wil!) doen en bovendien zie ik overal om me heen mensen die ik eigenlijk wel een stukje leuker vind dan mezelf. Als ik er voor de grap ook nog eens bij stilsta dat zelfs zíj onzeker kunnen zijn over zichzelf, vraag ik me soms af hoe ik niet onzeker kan zijn. Uh, welke redenen heb ik er eigenlijk voor om zo zeker van mezelf te zijn als ik helemaal geen bijzonder fijn persoon ben?

comparing

Het is niet iets waar ik dagelijks bij stilsta of waar ik me ook daadwerkelijk zorgen om maak, but it did pop my mind once. Totdat ik door mijn Instagramfeed scrollde en bovenstaande quote las die Aldith deelde. Zelfverzekerdheid heeft echt níets te maken met anderen: je hoeft niet beter te zijn dan anderen om zeker van jezelf te zijn, je hoeft je niet door anderen te laten vertellen dat je mooi/knap/leuk/et cetera bent en je hoeft je ook niets aan te trekken van de mening van anderen als die negatief is. Confidence begint in de eerste plaats gewoon bij jezelf, los van alle anderen. Jij kent jezelf en als je over jezelf kunt zeggen dat je jezelf mooi vindt, dat je je best doet en dat je werk daardoor sowieso al geslaagd is, dat je jezelf eigenlijk gewoon best een fijn persoon vindt… Dan is er geen reden om jezelf te vergelijken met anderen. Je hoeft namelijk niet beter, knapper of socialer te zijn dan de ander om ‘recht’ te hebben op zelfverzekerdheid. En hoewel ik de combinatie van de drie woorden ‘iedereen’, ‘is’ en ‘uniek’ al zó vaak gehoord heb dat ik ‘m liever niet meer actief gebruik, is dat uiteindelijk wel de kern.

Ik zou ook wel graag de kledingstijl van die, de humor van die en het schrijftalent van de ander willen hebben, maar ik weet dat dat niet ‘zomaar’ gaat gebeuren. Als ik het echt heel graag wil zou ik er natuurlijk wel iets voor kunnen doen en eraan kunnen werken, maar als ik besluit dat niet te doen en me dan toch met zo iemand in één ruimte bevind, is er eigenlijk geen reden om me minder zelfverzekerd te voelen dan tien minuten geleden toen ik – bij wijze van – op de fiets stapte. I’m still the same and it’s still okay. 

En er is niemand die precies hetzelfde is als ik, of als jij, en daarom ben je zo leuk. Omdat je jezelf bent, precies zoals je zou moeten zijn. Dat is een reden om zelfverzekerd te zijn – en niet omdat je iemand anders ziet en bedenkt dat je je meer hebt bereikt dan diegene of knapper bent dan dat ene meisje. Zelfverzekerdheid is tevreden zijn met wie je bent en daarom een ruimte binnen kunnen lopen zonder je in de eerste plaats te moeten vergelijken met anderen.

9 reacties

  1. So true. Ik zou het heerlijk vinden om dat niet meer te hoeven doen. Naja, het hoeft natuurlijk niet, dat vergelijken. Maar, toch doe ik het. Con-stant. Als ik daar nou eens mee stopte, dan weet ik echt al zeker dat ik me zekerder ga voelen over mijzelf en mijn kunnen etc. Wat een fijn stukje. En wat heerlijk dat jij niet vaak last hebt van ernstige onzekerheid & dat je naar jezelf kunt kijken met neutrale, positieve blik in plaats van met veel kritiek en een negatieve bril. En iedereen is op zijn of haar eigen manier een bijzonder persoon, dus jij ook! Liefs.

  2. Prachtige conclusie, daarmee vat je perfect alles samen wat je hebt uitgelegd en op jezelf hebt toegepast. Mooi. De quote past er ook precies bij :)

  3. Goed artikel! En zo waar ook, als we ons pas zelfverzekerd mochten voelen als je iets beter kon dan anderen zou het niet goed zijn. Die quote is er één waar ik alleen maar op kan knikkebollen!
    X Emma

  4. Wat schrijf je mooi Hester! Ben zojuist op je blog beland en weet nu al zeker dat er veel vaker mijn tijd aan ga besteden, tof hey! Ben hier ook om te zeggen dat ik een tag heb bedacht ‘Lovely things worth sharing’ en heb jou hiervoor getagd, wat houd dit in? Neem een kijkje op mijn blog en lees het artikel ’tag: lovely things worth sharing’. Kort gezegd hoop ik dat jij de tag ook zal doen, ben erg benieuwd!! xx Randa

  5. Wat een fijn stukje, en een hele fijne manier van ‘zelfverzekerdheid’ benaderen. Ik vind dat je echt heel goed schrijft ook, ik ga zeker meer van je lezen!:)

  6. Wow, die quote ga ik onthouden; hij slaat echt de spijker op zijn kop. Net als jij met je artikel, trouwens ;)

  7. Heel mooi stuk Hester en so true! Vooral die quote is echt super! Ik ben het steeds minder belangrijk aan het vinden wat anderen van mij denken. Als ik er blij mee ben en als ik ergens tevreden over ben dan is dat prima en het belangrijkste wat telt. Dan maakt de mening van een ander mij niet meer zoveel uit. Ik vergelijk mezelf wel eens met anderen maar weet dat ik vooral mijn eigen pluspunten heb en dat ik de beste versie van mezelf moet worden en niet een kopie van die ander. Want ook die andere heeft zijn/haar minpunten. Nobody = perfect.

Laat een antwoord achter aan Randa Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *